Τον έβρισαν τον έρμο τον Μηταράκη στη Χίο, τον απείλησαν, τον προπηλάκισαν, να τον λυπάσαι. Μέχρι που έσπασαν την πόρτα και πήγαν να εισβάλουν στο δημαρχείο για να τον καταχερίσουν. Γιατί δεν θέλουν, λέει, «κλειστή δομή» στο αγνό νησί τους. Τρίχες.

Δεν θέλουν ούτε κλειστή, ούτε ανοιχτή, ούτε μισάνοιχτη, ούτε δομημένη, ούτε αδόμητη, ούτε τίποτα. Δεν θέλουν πρόσφυγες, μετανάστες, μελαμψούς, εγκληματίες, μουσουλμάνους, άτομα που «αλλοιώνουν τη χώρα». Κι όταν λέμε δεν θέλουν, εννοούμε λίγο – πολύ ότι προτιμούν έναν πνιγμένο μετανάστη, παρά μια καλημέρα με πρόσφυγα.

Κι εμείς, που μαθαίνουμε τελευταία να είμαστε μνησίκακοι, γιατί πολλά έχουμε πάθει από τα τρίκυκλα αυτής της φάρας, λέμε: Βρε, καλά τους κάνουν! Που όταν έστηναν ενέδρες, προπηλάκιζαν βουλευτές, έκαιγαν σπίτια, κυνηγούσαν κόσμο για τις Πρέσπες, η μύτη των Μηταράκηδων δεν καταδεχόταν να μυρίσει το ανθρώπινο κρέας. Βρε, καλά τους κάνουν! Γιατί μόλις προχθές ο Άδωνις του Κυριάκου αποκάλυπτε σχέδιο πνιγμένων για αλλοίωση της χώρας. Βρε, καλά τους κάνουν! Γιατί χρόνια και χρόνια φωνάζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει τους μελαμψούς, μολύνει τα νησιά μας, βυσσοδομεί με μουσουλμάνους.

Διότι, στον πυρήνα αυτής της παρέλασης μίσους, είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι. Φασίστες, ακροδεξιοί, ρατσιστές, λούμπεν. Και γύρω τους ένας κόσμος α-νόητος, έτοιμος να μισήσει. Προχθές τους κομμουνιστές, χθες τους πωλητές της Μακεδονίας, σήμερα τους πουλημένους στους μουσουλμάνους. Και έχουν πολιτική έκφραση. Όχι μόνο τον Μιχαλολιάκο και τον Βελόπουλο, αλλά και τη λούμπεν συνιστώσα της Ν.Δ. που ο Κυριάκος και ο κάθε Μηταράκης ανέχονται, στηρίζουν, της επιτρέπουν να ασχημονεί. Και ο κάθε Σαμαράς της «λαθροεισβολής» την έχει κορώνα στο κεφάλι του.

Ωραία. Αισθανθήκαμε λίγο καλύτερα. Μόνο που η μνησικακία δεν είναι πολιτική. Το πολύ – πολύ να είναι εκτόνωση, ή επικοινωνία. Αυτή η φάρα είναι πρώτα δικοί μας αντίπαλοι. Εχθροί βαμμένοι της Αριστεράς, της δημοκρατίας, της ανθρωπιάς. Και πολιτική είναι εμείς πρώτοι, όπως πάντα, να σηκώσουμε ανάστημα.

Να υπερασπιστούμε από τη μανία τους όχι μόνο τους πρόσφυγες, αυτό είναι αυτονόητο, αλλά ακόμα και όσους με τη σιωπή, ή με τον λόγο, οπλίζουν το μίσος τους. Κι αυτό δεν είναι αυτονόητο.

Θέλει αριστερό κουράγιο να τρέχεις να σβήσεις τη φωτιά στο σπίτι του γείτονα που χειροκροτούσε όταν έκαιγαν το δικό σου…

Πηγή: Αυγή