Από τον Δεκέμβρη και μετά μιλάμε συνεχώς για μεταλλάξεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν μας είχαν απασχολήσει νωρίτερα.

Ξέραμε πως ο ιός μεταλλάσσεται, όπως κάθε ιός άλλωστε, ανάλογα με την οικογένεια που ανήκει, τα ιδιαίτερα βιολογικά του χαρακτηριστικά, τις ικανότητες του, κι όποιες συνθήκες συναντά στο δρόμο του. Είχαμε ακούσει βέβαια γύρω στο Φθινόπωρο για μια ή περισσότερες μεταλλάξεις στα βιζόν.

Ο κίνδυνος όμως εξαφανίστηκε αρκετά γρήγορα, όπως εμφανίστηκε. Επρόκειτο, όπως αποδείχθηκε για προϊόν ανταλλαγής ανάμεσα στους εξειδικευμένους εργάτες στον τομέα αυτό και σε αυτά τα χαριτωμένα ζωάκια, που καταλήγουν στο να ντύνουν με το δέρμα τους, τα ευαίσθητα κορμιά των γυναικών, που ‘χουν την αυταρέσκεια να ντύνονται με πανάκριβες γούνες.

Ευτυχώς για μας και δυστυχώς γι αυτά η ανταλλαγή των ιϊκών φορτίων – όπως λένε – ήταν μονόδρομος. Δηλαδή από εμάς προς αυτά. Στις δυο αντίθετες περιπτώσεις, εάν δηλαδή είχε ακολουθηθεί η αντίστροφη πορεία από αυτά προς εμάς και εάν συνέχιζε η ανταλλαγή αυτή μεταξύ μας, κάμποσες φορές, μάλλον δεν θα είχαμε την ίδια τύχη.

Έτσι λοιπόν ο θόρυβος που έγινε ακόμη και στη χώρα μας, επειδή έχουμε κι εμείς τέτοια εκτροφεία, κόπασε σχετικά γρήγορα και η Βόρεια Ελλάδα γλύτωσε από μια επιπλέον αιτία, ώστε να φουντώσει ακόμη περισσότερο.

Άλλη μια φορά πάλι ακούσαμε να γίνεται λόγος για κάποιο μεταλλαγμένο στέλεχος, όταν επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί η ελλειμματική υγειονομική διαχείριση, αποδίδοντας σε αυτό, τον αιφνιδιασμό που υπέστησαν κυβέρνηση, ΕΟΔΥ, επιστήμονες και Πολιτική Προστασία, τον Νοέμβριο με το φιάσκο στη Βόρεια Ελλάδα και ιδιαίτερα στη συμπρωτεύουσα.

Δυστυχώς όμως για τα επικοινωνιακά επιτελεία, γρήγορα έγινε γνωστό ότι επρόκειτο για ένα στέλεχος, το οποίο αλώνιζε στην Ευρώπη και προφανώς στη χώρα μας με το τουριστικό πηγαινέλα, ήδη από τις αρχές του καλοκαιριού.

Μέχρι τότε λοιπόν, οι καμιά δεκαριά περίπου δυνητικά επικίνδυνες μεταλλάξεις, δεν άλλαξαν ευτυχώς ριζικά την πορεία της πανδημίας.

Τι έγινε λοιπόν ξαφνικά λίγο πριν μας αποχαιρετήσει το 2020, μες τον εγκλεισμό και την κατάθλιψη και λίγο πριν από το ή τα πολυδιαφημισμένο/α εμβόλιο/α της σωτηρίας μας;

Προφανώς ο ιός μας έδειξε τα δόντια του και τι μπορεί να κάνει, όταν δεχθεί κάποια πίεση. Τώρα το κατά πόσον αυτή ήταν μικρή ή μεγάλη, αυτό το ξέρει, προς το παρόν μόνο ο ιός.

Εμείς θα το μάθουμε μάλλον αργότερα. Ίσως εκείνος να έχει περισσότερο από εμάς την ικανότητα να αξιολογεί την αποτελεσματικότητα των μέτρων στα οποία καταφεύγουμε για να τον αντιμετωπίσουμε, όπως αυτό του lockdown.

Αυτή τη στιγμή τα διάφορα επιδημικά κύματα, όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε τις εξάρσεις της πανδημίας, που καμία από αυτές στην πραγματικότητα δεν «έπιασε ποτέ πάτο», αντλούν τη δύναμή τους, από τα μεταλλαγμένα στελέχη, που δεν είναι λίγα.

