Θα κάνω μία εισαγωγή θέτοντας τα δεδομένα ώστε να κατανοήσουμε όλοι πλήρως τι έγινε στην Ελλάδα τις τελευταίες μέρες. Καθώς διεξάγεται στον δημόσιο διάλογο το ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών όσον αφορά την τεκνοθεσία, κηδεμονία και την παρένθετη μητέρα η Ιερά Σύνοδος, που αποτελεί ένα από τα υψηλότερα όργανα της διοίκησης της Εκκλησίας, συγκάλεσε έκτατη σύσκεψη.

Το θέμα της συζήτησης όπως μας είπαν ήταν το δικαίωμα στον πολιτικό γάμο για ανθρώπους με ομόφυλη σεξουαλική ταυτότητα.

Στείλανε λοιπόν τα μηνύματα ο ένας ιερωμένος στον άλλον μέσω viber, φόρεσαν τα ακριβά πανωφόρια τους, πήραν τα χρυσά μπαστούνια τους, μπήκαν στα ακριβά αυτοκίνητα τους και κατευθύνθηκαν στα κτίρια που δεν πληρώνουν κανένα φόρο για να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να συσκεφθούν. Το αποτέλεσμα της σύσκεψης ήταν εντυπωσιακό, έως και θαύμα θα το χαρακτήριζε κανείς. Είδαμε λοιπόν μία ομάδα ανθρώπων με πολλές γνώσεις γύρω από την θεολογία ξαφνικά να «μετατρέπονται» σε ψυχίατροι με Master και PHD και να βγάζουν συμπεράσματα που θα ζήλευε και το παγκόσμιο συνέδριο ψυχιατρικής.

Μάλιστα μία από τις απόψεις που ακούστηκε και ως είδαμε φέρει την αποδοχή σύσσωμης της Ιεράς Συνόδου είναι ότι η ομοφυλοφιλία είναι μία ψυχιατρική ασθένεια που γέννησε η διάχυτη κοινωνική αμαρτία και ο μόνος τρόπος να θεραπευτεί είναι η επαφή με την Εκκλησία.

Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η «ψυχιατρική» εκτίμηση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια να επιβεβαιώσουν τις προκαταλήψεις τους όπως και τις παρωχημένες αντιλήψεις τους. Προφανώς, η πρόοδος και η εκσυγχρονισμένη κοινωνία είναι μια «ψυχική ανωμαλία» στα μάτια τους.

Η εκκλησία μέσα από την στάση της έχει δημιουργήσει η ίδια διακρίσεις. Διακρίσεις οι οποίες έχουν να κάνουν με ανθρώπους που δεν θέλουν να διαπράξουν κάποιο έγκλημα αλλά να ζήσουν.

Να ζήσουν μία ζωή προσφέροντας αγάπη. Αγάπη που ίσως οι ίδιοι δεν πήραν γιατί ως ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα το πιο πιθανό ήταν να βίωσαν κοινωνικό αποκλεισμό, ρατσισμό και στο τέλος μοναξιά. Σε αυτό το σημείο ας θυμηθούμε (όχι να παραληρήσουμε) την ζωή του Χριστού ο οποίος έζησε αποκλεισμένος και μόνος. Γιατί ήταν αποκλεισμένος; Γιατί οι θρησκευτικοί άρχοντες της εποχής τον πολέμησαν λυσσαλέα. Κάνανε λάθος τότε. Μήπως κάνουνε λάθος και τώρα; Μήπως αυτό το θέμα πρέπει να το αντιμετωπίσουν με αγάπη και συμπόνια; Η εκκλησία λέει την φράση «Αγαπάτε αλλήλους», όχι την φράση «Αγαπάτε straight αλλήλους».

Είναι υποχρέωση όλων όσον ζούμε να κάνουμε τα πάντα ώστε να φτιάξουμε μία καλύτερη κοινωνία για τις επόμενες γενιές. Μία κοινωνία που θα αποδέχεται τους πάντες και δεν θα υπάρχουν φαινόμενα ρατσισμού. Μία κοινωνία που αγαπάει και σέβεται και δεν ξεχωρίζει.

Κλείστε για μια στιγμή τα μάτια σας και σκεφτείτε την στιγμή που νιώσατε αγάπη…Μαγικό έτσι;! Ποιος ιερωμένος θα περιορίσει την αγάπη μόνο σε ένα γένος; Ας αφήσουμε την αγάπη να εκφράζεται σε όλες τις μορφές της.

Ο κόσμος είναι πλούσιος και ενδιαφέρων όταν αποδεχόμαστε τις διαφορές και επιτρέπουμε σε όλους να ζουν με αυθεντικότητα και χαρά.