Ο Τσίπρας μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τις γυναίκες και τους άντρες του Λιμενικού, που κάνουν ευσυνείδητα την δουλειά τους. Το ίδιο και ο Κούλογλου. Εκείνους  που κάνουν με τις ευλογίες της κυβέρνησης την βρώμικη δουλειά των επαναπροωθήσεων δεν έχουν  λόγο να τους κοιτάξουν. Ούτε στα μάτια, ούτε στα χέρια.

Το ερώτημα όχι μόνο στην κυβέρνηση – παντελώς αναίσθητη- , αλλά και στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας -πράγματι ευαίσθητη σε διάφορα άλλα θέματα-  είναι το εξής:

Mπορούνε να κοιτάξουνε στα μάτια τον διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλο; Αυτόν που είχε το θάρρος να καταγγείλει τις παράνομες και ανήθικες επαναπροωθήσεις στο Ευρωκοινοβούλιο; Τις καταγγελίες που μαζί με το πόρισμα – καταπέλτη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) οδήγησαν στην παραίτηση του Διευθυντή της Frontex Φαμπρις Λετζέρι.

Αυτό που ο κόσμος το έχει τούμπανο και το Μαξίμου κυριολεκτικά κρυφό καμάρι. Γιατί στο εσωτερικό,  γαρνιρισμένο με επίθεση στην Τουρκία και τον Ερντογάν , το θέμα των push backs πουλάει . Στο εξωτερικό και δη στο Ευρωκοινοβούλιο τα πράγματα είναι αλλιώς. Το ωραίο είναι ότι όλοι αυτοί οι εθνοαμύντορες ομνύουν στο αποδιδόμενο στον Σολωμό «Εθνικόν το αληθές».

Στην πράξη ισχύει ακριβώς το αντίθετο: αποθεώνουν το αναληθές ως εθνικόν. Στιγματίζουν περίπου ως «προδότες και αναμεταδότες της τουρκικής προπαγάνδας» αυτούς που δεν κλείνουν τα μάτια τους σε εγκληματικές πράξεις κατά προσφύγων και μεταναστών. Το ερώτημα δεν μπορεί να είναι  αν τις πράξεις αυτές τις επικαλείται και τις αξιοποιεί ο Ερντογάν, αλλά αν πράγματι συμβαίνουν. 

Για την Αριστερά κάθε απόχρωσης, κυβερνώσα ή αντιπολιτευόμενη, ριζοσπαστική ή μετριοπαθή δεν υπάρχει άλλη προσέγγιση. Με τον αδύναμο, εν προκειμένω με τον πρόσφυγα και τον μετανάστη.

Και αν αυτό ακούγεται παλιομοδίτικο..ας είναι έτσι. Από το να γίνουμε σαν κάποιες  αριστερές δυνάμεις στην Σκανδιναβία που γλυστρούν στην ακροδεξιά μεταναστευτική πολιτική ….για να ανακτήσουν επαφή με ξενοφοβικά λαϊκά στρώματα, ας μείνουμε παλιομοδίτες αριστεροί.