Εκτός λοιπόν από αυτά της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, δηλαδή το Βρετανικό, της Νοτίου Αφρικής, της Ουγκάντα και της Νιγηρίας, υπάρχουν επίσης και της Βραζιλίας και της Ιαπωνίας.
Προφανώς η ονομασία αυτή αφορά τις χώρες προέλευσης ή μάλλον τις χώρες όπου πρωτοανακαλύφθηκαν, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι δεν είχαν αναπτυχθεί σε άλλα σημεία του πλανήτη, σε άλλο προηγούμενο, αλλά άγνωστο παρ’ όλα αυτά χρόνο.

Προς το παρόν η μπίλια στη βιολογική ρουλέτα έκατσε σε κάποιες θέσεις του γονιδιώματος, καθιστώντας τα στελέχη αυτά περισσότερο μεταδοτικά και ίσως πιο παθογόνα, σίγουρα όμως ικανά να προσκολλώνται καλύτερα από πριν στα ανθρώπινα κύτταρα και να διαφεύγουν από τους αμυντικούς μηχανισμούς μας, μετά από αλλεπάλληλες τροποποιήσεις στην περιοχή της πρωτεϊνικής ακίδας και όχι μόνον.

Το χειρότερο όμως και το πλέον απογοητευτικό είναι ότι έδειξαν να μην ενοχλούνται σοβαρά από το ή τα εμβόλιο/α, που κυκλοφορούν. Μένει να παρατηρήσουμε αν παρά την πίεση που θα ασκηθεί από τα εμβόλια, θα εξακολουθήσουν να προσβάλλουν τον οργανισμό μας με βαρείς εκδηλώσεις της νόσου COVID – 19, ή αν ακόμη η πίεση αυτή θα έχει σαν αποτέλεσμα να βρεθούν και νέες οδοί διαφυγής του ιού.

Ευτυχώς για μας υπάρχουν χώρες που ασχολούνται με την γονιδιακή επιτήρηση κι έτσι ανιχνεύουν έγκαιρα τις μεταλλάξεις και μπορούν να προειδοποιούν και τις υπόλοιπες, αλλά πάνω απ’ όλα να προστατεύουν τους πολίτες τους.

Άραγε συμβαίνει το ίδιο και στη χώρα μας;

Πέρυσι είχαμε ακούσει κάτι περί «εμβληματικής» δράσης στην αρχή της πανδημίας, που ήταν λέει κάποια πρωτοβουλία του πρωθυπουργού. Έκτοτε όμως δεν ξανάκουσε κανείς κάτι γι αυτήν.
Φαίνεται ότι ακολούθησε με λιγότερες τυμπανοκρουσίες μια αντίστοιχη εξέλιξη με εκείνη της επιδημιολογικής επιτήρησης. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι, ότι αυτή τη δεύτερη την ακούς περισσότερο, χωρίς φυσικά να βλέπεις καμία από τις δύο.

Σε κάποιες δηλώσεις ο κος Τσίοδρας είχε αναφερθεί φευγαλέα για κάποια 2.000 δείγματα που είχαν υποβληθεί σε ανάλυση του γονιδιώματος, χωρίς φυσικά να γνωστοποιηθεί το πότε και με ποια αποτελέσματα.

Με αυτό το δεδομένο, αν κάνει κανείς έναν πρόχειρο υπολογισμό όταν εκείνη την εποχή τα κλινικά δείγματα από τα μοριακά PCR test είχαν φθάσει περίπου στα 3.000.000, τότε το ποσοστό των αναλύσεων επί των δειγμάτων ήταν εξαιρετικά ελάχιστο, περίπου 0,6%.

Μια ματιά στην πασίγνωστη διεθνή βάση δεδομένων Nextstrain, που αποτελεί σημείο αναφοράς για τα ερευνητικά κέντρα όλων των χωρών, που ασχολούνται στα πλαίσια των γενικότερων ερευνών τους, σήμερα πλέον και με τη γονιδιακή επιτήρηση, σε μια προσπάθεια να αναχαιτίσουν την πανδημία, θα μπορούσε να μας δώσει μια εικόνα, σχετικά με τη δραστηριότητα της χώρας μας.

Κρίνοντας λοιπόν ότι υποχρέωση της κάθε χώρας είναι να κοινοποιεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα, τα περισσότερα από τα ευρήματά της σε αυτόν τον τομέα, για να πληροφορήσει τη διεθνή κοινότητα και με τον τρόπο αυτό να προστατεύσει τους άλλους, όπως εκείνοι προστατεύουν τους υπόλοιπους, αυτό που παρατηρούμε είναι ότι: η χώρα μας καταγράφει μια υποτονική δραστηριότητα.

