Το Madleen δεν μετέφερε όπλα, αλλά νερό, τροφή, αλληλεγγύη και το αίτημα να πάψει η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού.

Είναι επικίνδυνο για το κράτος του Ισραήλ να μιλάει κανείς για ειρήνη, να μιλά κανείς για το δίκαιο ενός λαού, να ζητά να πάψουν να σφαγιάζουν βρέφη, να πάψουν να αφήνουν αφυδατωμένους και πεινασμένους έως θανάτου όσους ανθρώπους έχουν απομείνει στη Γάζα.

Γι’ αυτό και του επιτέθηκαν. Ήταν σε διεθνή ύδατα, αλλά ποιος θα επιβάλει στο Ισραήλ να τηρεί έστω στοιχειωδώς τη νομιμότητα όταν εξαφανίζεται κι εκείνη η ήδη ξεδοντιασμένη διεθνής κοινότητα;

Βλέπουμε σε μεγάλη κλίμακα ό,τι ζήσαμε στην Ελλάδα με την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες. Έχει γίνει νόμος της χώρας να απαγορεύεται η βοήθεια σε κατατρεγμένους που ξεβράζει η θάλασσα και συνεχίζουμε τη ζωή μας σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Σαν να μην μας έχει στοιχειώσει ποτέ μια Πύλος!

Ως «υβριδική απειλή» αντιμετωπίζονται εδώ οι πρόσφυγες ως «εγκληματίες» οι αλληλέγγυοι κι όσοι- ες μιλούν για το δίκιο τους και τη χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καταπατάται συστηματικά από τα κράτη της ΕΕ. Ως «ασύμμετρη απειλή» αντιμετωπίστηκαν η Γκρέτα και οι υπόλοιποι ακτιβιστές του Madleen που ακινητοποιήθηκαν με χημικά και κρατούνται όμηροι της Ισραηλινής κυβέρνησης.

Προηγουμένως ως εγκληματίες αντιμετωπίστηκαν χιλιάδες φοιτητές-τριες του δυτικού κόσμου που στάθηκαν στο πλάι του Παλαιστινιακού λαού. Το 2024, πάνω από 3.000 άτομα συνελήφθησαν ή αντιμετώπισαν ποινικές διώξεις κατά τη διάρκεια εκστρατειών αλληλεγγύης με καταλύματα σε πανεπιστήμια, όπως το MIT, Penn και UCLA.

Ποιος μιλάει για τους μετανάστες φοιτητές στις ΗΠΑ που απέλασε ο Τραμπ εξαιτίας της αλληλεγγύης τους στον Παλαιστινιακό λαό; Ποιος μνημονεύει τους καθηγητές Maura Finkelstein που εκδιώχθηκε από το  Muhlenberg College την Δρ. Rupa Marya που έδιωξαν από το UCSF της Καλιφόρνια; Την  Katherine Franke που αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το Columbia εξαιτίας του τοξικού κλίματος εναντίον της από τη διοίκηση;

Αυτές και άλλες διώξεις εντάσσονται στην ευρύτερη τάση καταστολής του πολιτικού λόγου σχετικά με το Παλαιστινιακό, συνδέονται με πιέσεις  από κρατικούς ή χρηματοδοτικούς παράγοντες και δεν απειλούν μόνο την  ακαδημαϊκή ελευθερία -που τέθηκε ούτως ή άλλως υπό αυστηρό έλεγχο- αλλά και τα  δικαιώματα όλων των πολιτών, τα οποία κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες. Τρανό παράδειγμα τα μέτρα που έχουν παρθεί στην πανεπιστημιακή κοινότητα: ορισμένα αμερικανικά πανεπιστήμια, όπως Harvard, Berkeley και Michigan, έχουν εφαρμόσει αυστηρούς κανόνες που απαγορεύουν διαδηλώσεις, χρήση μικροφώνων ή προσωπικών χώρων.

Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη λοιπόν, έχει ξεκινήσει πριν αποφασίσει το Madleen να πλεύσει προς τη Γάζα και έχει επιβληθεί με  τη μορφή συλλήψεων, αποκλεισμών και  απειλών. Η βαθιά υποταγή της Δύσης στο κράτος – εγκληματία δεν φαίνεται μόνο από το ότι η ίδια η ΕΕ το εξοπλίζει αλλά  και από την επίμονη προσπάθεια εξαφάνισης οποιουδήποτε προσπαθεί να εκφράσει τη φωνή ενός λαού που εξολοθρεύεται.

Φαίνεται από τον εσωτερικό πόλεμο στο BBC, όπου για πρώτη φορά στην ιστορία του διεθνούς δικτύου καταγγέλλουν τόσο μαζικά οι δημοσιογράφοι του όργιο λογοκρισίας υπέρ του Ισραήλ και από δεκάδες άλλες αντίστοιχες καταστάσεις σε κάθε χώρο δημοσίου βίου από τα πανεπιστήμια έως τις πλατείες

Για τη νέα μορφή παγκόσμιας δικτατορίας, οι λέξεις Δικαιώματα, Ειρήνη, Αλληλεγγύη, Δημοκρατία, είναι πολύ επικίνδυνες. Σε μια δύση που όχι απλά ανέχεται αλλά εξοπλίζει τον εγκληματία, μας ζητούν να εξασκηθούμε σε μια ζωή χωρίς τις έννοιες που μας έκαναν να αισθανόμαστε άνθρωποι. Σε μια εποχή που δεν υπάρχει αυτό που ονομάζαμε «διεθνής κοινότητα», που οι διεθνείς συμβάσεις δεν τηρούνται από τους ισχυρούς, θα δικαζόμαστε και θα μας συλλαμβάνουν για την επιμονή μας να ζητάμε ειρήνη. Είμαστε ήδη επικίνδυνοι μόνο επειδή αρνούμαστε να ονομάζεται η βαρβαρότητα εγγύηση για την όποια γεωπολιτική ισορροπία.

Μαζί με τους 12 του Madleen είναι όμηροι η αξιοπρέπεια και το μέλλον μας κι αυτοί είναι ήδη πολλοί λόγοι για να σταθούμε δίπλα τους και να ξεσηκωθούμε.