Η παραπάνω πρόταση θα φάνταζε ως τίτλος για μια μαρξιστική μπροσούρα που θα καλούσε για την  σοσιαλιστική ουτοπία.

Σήμερα είναι η απαρχή μιας αλληλουχίας γεγονότων που μετατρέπει τους τραπεζικούς και τους λογιστές στους τσαγκάρηδες της προηγούμενης εποχής. Από ένα μαγαζί σε κάθε γειτονιά θα μετατραπούν σε μπουτίκ για τους λίγους  εξεζητημένους.

Οι τράπεζες στην Ελλάδα εδώ και μια δεκαετία προβαίνουν σε εθελούσιες εξόδους και σε μαζικό κλείσιμο καταστημάτων για τον εξορθολογισμό των δαπανών.

Ο λόγος ήταν η μνημονιακή απαίτηση για μετασχηματισμό, πλέον όμως είναι η μετεξέλιξη τους που το καθιστά αναγκαίο. Οι διαδικτυακές συναλλαγές και η ευρεία χρήση καρτών καθιστούν τον ταμία και τις ταμιακές συναλλαγές ένα αχρείαστο βάρος για την επιχείρηση. Και το κομμάτι της κοινωνίας που ακόμα επιζητά την ενημέρωση του μέσω βιβλιαρίων;  Θα  προσαρμοστεί βίαια.

Η εποχή του κοροναϊού έκανε απλά ακόμα πιο άμεση και άρα βίαιη αυτή την αλλαγή. Υπάρχει ένα κομμάτι  της κοινωνίας που οργανικά και ψυχολογικά ανθίσταται σε αυτές τις αλλαγές. Ζούμε όμως σε ένα κόσμο που η ταχύτητά του σε παρασέρνει. 

Προς το παρόν την διαδικασία της προσαρμογής την έχουν αναλάβει οι οικείοι τους, οι τραπεζικοί υπάλληλοι και οι λογιστές. Η αλλαγή όμως είναι τέτοιου μεγέθους που τους ξεπερνά.

Σε ένα ενδεχομένως προφητικό άρθρο του Βασίλη Παζόπουλου στο euro2day (Πως σχεδιάζεται το παγκόσμιο οικονομικό reset) προβλέπει ότι οι Κεντρικές Τράπεζες θα προχωρήσουν σε ψηφιακά νομίσματα χάρη στα οποία ο εργοδότης θα μπορεί να μας πληρώνει χωρίς παρεμβολή της τράπεζας. 

Το ψηφιακό πορτοφόλι θα είναι στο κινητό μας και μέσω αυτού θα πληρώνονται τα πάντα. Το νέο ψηφιακό χρήμα θα διευκολύνει στις φορολογικές υποχρεώσεις, καθώς θα υπολογίζονται αυτόματα. Οι πλατφόρμες που ήδη εισέρχονται μαζικά στην καθημερινότητα μας θα αντικαταστήσουν ολόκληρους κλάδους εργαζομένων.

Αυτοί που θα παραμείνουν είτε θα είναι στην υπηρεσία των λίγων πολύπλοκων διαδικασιών, είτε θα είναι πλέον καθαρά στον τομέα των πωλήσεων, είτε σαν άλλες νοσοκόμες γηριατρικής θα βοηθούν τους βραδυπορούντες σε αυτήν διαδικασία μετάβασης.

Ο κόσμος που ξημερώνει όμως για να επιστρέψουμε στην μαρξιστική ευχή, θα είναι τελικά ονειρικός;

Η κατάργηση των μεσαζόντων του χρήματος θα κάνει τους κεντρικούς τραπεζίτες ακόμα πιο πανίσχυρούς και αν τώρα κρύβονται πίσω από πολλές πολιτικές αποφάσεις και υφίστανται μόνο ένα μέρος της κοινωνικής πίεσης,  πλέον ο ρόλος τους θα είναι πασιφανής αλλά θα του λείπει κάθε έννοια δημοκρατικής επίφασης.

Οι κεντρικές τράπεζες θα δίνουν χρήμα σε όποιον επιλέξουν και για όσο χρονικό διάστημα επιλέξουν. Ίσως να ευνοούν τους μη προνομιούχους. Ίσως να λειτουργήσουν κεϋνσιανά. Ίσως πάλι όχι.

Ο στόχος είναι ο πληθωρισμός να καταπιεί το χρέος. Το κατάπτυστα νεοφιλελεύθερο ΔΝΤ έφτασε να προτείνει μια παγκόσμια συμφωνία εφάμιλλη του Bretton Woods, όλα τα κράτη να τυπώσουν χρήμα ταυτόχρονα την ίδια ποσότητα και να εφαρμόσουν πολιτικές εγγυημένου βασικού εισοδήματος , φορολογία των πολύ εύπορων και μεγάλα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων με έμφαση στην πράσινη ενέργεια. 

Υπάρχει διαφωνία ως προς αυτό; Μόνο που μια χούφτα ανθρώπων θα καθορίσουν μεγάλες νομισματικές αποφάσεις και θα επηρεάσουν βαθύτατα το μέλλον μας. Μόνο η Blockchain τεχνολογία ουδετεροποιεί και καθιστά αξιόπιστες αυτές τις αποφάσεις.

Ο Βασίλης Παζόπουλος εκτιμά ότι σε 3-4 χρόνια θα μπορούσαν να μην υπάρχουν μετρητά. Ο επικείμενος θάνατος του δολαρίου ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα όπως υπονοεί η   διευθύνουσα Σύμβουλος του ΔΝΤ Kristalina Georgieva απελευθερώνει πολλές δυνάμεις που θα διεκδικήσουν αυτόν τον ρόλο. Ζούμε σε πρωτοφανείς καιρούς.

Η πανδημία νομιμοποιεί πολλές επιδιώξεις που μέχρι πρότινος φάνταζαν αδιανόητες. Η υγεία μας πρέπει να προστατευτεί όχι όμως με κάθε κόστος.

Η δημοκρατία επίσης προέχει, αν υποστεί ανήκεστες βλάβες δεν θα επανέλθει. Την θεωρούμε δεδομένη, όπως δεδομένη θεωρούσαμε όμως και την συλλογική υγεία μας.

Το χρήμα μάθαμε από τους νεοφιλελεύθερους ότι καθορίζει την δημοκρατία. Ίσως ήρθε η ώρα η δημοκρατία πλέον να καθορίσει τις τύχες του χρήματος.

ΥΓ «Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι πως, όταν έπειτα από 40 ή 50 χρόνια ο κόσμος κοιτάξει πίσω στην κρίση της Covid-19, δεν θα θυμάται τις μάσκες, δεν θα θυμάται τον ιό: θα θυμάται πως αυτή ήταν η εποχή που η παρακολούθηση έγινε κανόνας. Αυτή θα είναι η εποχή που η δημοκρατία απέτυχε και τα αυταρχικά καθεστώτα ανέλαβαν τα ηνία», προειδοποίησε ο κ. Yuval Noah Harari, ο παγκοσμίου φήμης Ισραηλινός ιστορικός και συγγραφέας στο Athens Democracy Forum.