Οι κουκίδες αντιπροσωπεύουν τους χρόνους στους οποίους στάλθηκαν τα διάφορα πληροφοριακά στοιχεία, από συγκεκριμένες μελέτες και ερευνητές και τα οποία αφορούν τις μεταλλάξεις σε περιοχές του γονιδιώματος που αποτυπώνονται στο υπόβαθρο του γονιδιακού χάρτη.

Ένα δείγμα που αφορά μια από τις πιο πρόσφατες ενημερώσεις εμφανίζεται στην παρακάτω εικόνα:

Ας δούμε όμως στη συνέχεια τι κάνουν οι άλλες χώρες, ή μάλλον τι θα προϊόν θα έπρεπε να είχε παραχθεί από την επιστημονική δραστηριότητα στη χώρα μας, χάρις στην περιβόητη «εμβληματική» δράση: Με την προσθήκη του Βελγίου αμέσως πολλαπλασιάσθηκαν οι κουκίδες.

Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με την προσθήκη της Πορτογαλίας:

Ωστόσο το πιο εντυπωσιακό είναι να δει κανείς τη δραστηριότητα της Γκάνα:

Μετά από αυτά προκύπτουν σοβαρά ερωτηματικά, σχετικά με το τι παρουσιάζεται επικοινωνιακά ότι επιτελείται στη χώρα μας και με το τι συμβαίνει πραγματικά.

Ο κίνδυνος των μεταλλάξεων δεν λειτουργεί μάλλον σαν ερέθισμα για μια εγρήγορση και επιφυλακή από την πλευρά της. Χρησιμοποιείται περισσότερο σαν εργαλείο προκειμένου να συγκαλύψει το γενικότερο έλλειμμα ενεργειών της στον τομέα της Δημόσιας Υγείας.

Φαίνεται λοιπόν ότι η γονιδιακή επιτήρηση ακολουθεί τα ίδια επικοινωνιακά μονοπάτια με το άλλο σκέλος της «εμβληματικής» δράσης, την επιδημιολογική επιτήρηση, που απομακρύνουν και τα δυο από τον δρόμο της πραγματικής υποχρέωσης τους, που δεν είναι άλλος από την προστασία των πολιτών.

Χωρίς μέτρα Δημόσιας Υγείας, χωρίς προβλεψιμότητα, χωρίς πρόνοια, χωρίς πρόληψη, χωρίς πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.

Με απουσία μαζικών test στην κοινότητα, στα σχολεία, στους εργασιακούς χώρους κλπ, με τη διαδικασία του testing να παραποιείται συνεχώς από τον ΕΟΔΥ, χωρίς στρατηγική, υπολειτουργώντας επί έναν ολόκληρο χρόνο.

Εγκαταλείποντας το σημαντικό έργο της ιχνηλάτησης και απομόνωσης κρουσμάτων και επαφών τους στο τηλεφωνικό κέντρο της πολιτικής προστασίας.

Με ελλειπή, αναιμικά και ως επί το πλείστον δευτερεύουσας σημασίας στοιχεία, να τροφοδοτούν διάφορα μοντέλα, που σκοπό έχουν να κάνουν ατυχείς προβλέψεις, που διαψεύδονται συνεχώς, μόνο και μόνο για κατανάλωση στα ΜΜΕ και για να δικαιολογούν τις προειλημμένες κυβερνητικές αποφάσεις, που αναζητούν εκ των υστέρων «επιβεβαίωση» από την συμπαρομαρτούσα επιστημονική κοινότητα «των ειδικών».

Την ίδια ώρα που τα κρούσματα αυξάνουν και μαζί με αυτά, οι εισαγωγές, οι διασωληνωμένοι μέσα και έξω από τις ΜΕΘ, των νοσοκομείων που έχουν ήδη καταρρεύσει.

Ωστόσο δεν είναι μόνο το γεγονός της επιχειρούμενης πλασματικής εικόνας που πρέπει να μας δημιουργεί ανασφάλεια.

Είναι κυρίως το γεγονός που την συνοδεύει, εκείνο της συσκότισης, της αποσιώπησης στοιχείων και πληροφοριών, σχετικά με όλα όσα πρέπει να γνωρίζει ο πολίτης προκειμένου να προστατευθεί, πέρα από πολυσυζητημένες κλασικές οδηγίες, που το μόνο στο οποίο αποβλέπουν είναι στο να του υπενθυμίζουν την προσωπική του ευθύνη, που μέχρι στιγμής έχει λειτουργήσει ως εργαλείο ενοχοποίησής του και απαλλαγής της πολιτείας από τις δικές της ευθύνες.

