Ξεκίνησα να γράφω για την κουλτούρα του βιασμού τον Ιούνιο του 2016, αλλά είχαν προηγηθεί πολλά χρόνια κατά τα οποία έγραφα βιωματικές ιστορίες dating, δηλαδή έγραφα για «γκομενικά».

Με χιούμορ, γιατί η αλήθεια είναι ότι οι ατάκες πεσίματος που ακούς σε μπαρ, προσφέρονται για άφθονο γέλιο.

Πολύς κόσμος αναρωτιέται «μα πώς γίνεται να μιλάς για κάτι τόσο σοβαρό και να το μπλέκεις με κάτι τόσο ελαφρύ, όπως τα γκομενικά;»

Αυτός ο κόσμος δεν συνειδητοποιεί ότι ακόμα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, το dating είναι δυστυχώς συνυφασμένο με την κουλτούρα του βιασμού.

Εγώ έγραφα γκομενικές ιστορίες και τις έκανα όσο γίνεται πιο αστείες, αλλά κάποιες τις άφηνα ανείπωτες, καταχωνιασμένες στο μυαλό μου, γιατί προσπαθούσα να τις ξεχάσω.

Σίγουρα δεν ήθελα να τις μοιραστώ. Ήταν οι ιστορίες που παλιότερα ονομάζαμε «κακό σεξ», ενώ στην πραγματικότητα, κάθε μία ήταν μια ιστορία για βιασμό. Και πίστεψέ με, όλες είχαν ξεκινήσει όμορφα και ρομαντικά, με κάποιον που μου άρεσε πολύ, θα βγαίναμε ραντεβού και είχα ενθουσιαστεί.

Οι βιαστές μου ήταν όλοι τους αγόρια και άντρες της διπλανής πόρτας. Έλληνες, έξυπνοι, μορφωμένοι, όμορφοι και «καλά παιδιά».

Ο πιο μεγάλος μύθος για τον βιασμό είναι ότι συμβαίνει από έναν άγνωστο σε σκοτεινό δρομάκι ή όταν γυρνάς μόνη σου σπίτι το βράδυ, φορώντας μίνι.

Τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει. Οι βιαστές μας είναι άντρες που ξέρουμε, είναι φίλοι, γνωστοί, μέλη της οικογένειας, και ακόμα πιο συχνά, άντρες που μας άρεσαν, που θελήσαμε, ερωτευτήκαμε, αγαπήσαμε, ακόμα και παντρευτήκαμε.

Οι βιαστές δεν είναι τέρατα, είναι άντρες καθημερινοί. Για να το πω πιο τρομακτικά: Όλοι έχουμε στον στενό μας κύκλο έναν βιαστή.

Πώς μεταπήδησα από το να γράφω για γκομενικά στο να μιλάω για την κουλτούρα του βιασμού; Τον Ιούνιο του 2016 έτυχε να πέσει μπροστά μου μια ανοιχτή επιστολή ενός θύματος βιασμού, που μιλούσε για το τι έγινε στη δίκη του βιαστή της, για το ότι αντί να κατηγορήσουν εκείνον, κατηγόρησαν αυτήν.

Το διάβασα και ένιωσα να πνίγομαι. Ήθελα να κάνω κάτι. Τι άλλο μπορούσα να κάνω εκτός από το να γράψω;

Να εξηγήσω όρους και έννοιες με απλά λόγια στα ελληνικά (γιατί τότε δεν υπήρχε ελληνικό περιεχόμενο σχετικό, παρά μόνο κείμενα ακαδημαϊκά), να μιλήσω για το slut shaming (τσουλοδιαπόμπευση) και το victim blaming (το να κατηγορείται το θύμα).

Να περιγράψω πώς λειτουργεί η κουλτούρα του βιασμού από τότε που είμαστε παιδιά, και πώς μπορούμε να βάλουμε τέλος οριστικά.

Κάθισα και το σκέφτηκα, ποιος είναι άραγε ο καλύτερος τρόπος να με ακούσουν και να γίνω πιστευτή; Και αποφάσισα να μιλήσω για πρώτη φορά γι’ αυτά που μου είχαν συμβεί. Τα παραδείγματα βοηθάνε, και είχα αρκετά από τη δική μου ζωή. Έγραψα λοιπόν ένα κείμενο τύπου #metoo έναν χρόνο πριν γίνει viral το παγκόσμιο #metoo, και θεώρησα ότι εντάξει, τα είπα, ησύχασα, έκανα το καθήκον μου, ξεμπέρδεψα.

Έκανα λάθος. Η ανταπόκριση που έλαβα από το κείμενο, άλλαξε τη ζωή μου. Εκατοντάδες γυναίκες και κορίτσια άρχισαν να μου στέλνουν τις δικές τους ιστορίες βιασμών, από τις οποίες 9 στις 10 ήταν σε πλαίσιο dating. Με παρακαλούσαν να συνεχίσω να γράφω.

