Παραμονές εκλογών και η πολιτική αντιπαράθεση «επιδιώκεται»  να «περιορίζεται» στους όρους  διεξαγωγής τους; Με ερωτηματικά, γιατί δεν προηγήθηκε μια δημοκρατική συζήτηση, στην κοινωνία και τα κόμματα, «καλείται» η ΒΟΥΛΗ να εγκρίνει ότι, η εκλογή των ευρωβουλευτών, δεν θα γίνεται μόνο με βάση τα προγράμματα των κομμάτων, αλλά και με τον «σταυρό» προτίμησης, που θα διεκδικείται απ όλη την επικράτεια!

Ads

Προφανώς και η πρώτη ανάγνωση της «είδησης» δίνει  δημοκρατικό πλεονέκτημα στην κοινωνία και τον πολίτη! Αμέσως μετά όμως έρχονται οι σκέψεις ουσίας, και ερωτήματα! Όπως…

γιατί…

– αυτή η δημοκρατική ευαισθησία δεν εκδηλώθηκε έγκαιρα χρονικά, προκειμένου να δοθεί επαρκής χρόνος στους υποψήφιους να έρθουν σε επαφή με τους πολίτες σ όλα τα διαμερίσματα της χώρας;

– η δημοκρατία δεν λειτούργησε παράλληλα και στο εσωτερικό των κομμάτων, σε έγκαιρο χρόνο, προκειμένου να συζητηθεί αν το μέτρο «σταυροφορία» και όχι μόνo της ψήφου, δεσμεύει  για αλλαγές πχ στις πολιτικές και τις συμμαχίες;

Γιατί άραγε  να  έχει ενδιαφέρον ο «σταυρός», αν δε ταυτίζεται και με εσωκομματικό αίτημα, δημοκρατικής απόφασης για τον επαναπροσδιορισμό της πολιτικής και των συνεργασιών των κόμματων;

Τα προηγούμενα σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν το έλλειμμα δημοκρατίας που υπάρχει στο εσωτερικό των περισσότερων κομμάτων, και το γεγονός ότι οι «λίστες των υποψηφίων» , έχουν «εκχωρηθεί» σε  αρχηγούς… και τα «περιβάλλοντα»!

Αλλά μπορεί αυτό το δημοκρατικό εσωκομματικό και κοινωνικό έλλειμμα, να αντικατασταθεί με  μεγαλύτερο λάθος, αυτό δηλαδή της εκχώρησης, στο λίγο χρονικό διάστημα διεξαγωγής των εκλογών, της «εκλογιμότητας» των υποψηφίων ευρωβουλευτών στις «εξαρτήσεις» της MEDIοκρατίας και όχι μόνο;

Θυμίζω το γεγονός, ότι ενώ εδώ και πολύ καιρό έχει ανοίξει συζήτηση για μικρότερες εκλογικές περιφέρειες στις εθνικές εκλογές, προκειμένου να περιορισθεί η εξάρτηση και η πειθάρχηση στους «ισχυρούς», την «οικονομία», την μιντιοκρατία  και τους «αρχηγούς», η εκλογιμότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας , η συγκεκριμένη επιλογή , οδηγεί η όχι στο αντίθετο;

Το ερώτημα λοιπόν είναι:

Με ποιο κόστος εξάρτησης ,σε πόσο χρόνο και με ποια «μέσα», ένας υποψήφιος ευρωβουλευτής μπορεί να «επικοινωνήσει» με την εθνική επικράτεια για να εκφράσει χωρίς δουλείες, ή εκπτώσεις, την «πολιτική του»;

Τελικά σε μια εποχή που οι θεσμοί αντιπροσώπευσης της κοινωνίας υποχωρούν, και τα κόμματα έχουν κρίση λειτουργίας οργάνων και αντιπροσωπευτικής  δημοκρατικής λειτουργίας, πόσο απέχει μια επιλογή από το να χαρακτηρίζεται από δημοκρατικό βήμα μέχρι «παλαιοκομματισμός η «εξουσιοδοτισμος»;
Τι πρέπει να επιδιώκουν οι εκλογικοί κανόνες; την «ελεγχόμενη ανανέωση» του πολιτικού προσωπικού για τη «συνέχιση», η μια ευκαιρία για εμβάθυνση της δημοκρατίας και κοινωνική συμμέτοχη;

Οι ευρωεκλογές εκ των πραγμάτων είναι ένα πολιτικό γεγονός ευρωπαϊκού και εθνικού χαρακτήρα ταυτόχρονα! Γιατί ζητούν από τον πολίτη και την ελληνική κοινωνία να προσδιορίσει με ποιες πολιτικές και κυβερνητικές προτάσεις καλείται να βαδίσει την έξοδο και την ευρωπαϊκή πορεία!

Ο σταυρός προτίμησης  έχει  νόημα αν με την επιλογή του προσώπου, σηματοδοτείται  η επιβράβευση η απόκλιση από στις κυρίαρχες  πολιτικές!

Προφανώς λοιπόν, λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες τίθεται ένα ερώτημα:
 
– Συντρέχει κάποιος από τους προηγούμενους  λόγους ώστε να μεταφερθεί η πολιτική αντιπαράθεση από το… «τι πολιτική χρειάζεται η χώρα και η Ευρώπη για να βγει από την κρίση  και με ποιες συμμαχίες» στο… «αν είναι  δημοκρατική επίφαση ή όχι η αλλαγή κανόνων των εκλογών λίγο πριν»;

Όμως πόσο δημοκρατικοί γίνονται οι εκλογικοί κανόνες όταν στο αίτημα για εμβάθυνση της δημοκρατίας, εκδηλώνεται ο κίνδυνος να υποκατασταθεί η ψήφος από τους συμβιβασμούς μιας   μεγάλης  «σταυροφορίας» που  απλώς αθροίζει ψήφους ….στους έχοντες πλεονέκτημα «επικοινωνιακής προβολής και προώθησης»; 

Αλλά τότε γίνεται άλλης τάξης μεγέθους, η επιδίωξη  διαχείρισης ενός εκλογικού αποτελέσματος και άλλης ο επαναπροσδιορισμός των κυβερνητικών πολιτικών και των συμμαχιών εφαρμογής τους.