Καθώς το κίνημα των αντιεμβολιαστών θεριεύει, σκόπιμο είναι να αποτίσουμε φόρο τιμής σε έναν από τους πρωτεργάτες, έναν πραγματικό πιονιέρο του αντιεμβολιασμού: τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, πρώτος «καγκελάριος» των Αθηνών, τίτλος που του απονεμήθηκε λόγω του ότι γέμισε το κέντρο της πόλης κάγκελα, ο άνθρωπος που στόλισε την Αθήνα, σε ένα κρεσέντο κιτς μεγαλομανίας, με το μεγαλύτερο ξύλο με λαμπάκια στον κόσμο, υπήρξε κάποτε και υπουργός υγείας αυτής της χώρας. Τότε, εν έτει 2009,  έσπευσε να αγοράσει 16,000,000 (ολογράφως δεκαέξι εκατομμύρια) δόσεις εμβολίων κατά του ιού της γρίπης Η1Ν1 μπροστά στον κίνδυνο πανδημίας στη χώρα μας, όπως ισχυριζόταν.

Τέτοιος κίνδυνος δεν υπήρχε, όπως τελικά αποδείχθηκε. Η αγορά αυτή όμως έγινε και μάλιστα κινητοποιήθηκαν ισχυρές επικοινωνιακές δυνάμεις προκειμένου να πειστούν οι μάζες για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού.

Πρόθυμες ομιλούσες κεφαλές των καναλιών (κάτι σαν δημοσιογράφοι αλλά χωρίς δεοντολογία, αρχές και λοιπά βαρίδια) αναπαρήγαγαν το μήνυμα του φιλότιμου υπουργού χωρίς να επιτύχουν όμως επαρκή διάδοσή του. Φιλόπονοι γραφιάδες (ως άνω, αλλά στο πιο σοφιστικέ, στο πιο γραπτό του) επιχειρηματολογούσαν υπέρ της αναγκαιότητας του εμβολιασμού και της ηλιθιότητας –βεβαίως- όσων δεν κατανοούσαν αυτή την απλή αλήθεια. Όλως τυχαίως αυτοί ήταν οι ίδιοι που υποστήριξαν αργότερα την αναγκαιότητα των μνημονίων για την οικονομία (ένα «φάρμακο» πιο καταστρεπτικό από την ίδια την ασθένεια που υποτίθεται ότι θεράπευε) τον καιρό που ακόμα δεν είχαν ομολογήσει οι «διεθνείς παίκτες» πώς ό,τι έκαναν το έκαναν για τα δικά τους συμφέροντα και προφανώς στις δικές τους χώρες δεν θα εφάρμοζαν ποτέ τέτοιες πολιτικές.

Τελικά τα εκατομμύρια εμβόλια έμειναν στο ράφι. Το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε –οι έλληνες φορολογούμενοι δηλαδή- μια ακόμα άστοχη ενέργεια, έστω εν μέρει. Η μεγαλύτερη ζημιά, όμως,  δεν ήταν χρηματική αλλά ηθική. Κλονίστηκε σημαντικά η εμπιστοσύνη των ανθρώπων σε θεσμούς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, το Υπουργείο Υγείας αλλά και τα μεγάλα Μ.Μ.Ε. Η συλλογιστική είναι απλή : «Αυτοί πήγαν να με ξεγελάσουν με τα εμβόλια του Η1Ν1, το ίδιο πάνε να κάνουν και τώρα με τον COVID». Και: «Φυσικά και παρακολουθώ τον Δόκτορα Χ και τη σοφολογιότατη Υ στα social media, αφού αυτοί στα κανάλια λένε μόνο ψέματα».

Συμπερασματικά, η μόνη ελπίδα να μεταπειστούν οι αντιεμβολιαστές για τον κίνδυνο που διατρέχουν εκείνοι και όχι οι εμβολιασμένοι, είμαστε εμείς οι ίδιοι, οι συνάνθρωποί τους. Κατανοώντας ότι δικαίως φοβούνται, κατανοώντας ότι η αιτία του κινήματος κατά των εμβολίων δεν είναι οι τρελοί του παγκόσμιου διαδικτυακού χωριού, αλλά οι αναξιόπιστοι εκπρόσωποι των «επίσημων» μέσων καθώς και οι κάθε λογής αβραμόπουλοι της πολιτικής.