Για δεκαετίες παρακολουθούμε την αποχή στα αποτελέσματα των τοπικών εκλογών. Οι εκλογικοί κατάλογοι δε διαμορφώνονται βάσει του ποιος μένει πού, για να μη χαλάσουν οι πελατειακές κομματικές δομές της κάθε εκλογικής περιφέρειας. Πολιτευτάδες –πραγματευτάδες της κάλπης – «έχουν κόσμο» που παζαρεύουν πριν κάθε κάλπη, είτε για να μπουν σε κάποιο ψηφοδέλτιο, είτε για να δημιουργήσουν ρουσφετολογική βάση κατά τη θητεία των εκλεγμένων. Γι’ αυτό είμαστε στα χάλια των σημερινών εκλογικών καταλόγων, που έχουν μεγάλη συμβολή στην αύξηση του εικονικού ποσοστού της Χρυσής Αυγής.

Στην Αθήνα των εκατομμυρίων κατοίκων έχουμε εκλογικούς καταλόγους με εγγεγραμμένους κάτω από μισό εκατομμύριο, εκ των οποίων οι μισοί ζουν πλέον αλλού και είτε ψηφίζουν με κριτήρια ιδιοκτήτη ακινήτου και όχι κατοίκου, είτε δεν ψηφίζουν καθόλου.

Η Χρυσή Αυγή, που επιχαίρει σήμερα για το 16% που πήρε, έλαβε 35 χιλιάδες ψήφους–ούτε 7%  του εκλογικού καταλόγου –ένα ποσοστό που θα ήταν σαφώς μικρότερο εάν οι εκλογικοί κατάλογοι περιελάμβαναν όσους πραγματικά ζουν στην Αθήνα.

Η δε κυβέρνηση επιδείνωσε την κατάσταση επιχειρώντας να χειραγωγήσει τον εκλογικό νόμο, σπάζοντας τις αυτοδιοικητικές εκλογές με τις ευρωπαϊκές σε δύο Κυριακές, απομακρύνοντας κάθε τοπικό χαρακτήρα από τις πρώτες με στόχο να δουλέψουν «εκτονωτικά» ενόψει των δεύτερων. Η Χρυσή Αυγή δε θα ήταν ικανή να σταθεί σε πραγματικό διάλογο για τα προβλήματα της πόλης.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε με το “κλείσιμο του ματιού” του υποψήφιου για τον Δήμο στην Αθήνα, Άρη Σπηλιωτόπουλου, στο ακροατήριο της Χρυσής Αυγής: οι θέσεις του για το τζαμί, τους μετανάστες κ.α. Απλώς έστειλαν αρκετούς πολίτες στο “αυθεντικό”, δηλαδή τη μισαλλόδοξη Χρυσή Αυγή.

Η  πραγματική ύβρις, όμως, έρχεται με τις δηλώσεις του κ. Βενιζέλου, που ρίχνει το φταίξιμο αποκλειστικά στους ψηφοφόρους και τα κομματικά στελέχη που δε δέχτηκαν να τον παρακολουθήσουν στον κατήφορό του.

Η κυβέρνηση των τελευταίων δύο ετών έχει κάνει ό,τι μπορεί για να απορρυθμίσει αντί να μεταρρυθμίσει, να χειραγωγήσει αντί να χειραφετήσει ακόμα και σε θέματα που αγγίζουν τη δημοκρατία. Και κάθε φορά που αυτό «σκάει» ως πρόβλημα, το ντύνουν με ένα επικοινωνιακό περίβλημα με τη βοήθεια των φίλιων ΜΜΕ.

Τώρα η Χρυσή Αυγή στην Αθήνα,  χθες ο κ. Μπαλτάκος, προχθές το κλείσιμο της ΕΡΤ ή το πρωτογενές πλεόνασμα την ώρα που αυξάνονται γεωμετρικά οι οφειλέτες του δημοσίου, γιατί αδυνατούν πλέον να πληρώσουν τη φορολογία τους. Και αυτό παρουσιάζεται «σωτήριο» και «βιώσιμο». Ως πότε;