Ετσι ξαφνικά… αυτοδιοικητικοί!

Ads

Του Σωτήρη Μανιάτη στην Ελευθεροτυπία της 7/9/2010

Ετσι ξαφνικά, πολιτικοί απ’ τα παλιά αλλά και νεόκοποι άρχισαν το τελευταίο διάστημα να αναφέρουν με έμφαση ότι το «χρίσμα» κάποιος το παίρνει ή όχι από την κοινωνία, από τους πολίτες και όχι από τα κόμματα.

Οι επερχόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές φαίνεται ότι έχουν αλλάξει το γνωστό ποιηματάκι.

Σε αυτές τις εκλογές μεγάλα και μικρά κόμματα (εξαιρείται το ΚΚΕ στο οποίο λειτουργούν άλλου τύπου… ανακλαστικά) αντιμετωπίζουν σειρά από τους χαρακτηριζόμενους «αντάρτες» καθώς εκφράζονται σημαντικές διαφωνίες. Οποιος δεν επιλέγεται και αποφασίζει να κατέβει στις εκλογές, υποστηρίζει λοιπόν ότι το «χρίσμα» δεν μπορεί να το δίνουν τα κόμματα αλλά οι πολίτες. Αλλά και αρκετοί από εκείνους τους οποίους επιλέγουν τα κόμματα για μεγάλες περιφέρειες και δήμους επιχειρούν να εμφανιστούν… ανεξάρτητοι καθώς, όπως υποστηρίζουν, «οι πολίτες» αποφασίζουν για το ποιος μπορεί να «προσφέρει στην περιφέρεια ή τον δήμο ανεξάρτητα από κομματικές αποχρώσεις».

Ετσι ξαφνικά, λοιπόν, μας προέκυψαν στο τέλος του καλοκαιριού -και με τις ζέστες να ‘χουν σφίξει- διάφορα νέου τύπου… κόμματα και εκφράσεις του στιλ «με ενδιαφέρει το κόμμα του Πειραιά», «το θέμα είναι τι λέει το κόμμα της Ευρυτανίας», «το κόμμα των Θεσσαλονικέων αποφασίζει» και πάει λέγοντας. Οι ίδιοι άνθρωποι, πριν από λίγους μήνες στις εθνικές εκλογές, «διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους» υπερασπιζόμενοι θέσεις και προτάσεις του κόμματός τους και είχαν βέβαια αποδεχτεί και το «χρίσμα» του υποψήφιου βουλευτή. Σήμερα όμως… αποτάσσονται τω Σατανά και ξαναθυμήθηκαν τον Θεό-πολίτη. Θέλουν να πιστέψουμε ότι έγιναν αυτοδιοικητικοί, νοιάζονται για την περιφέρεια, το μέλλον της και σέβονται πάνω απ’ όλα τη θέληση των πολιτών της περιφέρειας ή του δήμου τους.

Αντί να μεταφέρονται επιτυχημένα στελέχη της Αυτοδιοίκησης, με αποδεδειγμένο έργο, στην κεντρική πολιτική σκηνή, παρακολουθούμε το ακριβώς αντίθετο. Τα κόμματα επιλέγουν κατά κύριο λόγο προβεβλημένα στελέχη από την κεντρική πολιτική σκηνή για να δώσουν τη μάχη της Αυτοδιοίκησης σε περιφέρειες ή δήμους που κρίνονται σημαντικοί. Το βράδυ των εκλογών επιθυμούν να δουν από τους τηλεοπτικούς δέκτες τον χάρτη της Ελλάδας με συγκεκριμένο χρώμα.

Ετσι ξαφνικά, λοιπόν, γίνεται σαφές ότι με τη δημιουργία περιφερειών και τις συνενώσεις δήμων σημαντικό μέρος της εξουσίας (βλέπε χρήμα, επιχορηγήσεις, ευρωπαϊκά κονδύλια κ.ά.) θα πρέπει να μεταφερθεί από την κεντρική κυβέρνηση στις υπό δημιουργία «μικρές κυβερνήσεις». Κι αυτό είναι αρκετό για να αρχίσουν ορισμένοι να ενδιαφέρονται για την Αυτοδιοίκηση, καθώς θεωρούν ότι θα λειτουργούν σαν «μικροί πρωθυπουργοί». Το παιχνίδι μεταφέρεται εκεί και γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό θα εξασφαλίζει και ισχυρή επιρροή στην κεντρική πολιτική σκηνή, η οποία βέβαια βρίσκεται υπό τη σκιά της τρόικας (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ε.Ε.) και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά δεν βλέπουμε πρόσωπα (με ελάχιστες εξαιρέσεις) που να μπορούν να πείσουν για τα αυτοδιοικητικά τους προσόντα, τα σχέδια για την περιφέρεια και τον δήμο. Είναι βέβαια νωρίς ακόμα, αλλά όπως φαίνεται το παιχνίδι κρίνεται και πάλι σε επικοινωνιακό επίπεδο και όχι με βάση την πραγματική πολιτική, τις ιδέες, τις προτάσεις για την περιφέρεια, τον σχεδιασμό και τη βούληση να γίνουν πραγματικότητα. Κι ας αναφέρονται όλοι στους πολίτες κάθε περιφέρειας.

Ετσι ξαφνικά, θα βρεθούμε την 7η Νοεμβρίου στις κάλπες, χωρίς να γνωρίζουμε πραγματικά ποιος προτείνει τι, με ποιον τρόπο θα επιδιώξει την ολοκλήρωση των στόχων του, σε ποιο χρονικό διάστημα, με ποια χρήματα και από ποιον κορβανά…