Στο δρόμο προς το Σεπτέμβρη θα γνωρίσουμε πολλούς, θα δούμε περισσότερους -ίσως και κάποιους από κοντά-, θα τους ακούσουμε σχεδόν όλους, τους υποψήφιους για την καγκελαρία, τους πρωταγωνιστές των γερμανικών εκλογών.

Η προεκλογική ατζέντα ξετυλίγεται μέρα με τη μέρα σαν ένα πελώριο, παχύ και βαρύ χαλί, πάνω στο οποίο κείνται το  ελληνικό «πρόβλημα», η προσφυγική κρίση και τόσα άλλα, τόσο προφανή ζητήματα.

Κάτω από το χαλί, κρύβονται οι μύχιοι φόβοι της σημερινών ταγών της χώρας. Η εκλογή και τα ήθη Τράμπ στην παγκόσμια πολιτική τάξη διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα, που δεν έχει ακόμη αποτυπωθεί σε ισορροπίες. Ούτε, η άνοδος του λαϊκισμού με τη μορφή του Adf  ούτε η επιλογή της «αλλαγής» στο πρόσωπο του Σούλτς, δύο υπαρκτά υπόγεια ρεύματα στη γερμανική κοινωνία, μπορούν αυτή τη στιγμή να αναχαιτιστούν.

Η πιθανή αποθέωση της ψήφου του «αντί» στις πολιτικές λιτότητας, στις επιλογές της Μέρκελ ή τη δημοσιονομική πειθαρχία Σόιμπλε προκαλεί την ανθελληνική υστερία. Γιατί μόνο ως υστερία μπορεί να εκλειφθεί η δήλωση του Υπουργού Οικονομικών της Βαυαρίας, Μάρκους Σέντερ (CSU) να δοθούν στην Ελλάδα νέα δις ευρώ μόνο με εγγυήσεις «υπό την μορφή χρυσού ή ακινήτων».

Να μετατραπεί, δηλαδή η Ελλάδα σε ενεχυροδανειστήριο κάθε λογής μόνο και μόνο για να κερδηθεί η «μάχη της ατάκας», απέναντι σε δημαγωγικές λογικές και ανέξοδες ρητορείες των αντιπάλων. Συμπτώματα καθαρού πανικού, που ωθούν σε άκριτο μιμητισμό, σαν αυτογκόλ χωρίς τέλος στα δίχτυα του αντιπάλου.

Η εμμονή στη λάθος συνταγή γεννά την αντίδραση σε όλη την Ευρώπη και πιθανά και στη Γερμανία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, «η σιωπή είναι χρυσός». Το μόνο ελληνικό που υπάρχει προς διάθεση.