Έξω οι επίορκοι απ’ το Δημόσιο, πότε θα φύγουν τελικά, πόσοι ακριβώς είναι, ποιοι ενδεχομένως θα τους αντικαταστήσουν, πώς είναι δυνατόν να παραμένουν ακόμη στις θέσεις τους… Ο όρος «επίορκοι» εμπεριέχει το στίγμα του καιρού μας, γι’ αυτό δίνει έναυσμα για εύκολα κλισέ. 

Ads

Μιλώντας για στερεότυπα, οι έφηβοι της αρχαίας Αθήνας κατά την ενηλικίωσή τους έπαιρναν όρκο να υπερασπιστούν την πόλη ως υπεύθυνοι πια πολίτες, με κάτι παρωχημένα μεγαλόσχημα, τύπου «ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά…», μπλα μπλα. Δεν οραματίζονταν προφανώς εποχή σαν τη σημερινή, που δεν υπάρχουν μεν δόρατα και ασπίδες, ιερές παραδόσεις και έθιμα, παρά διασκέψεις και σύνοδοι κορυφής, μνημόνια και μεσο-μακροπρόθεσμα προγράμματα. Πού να τους εξηγούσες τότε για επιτόκια δανεισμού, cocos (δεν είναι παγωτό) και οίκους αξιολόγησης που βάζουν γραμματάκια στη σειρά – επίπεδο, λέει, CC και CCC. Δεν ήξεραν βεβαίως ότι στο μακρινό μέλλον αντίστοιχοι όρκοι θα δίνονται δημοσίως, μέσα σε τηλεοπτικά στούντιο για να καταπατηθούν αμέσως μετά τις εκλογές, ή ιδιωτικώς, μέσα σε ευρύχωρες αίθουσες, ενώπιον του Σόιμπλε.

Πώς να φανταστούν δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι τάχα θα δουν πρώτοι την έξοδο, ως επίορκοι. Εκείνοι έλεγαν κάτι ευκολίες τύπου «την πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσω, πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι» – πιο απλά θεωρούσαν επίορκο όποιον απλό πολίτη δεν παρέδωσε στην επόμενη γενιά την πατρίδα του πιο ισχυρή και ευημερούσα απ’ όταν την παρέλαβε. Δεν είχε ακόμη ακουστεί το κλασικό πλέον «παραλάβαμε καμένη γη», ώστε να αποσείονται μεμιάς οι ευθύνες και να προχωράμε σε επόμενη ερώτηση. Δεν ήξεραν ότι, όταν ο χρόνος πιέζει για διαφημιστικό μπρέικ, οι προσκεκλημένοι στα πάνελ, στην εκκλησία του δήμου μας δηλαδή, συναγωνίζονται ποιος θα εκστομίσει την πιο εύστοχη ατάκα για να εντυπωσιάσει τον τηλεθεατή κάνοντας καλό lead in στο Dancing with the stars που ακολουθεί. Ο καθένας κάποτε όφειλε να αντισταθεί στην κατάλυση της πόλεως «και μόνος και μετά πολλών». Δεν προσέτρεχαν σε ευρωπαίους εταίρους να διαφυλάξουν το μέλλον της δικής τους πατρίδας ούτε περίμεναν το ποσοστό των αγανακτισμένων στη δημοσκόπηση για να ξεσηκωθούν – δεν υπάρχει καταλληλότερη στιγμή αντίστασης· ο καθένας ξεχωριστά και όλοι από κοινού.

Σήμερα, εκπρόσωποι του συστήματος που κατέστησε την πολιτεία σαφώς πιο αδύναμη απ’ ό,τι ήταν κάποτε, ήδη ταπεινωμένη και ημιθανή, οι διαχρονικά πιο επικίνδυνοι επίορκοι του κράτους, που κατ’ εξακολούθηση παραβίασαν τον παλιότερο όρκο του Πολίτη όπως έχει διασωθεί, μιλούν για τους επιόρκους του Δημοσίου. Τους υπερασπίζονται μάλιστα τραβώντας κόκκινες γραμμές, ενώ όλα τα υπόλοιπα ασμένως τα αποδέχονται. Όσο για εκείνους τους πολεμοχαρείς νεαρούς του αρχαίου κόσμου, τους παγανιστές και αυταρχικούς, που άρθρωναν όρκο ζωής στη συνέχεια της πόλεως, ας διδαχθούν από τον σύγχρονο πολιτισμό και το όραμα της επερχόμενης ανάπτυξης…

Γατάκια.