Λοιπόν, ναι, ΕΣΥ ρατσιστής κι εγώ και ο δίπλα και ο παρακάτω. Γιατί ο ρατσισμός δεν εξαλείφεται ούτε με τις συλλήψεις, ούτε με τις επικοινωνιακές ανακοινώσεις. Είναι αμφίβολο αν εξαλείφεται με τα αντιρατσιστικά νομοσχέδια αν και δεν αμφισβητώ ουδόλως την απόλυτη αναγκαιότητα τους, έστω και ως ένα απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο αναφοράς και προσφυγής. Η Μαρία Τριαντοπούλου γράφει τη σκέψη της ημέρας.

Ads

Ο ρατσισμός είναι πολύμορφο και ύπουλο τέρας, αλλάζει ανάλογα με τις περιστάσεις, κρύβεται πίσω από δήθεν αστεία και δήθεν αθώα πειράγματα, χειραγωγεί συνειδήσεις και υψώνει το φρικιαστικό του κεφάλι άλλοτε βάναυσα και άλλοτε επικίνδυνα και συγκαλυμμένα. Δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο – απλά τώρα έχει αποκτήσει και επίσημο ιδεολογικό υπόβαθρο. Μεταδίδεται εύκολα σαν ιός και είναι εξίσου μολυσματικός.

Το πιο επικίνδυνο όμως πρόσωπο του ρατσισμού δεν είναι απαραίτητα το φανερό, που διακηρύττεται ως μανιφέστο και μπορεί να πολεμηθεί και να τιμωρηθεί, εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση να παταχθεί, αλλά το κρυφό και υπόκωφο,αυτό που δεν μπορεί εύκολα να ξεριζωθεί.

Αυτό που ελλοχεύει στις ψυχές πολλών, κατά τα άλλα πιθανά δημοκρατικών, ανθρώπων γιατί τους το ρίζωσε εκεί ο φόβος και η προκατάληψη, η άγνοια και η έλλειψη μόρφωσης, η παραπληροφόρηση και η ύπουλα σερβιρισμένη μισαλλοδοξία. Είναι επικίνδυνο γιατί είναι πολλές φορές ασυνείδητο και ενστικτώδες καθώς εμποτίζεται με προκαταλήψεις και διακρίσεις κάθε είδους, φυλετικές, θρησκευτικές, σεξουαλικές από όλες τις μεριές και με πολλά διαφορετικά μέσα.

Η εξάλειψη του ρατσισμού πρέπει να είναι προτεραιότητα κάθε κοινωνίας και πρέπει να αντιμετωπίζεται συστηματικά, καθημερινά και πολυδιάστατα. Είναι θέμα παιδείας, σωστής πληροφόρησης και καθημερινής εγρήγορσης. Τα νομοσχέδια και η θεσμική απαγόρευση κάθε ρατσιστικής συμπεριφοράς είναι μόνο η αρχή.

Αν δεν μάθουμε όμως να κλείνουμε την τηλεόραση κάθε φορά που ακούμε ρατσιστικά σχόλια να ξεστομίζονται με ευκολία και με χαμόγελα στα παράθυρα, αν δεν πάψουμε να γελάμε με τα έστω και συγκαλυμμένα ρατσιστικά αστεία, αν δεν γυρίσουμε την πλάτη στους ρατσιστές έξω και μέσα μας κι αν δεν σταθούμε αγωνιστικά απέναντι στον κρατικό και τον θεσμικό ρατσισμό τότε ο κόσμος που θα ζήσουμε και που θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας θα είναι ένας κόσμος ρυπαρός, γεμάτος μίσος και μισαλλοδοξία κάθε άλλο παρά όμορφος, ηθικός ή αγγελικά πλασμένος….