Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος διοργανώνει προσεχώς συνέδριο στην Κομοτηνή για την εκπαίδευση της μειονότητας της Θράκης στο περιβάλλον των σύγχρονων μορφωτικών αναγκών, όπως το τιτλοφορεί.

Πρακτικά το θέμα δεν αφορά στις “σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες” αλλά σε αυτές που υπήρχαν πριν ένα αιώνα αφού το πραγματικό αντικείμενο είναι η ευθεία και έντονη αμφισβήτηση της πιλοτικής παρέμβασης του Υπουργείου Παιδείας στα Νηπιαγωγεία των αμιγώς μειονοτικών περιοχών της Θράκης με την προσθήκη της μητρικής ως γλώσσας στήριξης​. Κ​άτι που δεν προβλέφθηκε κατά την υπογραφή των σχετικών συνθηκών και πρωτοκόλλων εφόσον δεν υφίστατο προσχολική αγωγή το 1951 ή το 1923. Η αντίδραση έχει εκφραστεί με υπερσυντηρητικές παρεμβάσεις εναντίον του προγράμματος, κάλεσμα των συνδικαλιστών στους εκπαιδευτικούς για ανυπακοή, μποϊκοτάζ και πολεμικό κλίμα.

Πρόκειται για μια εξαγγελία του Αλ. Τσίπρα που έρχεται από το 2008 και υλοποιείται από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Αν και έχει επικρατήσει ο αδόκιμος -για την προσχολική αγωγή- όρος «δίγλωσσα νηπιαγωγεία», η πιλοτική παρέμβαση προβλέπει την εισαγωγή της μητρικής γλώσσας, όπως αυτή καθορίζεται από τις ανάγκες των νηπίων και όχι από αλληλοσυγκρουόμενους εθνικισμούς όπως δείχνει η ενόχληση των ακραίων και των δύο πλευρών.

Παιδαγωγικός στόχος είναι η αρμονική κοινωνικοποίηση των νηπίων στο περιβάλλον του νηπιαγωγείου, η αποτελεσματικότερη εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και η ισορροπημένη γνωστική ανάπτυξη και προετοιμασία για το Δημοτικό. Έχει προηγηθεί η μάχη που κερδήθηκε ώστε τα νήπια της μειονότητας να φοιτούν σε δημόσια νηπιαγωγεία και όχι σε άτυπα «παρανηπιαγωγεία» που είχαν ξεφυτρώσει για να καλύψουν και να εκμεταλλευτούν πολιτικά την ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους.

Κάνει εντύπωση ότι οι ομιλητές στο εν λόγω συνέδριο είναι κυρίως νομικοί και διεθνολόγοι και όχι εκπαιδευτικοί. Αυτό πιστοποιεί ακριβώς ότι επιχειρείται να μετατραπεί ένα θέμα αμιγώς εκπαιδευτικό σε πολιτικό και να αναχθεί η εκπαίδευση της μειονότητας από εσωτερικό ζήτημα σε ελληνοτουρκική διαφορά, με καταστροφικές συνέπειες.

Σε αυτό συνηγορεί άλλωστε ο αυστηρός αποκλεισμός όσων συμμετείχαν στα προγράμματα αναμόρφωσης της μειονοτικής εκπαίδευσης ενώ φέρεται να καταγράφεται ακόμη και ανάκληση πρόσκλησης σε ​ακαδημαϊκό για τους ίδιους λόγους. Από όσους ενδιαφέρονται τώρα όψιμα δεν ακούστηκε ποτέ πρόταση για την ​αντιμετώπιση του παιδαγωγικού ​ζητήματος αλλά μόνο άρνηση απέναντι σε κάθε πρωτοβουλία.

Είναι σαφές ότι με όρους ιδεολογικής μονομέρειας κάποιοι αμφισβητούν την ελευθερία της εκτελεστικής εξουσίας να χαράσσει πολιτική στη Θράκη χωρίς την έγκριση των ακραίων κύκλων. Η εκπαίδευση χρησιμοποιείται ως υποκείμενο μιας μάχης επιβίωσης των μηχανισμών του βαθέως κράτους με την υποταγή των εκπαιδευτικών αναγκών στις εθνοκεντρικές αντιλήψεις κάποιων υπερπατριωτών. Η ψευδεπίγραφη συζήτηση περί αναβάθμισης διανθίζεται από θολά ευφυολογήματα αλλά υπαινίσσεται πάντα την υποβάθμιση και την στασιμότητα, ως δείγμα διαρκούς υποταγής.

Στο τέλος της ημέρας είναι αυτοί οι ακραίοι που εμπλέκουν την Τουρκία στα εσωτερικά θέματα της χώρας​. Ο  ετεροκαθορισμός είναι αυτός που τους δίνει λόγο ύπαρξης. Ας μην κρυβόμαστε…