Στη δημοκρατία, προπαγάνδα είναι ό,τι το ρόπαλο σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, σύμφωνα και με τη διαπίστωση του Νόαμ Τσόμσκι. Στην περίπτωση της αστυνομικής βίας του ελληνικού κράτους, έχουμε ένα διπλό ρόπαλο. Αυτό που καταλήγει στα σώματα των θυμάτων που δέχονται τρομακτική σωματική και ψυχολογική βία, κι εκείνο της οργανωμένης προπαγάνδας του υπ. «Προστασίας» του Πολίτη.

Το δεύτερο ρόπαλο, ράγισε με την υπόθεση Ινδαρέ που αποκάλυψε σε ένα ανυποψίαστο,  δύσπιστο, συντηρητικό κοινό, τις τακτικές της ΕΛ.ΑΣ. σε όλο τους το μεγαλείο αλλά και το ασφυκτικό περιβάλλον που αντιμετωπίζουν τα θύματα αστυνομικής βίας στο δικαστήριο.

Η ΕΛ.ΑΣ. είχε την «ατυχία» να ξυλοκοπήσει, να απευθύνει απειλές βιασμού, να εξευτελίσει και να σύρει στα δικαστήρια, έναν «φιλήσυχο» πολίτη, γνωστό σκηνοθέτη, που απλά διέμενε δίπλα στο υπό κατάληψη κτίριο που ήθελε να εκκενώσει ο κ. Χρυσοχοϊδης τον Δεκέμβρη του 2019. Το μόνο  «λάθος» του Ινδαρέ, ήταν το ότι ζήτησε ένταλμα εισαγγελέα όταν εισέβαλε η αστυνομία στο σπίτι του, ως νομοταγής πολίτης.

Η «υπόθεση Ινδαρέ» με την έννοια των καταγγελιών για αστυνομική βία δεν έφτασε ποτέ στο δικαστήριο, μπήκε στο αρχείο. «Η μόνη «υπόθεση Ινδαρέ» που έφτασε στο δικαστήριο  είναι αυτή όπου ο ίδιος και οι γιοι του αντιμετώπισαν δίωξη για, κατά περίπτωση, βία κατά υπαλλήλων, απόπειρα παράνομης βίας, εξύβριση, απείθεια, επικίνδυνη σωματική βλάβη, παράνομη οπλοκατοχή και διατάραξη λειτουργίας υπηρεσίας.» όπως έγραφε το The Manifold στο εκτενές αφιέρωμα στην υπόθεση.

Οι ίδιες κατηγορίες βαραίνουν τον 15χρονο των προσφυγικών, ο οποίος συνελήφθη πριν λίγες ημέρες, βασανίστηκε από τους αστυνομικούς σύμφωνα με τα όσα είπε στο tvxs και παραπέμφθηκε σε δίκη

Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να διακρίνει κανείς τις κοινές πτυχές των δύο περιπτώσεων.

Πρόκειται για τον ίδιο υπουργό. Η αφορμή είναι η ίδια, καθώς η αστυνομία εντείνει τις βίαιες ενέργειες προκειμένου να «σπάσει» πάλι μια κατάληψη, εκείνη των Προσφυγικών, για να αξιοποιηθεί προφανώς το φιλέτο από συμφέροντα. Η μέθοδος των αστυνομικών και ο τρόπος που άσκησαν βία στα θύματα τους είναι ίδια και στις δύο περιπτώσεις, ίδια πάνω κάτω κι η δικογραφία αλλά και η προπαγάνδα. Απλά στην περίπτωση του 15χρονου που δεν είναι γνωστός συγγραφέας, η ΕΛ.ΑΣ βρήκε σύμφωνα με τις διαρροές της στον τύπο «ενορχηστρωτή τρομοκρατικών ενεργειών»!

Άλλο ένα κοινό που έχουν οι δύο υποθέσεις όμως, είναι πως και στην περίπτωση του 15χρονου, η ΕΛ.ΑΣ. δεν είχε προβλέψει, πως αυτό το προσφυγόπουλο από τη Βενεζουέλα που επέλεξε να στοχοποιήσει, είναι μαθητής του Μουσικού Γυμνασίου Αθήνας, πολύ αγαπητό στο περιβάλλον του γι’αυτό και έσπευσε έως και ο Σύλλογος Γονέων να εκδώσει ανακοίνωση υποστήριξης στον μαθητή, ο οποίος φυσικά και δεν είναι τρομοκράτης.

Ο 15χρονος πρόσφυγας, δεν έμαθε σήμερα τι σημαίνει αστυνομική βία αλλά δυο χρόνια πριν. Όταν η αστυνομία εισέβαλε στα Προσφυγικά και ξυλοκόπησε γυναίκες άνδρες και παιδιά. Ο μικρός του αδερφός είδε μάλιστα αστυνομικό να σημαδεύει με το όπλο του τη μητέρα τους.