Πόσο ασφαλής θα πρέπει να νοιώθει λοιπόν ο πολίτης, εν μέσω τέτοιας έκτασης πανδημίας και μπροστά στην απειλή των μεταλλάξεων που συνιστούν μείζονα κίνδυνο, ανεβάζοντας την πανδημία σε άλλο επίπεδο; Πότε θα μάθει επιτέλους ο πολίτης ποιές, πόσες, μεταλλάξεις και σε ποιές περιοχές της χώρας τον απειλούν; Είναι αλήθεια ότι η αυξημένη διασπορά του βρετανικού στελέχους ευθύνεται για την δραματική αύξηση τωνκρουσμάτων;

Είναι αλήθεια ότι περισσότερο από το 50% των θετικών κρουσμάτων που ταυτοποιούνται στη χώρα το τελευταίο διάστημα, αφορούν στην Αττική; Είναι αλήθεια ότι εξαπλώνονται στην κοινότητα νέα στελέχη με ιδιαιτέρως αυξημένημεταδοτικότητα, όπως το βρετανικό στέλεχος Β.1.1.7, το οποίο από την αρχή του έτους, έχειεπικρατήσει στην Αττική σε ποσοστό άνω του 90% επί του συνόλου των κρουσμάτων πουαναλύονται; Αληθεύουν οι πληροφορίες ότι στην Αττική έχουν ανιχνευθεί τα 2/3 του συνόλου των βρετανικών στελεχών που υπολογίζεται ότι κυκλοφορούν σήμερα στη χώρα;

Μήπως θα πρέπει να προκαλεί ανησυχία η αυξανόμενη παρουσία του στελέχους Β.1.1.318, γιατίόπως λένε οι κακές γλώσσες εμφανίζεται μόνο στην Αττική; Κυκλοφορούν μήπως και άλλα στελέχη, όπως τα R.1, A23.1 (UGANDA) και Β.1.525 τα οποίαφέρουν την μετάλλαξη Ε484Κ στην πρωτεϊνική ακίδα, η οποία έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τηναποτελεσματικότητα των αντισωμάτων που δημιουργούνται μετά από τον εμβολιασμό ή τη φυσικήανοσία; Γιατί άραγε τώρα τελευταία υπάρχουν εμβολιασμένοι πολίτες, οι οποίο εξακολουθούν ναμολύνονται με το βρετανικό στέλεχος ;

Αληθεύουν μήπως τα νούμερα που μιλούν για μερικές μόνο εκατοντάδες αναλύσεις (800) στην εβδομάδα, δηλαδή 3.200 το μήνα ; Κι αν ναι, με δεδομένο ότι τα δείγματα που προέκυψαν από τα μοριακά test τον προηγούμενο μήνα ήταν 468.183, τότε το ποσοστό ανίχνευσης των μεταλλάξεων είναι : 0,68%. Είναι δυνατόν να αποτελεί αυτό σοβαρό ποσοστό, όταν στις άλλες χώρες φτάνει τουλάχιστον το 15% ; Έτσι λοιπόν λειτουργεί το δίκτυο της γονιδιακής επιτήρησης; Πως είναι δυνατόν η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι δημιουργεί δίκτυο γονιδιακής επιτήρησης, τη στιγμή που εξαγγέλλει ταυτόχρονα την επιχείρηση αυτοδιάγνωσης με τα οικιακά rapid tests;

Δεν γνωρίζει η κυβέρνηση, ότι τα συγκεκριμένα αυτά tests, πέραν των προβλημάτων της μειωμένης αξιοπιστίας και ως εκ τούτου των ψευδών θετικών, αλλά κυρίως των ψευδών αρνητικών, των δυσκολιών στη λήψη των δειγμάτων, της οικειοθελούς προαιρετικής καταγραφής σε παράλληλες βάσεις δεδομένων, έχει και ένα επιπλέον : το ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αναλύσεις του γονιδιώματος; Δεν αντιλαμβάνεται μήπως ότι με τον τρόπο αυτό αφενός μεν τινάζει την επιδημιολογική επιτήρηση στον αέρα, αφετέρου φράζει το δρόμο στην γονιδιακή επιτήρηση ;

Τέλος ποιό είναι το βασικό κίνητρο που οδηγεί την κυβέρνηση σε φραστικό επίπεδο τουλάχιστον, στη δημιουργία δικτύου γονιδιακής επιτήρησης ; η προστασία των πολιτών ή μήπως – όπως εξηγούν κάποιοι – η προετοιμασία για την ασφαλή επανέναρξη της τουριστικής περιόδου, ενός τομέα, ο οποίος έχει πληγεί ιδιαίτερα από τηνπανδημία;