Τον Ιούλιο του 2015 γίναμε μάρτυρες ενός χρηματοπιστωτικού πραξικοπήματος που ενορχηστρώθηκε  από την Ενωμένη Ευρώπη (ΕΕ) και τους θεσμούς της ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση. Με αυτό τον τρόπο, η ΕΕ καταδίκαζε τον ελληνικό πληθυσμό να συνεχίσει να υποφέρει από τις πολιτικές λιτότητας που ο ίδιος είχε απορρίψει δυο φορές μέσα από τις κάλπες.  Αυτό το πραξικόπημα ενέτεινε τη συζήτηση σχετικά με την εξουσία των θεσμών της ΕΕ, το ασυμβίβαστό της με τη δημοκρατία και το ρόλο της ως εγγυήτριας των στοιχειωδών δικαιωμάτων που απαιτούν οι Ευρωπαίοι.
 

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολιτικές εναλλακτικές προς τη λιτότητα. Πρωτοβουλίες όπως η «Για ένα Σχέδιο Β στην Ευρώπη», «Austerexit» ή «DIEM25»  (Democracy in Europe Movement 2025) καταγγέλλουν  τον εκβιασμό που ασκείται στην Ελλάδα μέσω του τρίτου μνημονίου. Αυτές οι πρωτοβουλίες καταγγέλλουν επίσης την οικονομική αποτυχία που θα προκαλέσει αυτό το τρίτο μνημόνιο καθώς και τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ΕΕ. Έναν αντιδημοκρατικό χαρακτήρα που αναγνωρίζεται εξάλλου από τον ίδιο τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, που δήλωσε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες».
 

Γινόμαστε επίσης μάρτυρες της απουσίας αλληλεγγύης, μερικές φορές και της ξενοφοβίας, των ευρωπαϊκών θεσμών και των Κρατών μελών απέναντι στην άφιξη προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική και μπροστά στο ανθρωπιστικό δράμα που βιώνουν οι τελευταίοι. Υπογραμμίζουμε την υποκρισία της ΕΕ στο τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η ΕΕ είναι, και με έμμεσο τρόπο μέσω της πώλησης όπλων ή των εμπορικών της πολιτικών, ένας παίκτης-κλειδί των συγκρούσεων που προκάλεσαν τις πρόσφατες ανθρωπιστικές κρίσεις.
 

Οι πολιτικές λιτότητας που ξεκίνησαν από τις αρχές της κρίσης πριν από οκτώ χρόνια ιδιωτικοποιούν τα κοινά αγαθά και καταστρέφουν το εργατικό δίκαιο, ενώ θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις αιτίες της κρίσης όπως την απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τον έλεγχο των θεσμών της ΕΕ από τις επιχειρήσεις μέσω των μεγάλων λόμπι και της πρακτικής των «περιστρεφόμενων θυρών». Η ΕΕ προωθεί ψεύτικες λύσεις διαπραγματευόμενη με τη μεγαλύτερη αδιαφάνεια και χωρίς σχεδόν κανένα δημοκρατικό έλεγχο, εμπορικές και επενδυτικές συνθήκες  όπως η TTIP/TAFTA, η CETA ή η TISA, που εξαλείφουν ό,τι θεωρούν πως είναι εμπόδιο στο εμπόριο: τα δικαιώματα και τους κανόνες που προστατεύουν τους πολίτες, τους εργαζόμενους και το περιβάλλον.  Αυτό συνιστά ένα πλήγμα ενάντια στις δημοκρατίες μας  και στο Κράτος δικαίου, ειδικά μέσω των μηχανισμών προστασίας των επενδυτών. 

Η σημερινή ΕΕ κυβερνιέται, ντε φάκτο, από μια τεχνοκρατία στην υπηρεσία των συμφερόντων μιας μικρής αλλά πανίσχυρης μειοψηφίας που εκπροσωπεί την οικονομική και χρηματοπιστωτική εξουσία. Όλα αυτά προκάλεσαν, σε πολλές χώρες της Ευρώπης, την αναβίωση του ακροδεξιού λόγου και των ξενοφοβικών και εθνικιστικών θέσεων. Ως δημοκράτες, έχουμε την ευθύνη να αντιδράσουμε απέναντι σε αυτή την απειλή και να εμποδίσουμε τους φασισμούς να εκμεταλλευθούν τον πόνο και τη δυσαρέσκεια. Εξάλλου, παρόλα αυτά, οι πολίτες έδειξαν την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες που πληρώνουν τις συνέπειες  αυτής της ανθρωπιστικής τραγωδίας.
 

Η κοινωνία έχει ήδη αρχίσει να εργάζεται για τη ριζική αλλαγή των πολιτικών της ΕΕ. Οι κοινωνικές κινητοποιήσεις όπως εκείνες του Blockupy, της εκστρατείας ενάντια στην  TTIP/TAFTA, του Alter Summit, η ευρωπαϊκή γενική απεργία του 2012, οι Ευρωπορείες ή το σημαντικό έργο που πραγματοποιήθηκε από πολυάριθμες πλατφόρμες πολιτών και ΜΚΟ δημιούργησαν ένα πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο, πνευματικό και ιδεολογικό για την υπεράσπιση των ανθρώπων πέρα από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.  Πιστεύουμε όμως ότι χρειαζόμαστε έναν ακόμα μεγαλύτερο συντονισμό και συνεργασία των κινητοποιήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Πάνω στο τραπέζι υπάρχουν πολλές προτάσεις για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: μια δίκαιη φορολογική πολιτική, το κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων,  συστήματα συμπληρωματικών συναλλαγών, η επιστροφή στη τοπική αυτοδιοίκηση των δημόσιων υπηρεσιών, ο ισότιμος καταμερισμός της εργασίας συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων που παραμένουν στις εστίες τους, η μεταρρύθμιση ή η κατάργηση του ευρωπαϊκού φορολογικού συμφώνου, ειδικότερα της συνθήκης για τη σταθερότητα, το συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην οικονομική και νομισματική Ένωση.
 

Το ελληνικό παράδειγμα μας έδειξε ότι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την παρούσα συγκυρία πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε όλες τις χώρες μέλη και σε όλους τους τομείς: τον πολιτικό, τον πνευματικό αλλά και σε επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών. Το όραμά μας είναι αλληλέγγυο και διεθνιστικό.
 

Για αυτούς τους λόγους, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο σύγκλισης μέσα στον οποίο όλα τα κινήματα, οι άνθρωποι και οι οργανώσεις που αντιτίθενται στο σημερινό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούν να συζητήσουν και να επεξεργαστούν μια κοινή ατζέντα δράσεων, σχεδίων και στόχων. Και αυτό με κύριο στόχο  τη ρήξη με το καθεστώς λιτότητας της ΕΕ και το ριζικό εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών θεσμών, για να μπουν στην υπηρεσία των πολιτών.
 

Για αυτό, καλούμε σε μια ευρωπαϊκή διάσκεψη στις 19, 20 και 21 του Φλεβάρη στη Μαδρίτη και απευθύνουμε δημόσιο κάλεσμα για συμμετοχή στις συζητήσεις, στις ομάδες εργασίας και στις παρουσιάσεις που θα οργανωθούν.​

Μετάφραση: Γιώργος Μητραλιάς​

Δείτε εδώ τις πρώτες υπογραφές:

contra-xreos.gr​