Οι ιστορίες συνέχισαν να έρχονται για χρόνια, με τις γυναίκες να μου εξιστορούν με κάθε λεπτομέρεια την τραυματική βραδιά, αλλά να ρωτάνε εμένα τι συνέβη, να τους εξηγήσω εγώ τι ήταν αυτό που μου περιγράφουν.

Για τις περισσότερες ήταν αδύνατον να αποδεχτούν το γεγονός ότι αυτός με τον οποίο βγήκαν, χόρεψαν, ήπιαν, φιλήθηκαν… τις βίασε. Ακούσαμε πρόσφατα για «πάθος για θυματοποίηση» αλλά αν μου έμαθαν κάτι αυτά τα επτά χρόνια που μιλάω το θέμα, είναι ότι καμιά γυναίκα δεν θέλει να είναι θύμα.

Ακόμα μία νοοτροπία που πρέπει να καταρρίψουμε είναι ότι οι βιασμοί και η κουλτούρα του βιασμού, είναι γυναικεία θέματα. Είναι λάθος.

Ο Jackson Katz, στην ομιλία του για την ενδοοικογενειακή βία, λέει ότι μέχρι τώρα μιλάμε στις γυναίκες για το ζήτημα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για «αντρική» βία. Άρα πρέπει να μιλήσουμε στους άντρες. Δεν είναι γυναικείο θέμα. Δεν μπορούν να το λύσουν οι γυναίκες.

Το ίδιο και με την κουλτούρα του βιασμού. Το εξηγώ και στο TEDx μου. Και παρόλο που για χρόνια απευθυνόμουν κυρίως σε γυναίκες, ήξερα ότι η γνώση έπρεπε να περάσει σε εκείνους που όντως μπορούν να σταματήσουν να βιάζουν, ώστε το πρόβλημα να σταματήσει να υπάρχει. Γι’ αυτό και έγραψα ένα βιβλίο που πρωτίστως απευθύνεται στους άντρες.

Στόχος μου είναι να ενώσω δύο κόσμους που παραμένουν πεισματικά μακριά: Τον κόσμο των αντρών που αισθάνονται μπερδεμένοι στη μετά #metoo εποχή, και των γυναικών που νιώθουν θυμό από τη χρόνια καταπίεση, και επιτέλους έχουν βρει φωνή.

Μετά το ελληνικό #metoo, οι γυναίκες έχουν βιώσει δύσκολες συνειδητοποιήσεις και πλέον απαιτούν περισσότερα. Αλλά κάποιος πρέπει να μιλήσει και στους άντρες. Το 2019 άλλαξε ο νόμος, και πλέον χωρίς συναίνεση είναι βιασμός. Όμως, ποιος μας μαθαίνει τι είναι συναίνεση; Εμείς μεγαλώσαμε χωρίς να έχουμε ιδέα. Αν χωρίς συναίνεση είναι βιασμός και δεν ξέρεις τι είναι συναίνεση, τότε δεν ξέρεις και τι είναι βιασμός.

Μιλάω για «φεμινιστικό dating» εννοώντας dating σύμφωνα με τη γνώση και τους κανόνες του τώρα.

Γιατί το dating όπως το ξέρουμε, είναι ξεπερασμένο και προβληματικό και βασίζεται σε πρότυπα του παρελθόντος: Λίγο από το 1800, ο άντρας να είναι «τζέντλεμαν» και η γυναίκα «κυρία», λίγο από τα ιδεώδη της δεκαετίας του 50, ο άντρας κουβαλητής και η γυναίκα παρθένα και καλή νοικοκυρά, λίγο από σεξουαλική απελευθέρωση, δηλαδή επιτρέπεται το σεξ πριν το γάμο αλλά αν είσαι γυναίκα θα σε πουν «τσούλα», λίγο από δεκαετίες 80-90 που μαθαίναμε από τα περιοδικά «10 τρόπους να τον τρελάνεις στο κρεβάτι» -αλλά μόνο για την απόλαυση του άντρα, και οφείλεις να υποκρίνεσαι οργασμό για να τον κάνεις να νιώσει καλά.

Μαζί με την ιδέα ότι οι γυναίκες οφείλουν να το παίζουν δύσκολες, άρα το όχι τους δεν έχει σημασία. Βάλε σε όλα αυτά και τα πρότυπα της πορνογραφίας και πέτα τα όλα μαζί στο μίξερ των dating apps. Το κοκτέιλ είναι τοξικό.

Γι’ αυτό αποφάσισα να γράψω έναν οδηγό που επαναπροσδιορίζει το dating μεταξύ αντρών και γυναικών, ώστε να είναι υγιές, ισότιμο και αμοιβαία απολαυστικό.

• Η Ειρήνη Γεωργή είναι σύμβουλος dating και συγγραφέας του βιβλίου «Αυτός που θέλουν οι γυναίκες: Οδηγός dating για άντρες από μια φεμινίστρια». Περισσότερα στο irinigeorgi.com