Στην υπόθεση Ινδαρέ, το θύμα δεν βρήκε το δίκιο του στα δικαστήρια αφού η έδρα υιοθέτησε το αφήγημα της αστυνομίας έστω κι αν αυτό είχε διαψευστεί περίτρανα από τα ντοκουμέντα. Ο Ινδαρές αντί να εμφανιστεί ως κατήγορος εμφανίστηκε ως κατηγορούμενος και απαλλάχθηκε λόγω αμφιβολιών.

Όσο για το ρόπαλο της προπαγάνδας, τόσο η πολιτεία όσο και φιλο κυβερνητικοί δημοσιογράφοι, τον είχαν καταδικάσει ήδη πριν αποφανθεί το δικαστήριο, όπως συμβαίνει ήδη και με τον 15χρονο. Ανάμεσα σε άλλα ακούσαμε για την οικογένεια Ινδαρέ πως «είναι αναρχικοί», «πλούσια παιδιά καλής οικογένειας που το παίζουν επαναστάτες», «έκλεβαν ρεύμα», «ήθελαν να μεγαλώσουν την περιουσία τους».

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης περίμενε να τελειώσει η δικαστική περιπέτεια για να πει χωρίς ίχνος ντροπής πως «… είχαν πράγματι σχηματιστεί άσχημες εντυπώσεις όταν όμως έφτασε στο δικαστήριο η υπόθεση διαπιστώθηκε ότι τα πράγματα ήταν διαφορετικά».

Η σύζυγος του κ. Ινδαρέ,  κ. Σπαρτιώτη επέμεινε στο δικαστήριο ότι «έψαχναν να βρουν εξιλαστήρια θύματα». Το ίδιο ισχυρίζεται και η Επιτροπή για την ανάδειξη και την υπεράσπιση της Κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών και της συλλογικής της μνήμης, για την υπόθεση του 15χρονου.

Η ΕΛ.ΑΣ απάλλαξε τους αστυνομικούς από την εσωτερική έρευνα στην υπόθεση Ινδαρέ ο οποίος στο δικαστήριο κλήθηκε από την πρόεδρο να απολογηθεί και απάντησε:

«Να απολογηθώ;»

«Ναι» είπε η Πρόεδρος. «Αυτό κάνετε τώρα. Απολογία λέγεται».

«Απολογούμαι για την αφέλεια μου να πιστεύω ότι η ελληνική αστυνομία είναι για να μας προστατεύει» απάντησε ο κ. Ινδαρές. «Απολογούμαι απέναντι στα παιδιά μου για τη αφέλεια μου να ανοίγω την πόρτα στους αστυνομικούς, να ανεβαίνω στην ταράτσα μου για να μας παίρνουν σιδηροδέσμιους. Δεν αισθάνομαι ότι έχω να απολογηθώ για κάτι άλλο».

Θα κληθεί κι ο 15χρονος να απολογηθεί καθώς έχει οριστεί δικάσιμος. Θα χρειαστεί να απολογηθεί για το ότι βγήκε με το ποδήλατο του να πάρει κάρτα για το κινητό του; Να απολογηθεί που είναι πρόσφυγας σε μια χώρα που τον κακοποιεί και τον παρουσιάζει σαν εγκληματία;  Να απολογηθεί που είναι μέρος ενός εξαιρετικού αυτοδιοργανωτικού μοντέλου, της κοινότητας των Προσφυγικών;

Όσο για τους αστυνομικούς, δεν χρειάζεται να μαντέψουμε αν θα διαταχθεί έρευνα. Οι ΕΔΕ στην ΕΛ.ΑΣ είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο. Δεν αλλάζει όμως ούτε η τακτική της ΕΛ.ΑΣ παρά το γεγονός ότι η χώρα μας μετρά πολλές καταδίκες για αστυνομική βία από το από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με αποτέλεσμα ο ελληνικός λαός να πληρώνει υπέρογκα ποσά σε πρόστιμα.

Αυτό που χρειάζεται όμως, είναι  να είμαστε εκεί, να υποστηρίξουμε ένα παιδί που έχει δικαίωμα στη ζωή, στην αξιοπρέπεια, στην ελπίδα. Χρειάζεται να μη μένουμε απαθείς απέναντι στα ρόπαλα κάθε είδους. Γιατί ανάμεσα στην ταράτσα του Ινδαρέ και τα Προσφυγικά του 15χρονου, υπάρχουν δεκάδες θύματα αστυνομικής βίας, που δεν θα φτάσουν ποτέ στην οθόνη μας.

Σήμερα στις 18.00 στα Προσφυγικά πραγματοποιείται ανοιχτή συνέντευξη τύπου της Επιτροπής για την ανάδειξη και την υπεράσπιση της Κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών και της συλλογικής της μνήμης.