«Στην πολιτική υπάρχει ένα σημείο καμπής που, αν το περάσεις, και χρυσάφι να πιάνεις, κάρβουνο θα γίνεται» (Ανδρουλάκης Μ).

Πολλοί το φανταζόντουσαν ότι τα δάκρυα για τα θύματα αποτυχημένων πολιτικών τους ήταν κροκοδείλια. Κάποιος χασκογελάει με τα θύματα της πολιτικής του, που χειρ δωροδόκος τα εμπόδισε να προκαλέσουν την ήττα του. Φαντάζεται κανείς τι γέλια θα έκανε με τις αποτυχημένες πολιτικές του αντιπάλου, αυτές που οδήγησαν τον χασκογελώντα στην νίκη (π.χ. Μάτι).

Άλλο όμως οι 80 καμένοι του 2007 κι άλλο οι 100 στο Μάτι, ένδεκα χρόνια αργότερα. Και κυρίως είναι άλλο γιατί στο ένα έγινε ό,τι έγινε μέσα σε ένα δίωρο ενώ για το άλλο πήρε ημέρες.

Βέβαια η διαφορά που εντόπισε ο ατυχήσας υπουργός ήταν άλλη. Ήταν αυτή με την «εποποιία» του πεντοχίλιαρου που ανέστρεψε το πολιτικό κλίμα Ο καθείς και η οπτική του γωνία.

Από την δική μας οπτική γωνία ο κ Λιβανός είναι μάλλον ευτυχήσας, που έχει – φαντάζομαι – ελληνικό DNA κι όχι γιαπωνέζικο, γιατί τότε θα έχανε άλλα πράγματα κι όχι ένα ψωρουπουργείο.

Η φυλή μας όμως είναι εξόχως ανθεκτική στο ξεφτίλισμα.

Εξ όνυχος τον λέοντα

Η κωμικοτραγική ιστορία του πολιτικού τέλους του κ Λιβανού θύμισε και στον κ Μητσοτάκη λόγια μεγάλων Κρητών. Ο εκ Λασιθίου ορμώμενος κ Μίμης Ανδρουλάκης το έχει γράψει πολλά χρόνια πριν και παραμένει επίκαιρο. Αν περάσεις το σημείο καμπής και χρυσάφι να πιάνεις, κάρβουνο θα γίνεται.

Είπαν οι δημοσκόποι ότι είναι καλό για το damage control να μοιράσει ο ηγέτης διχίλιαρα ως ελεήμων άρχοντας, κανόνισαν και με τα media την αναπομπή των σχετικών ύμνων κι αίφνης έρχεται από την Σπάρτη ένας Σπήλιος για να τους ρίξει όλους στον πολιτικό Καιάδα… Το κρυφό μήνυμα της λακωνικής ιστοριούλας είναι ότι ο πρωθυπουργός μπορεί να είναι ένας νέος άνθρωπος αλλά ως πολιτικός το έχει κάψει το λάδι του, με την κατάχρηση επικοινωνίας που προηγήθηκε.

Κοκορεύονται στο Μαξίμου ότι με την επικοινωνία γλύτωσαν την αποδοκιμασία για τους 24.000 νεκρούς της πανδημίας, πείθοντας ότι συμπάσχουν και πασχίζουν αλλά δεν τα καταφέρνουν γιατί είναι ο λαός γερασμένος και χοντροκέφαλος.

Ο ευπρεπής κ Πλεύρης μπορεί να είναι ομόσταυλος του «ΜΗ ΣΩΣΟΥΝΕ» αλλά ποτέ δεν θα τον έπιανε φακός να λέει τέτοια για τους νεκρούς της πανδημίας Ούτε καν για τους ανεμβολίαστους, όπως κάνουν διάφοροι χαιρέκακοι που περνούν την ανηθικότητα τους για εξυπνάδα.

Κι έρχεται η on camera αποκάλυψη για άλλους αδικοχαμένους νεκρούς, προ 15ετίας και για τα ρίγη συγκίνησης που φέρνει στους πολιτικούς ηγέτες η μνήμη μιας μάνας που βρέθηκε καμένη προσπαθώντας να προστατεύσει γύρω της τέσσερα παιδάκια.

Για να θυμάται ο ευφυολόγος τέως υπουργός αλλά προφανώς στερούμενος συναισθηματικής ευφυίας το έπος και μέχρι να βρεθεί ο νέος Όμηρος, ας του θυμίσουμε εμείς: Ιδού λοιπόν το έπος σας υπουργέ μου: 24 Αυγούστου 2007, ημέρα Παρασκευή, Αρτέμιδα Ηλείας, οικογένεια Παρασκευοπούλου κι άλλοι 75 συνοδεία.

Πολιτικά απόνερα

Τα εξειδικευμένα στους λιβανωτούς ΜΜΕ κατάπιαν τον Λιβανό αμάσητο και προτίμησαν εμβριθείς συζητήσεις του τύπου: «αν είσαι μάνα και πονείς, πες μας τι λέει ο Κοντονής!».
Το κοινό της παράταξης καθησυχάστηκε με μια προσθήκη περί ιστορικής ανακρίβειας των λεγομένων.

Ωστόσο το πιστό κοινό γνωρίζει καλώς την αλήθεια και την έχει εμπράκτως εγκρίνει, πολλάκις. Αυτό που έχει αρχίσει να το ανησυχεί είναι το πόσους σαχλαμαράκηδες διαθέτει αυτή η κυβέρνηση