Η Ελλάδα διχάζεται εν όψει δημοψηφίσματος και οι δύο αντιτιθέμενες πλευρές επιστρατεύουν κάθε μέσο για την προπαγάνδα τους. Ο καθένας βλέπει τα γεγονότα από τη δική του οπτική γωνία βασιζόμενος στα δικά του δεδομένα. Έτσι λοιπόν, το “Ναι” ή το “Όχι” αντίστοιχα για τον καθένα έχει διαφορετική υπόσταση. Αρχικά πρέπει να αναφέρουμε ότι ο άνθρωπος δεν κρίνεται με βάση τις εμπειρίες του (άρα η ηλικία δεν είναι κατά κανόνα ανάλογη του σχηματισμού μιας ώριμης και συγκροτημένης άποψης), αλλά με βάση την ικανότητα του να επεξεργάζεται επαρκώς τα δεδομένα της εκάστοτε χρονικής περιόδου (αν και τη σήμερον ημέρα αυτό αποτελεί χάρισμα ή ακόμη και επάγγελμα). Με το πέρασμα του χρόνου, όμως, του δίνεται η δυνατότητα να διακρίνει τις επιπτώσεις των επιλογών του, αρκεί να το θελήσει.  

Ας θέσουμε ως αφετηρία τα 5 χρόνια και όχι τους 5 μήνες, που για κομματικούς λόγους πολλοί θέλουν. Το 2010, λοίπον, διακρίναμε μια φούσκα έτοιμη να σκάσει (οι λόγοι πολλοί,  που ίσως ακόμη και με το πέρασμα εκατοντάδων χρόνων αυτές οι κρυμμένες επιστολές να μην έχουν βγει στο φως ). Αν λοιπόν η φούσκα αυτή έσκαγε θα παρέσυρε μαζί της ολόκληρη την Ελλάδα (συνεπώς και την Ευρώπη). Όμως, τοτε, εκείνο το περίφημο 1% της Ελλάδας επεδίωξε την ατομική του σωτηρία και ευημερία εις βάρος ενός ολόκληρου έθνους. Έτσι λοιπόν, απευθυνόμενοι στους φίλους τους, τους Ευρωπαίους, και έχοντας διασφαλίσει την ακεραιότητά τους, εφάρμοσαν ένα πλάνο (  γνωστό και ως Ο Παράδεισος ), που εξασφάλιζε την ασφάλειά των ίδιων, στη χώρα μας. Έχοντας αυτοανακηρυχθεί σωτήρες του κράτους, με ενθουσιασμό, υπέγραψαν την καταδίκη μας (όχι μία, αλλά δύο φορες!).      

Η Ευρώπη (ξέρετε, το 1% και των υπόλοιπων κρατών) αντιλήφθηκε οτι αν έσκαγε αυτή η φούσκα, διακινδυνευόντουσαν και οι δικές της, κρυφές εως τώρα, φούσκες. Για να μην κριθούν, λοιπόν, υπαίτιοι οι ίδιοι, έριξαν το βάρος στον κακό νότο και κατα κύριο λόγο στο μαύρο πρόβατο, την Ελλάδα. Αρχικά, ο λαός μας έσκυψε το κεφάλι, μα στη συνέχεια, όντας μεν άνθρωποι, όντας δε γενναίοι ως Έλληνες, που πάντα θα φέρνουν αντιρρήσεις, στυλώσαμε τα πόδια μας και ψάξαμε από που προέκυψε αυτό το χρέος , κοιτώντας τα δεδομένα απο μία διαφορετική οπτική γωνία αναζητώντας νέα στοιχεία. 

Να λοιπόν, που η αναζήτηση μας έφερε μπροστά στην αλήθεια. Η δύναμη της αλήθεια έδωσε και τη  δύναμη στον λαό αυτόν να ανεβάσει στην εξουσία λίγους μήνες νωρίτερα, την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη. Πράγματι δεν ειναι καθαρά αριστερή, δεδομένου των υποχωρήσεων που έχει κάνει προκειμένου να συσπειρώσει τον Ελληνικό λαό, αγωνίζεται παρ’όλα αυτά όπως καθιερωμένα ξέρει να αγωνίζεται η αριστερά.  

Έχοντας διανύσει 5 μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων, η κυβέρνηση κατηγορείται από τη μία πως καθυστέρησε, αθετώντας τις προεκλογικές της υποσχέσεις, και από την άλλη πως πλέον στόχος της δεν είναι η ευημερία της χώρας αλλά η έξοδος της από την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα ουδέποτε προσπάθησε να βγάλει την Ελλάδα απο την Ευρώπη. Η ιδέα αυτή αποτελεί καθαρή τρομολαγνεία των ΜΜΕ και των ευρωπαϊκών θεσμών προκειμένου να εκφοβίσουν τον λαο να ρίξει μια κυβέρνηση που προκάλεσε επιπλοκές στα σχέδιά τους. Όταν σε τρεις Ευρωπαϊκές χώρες του νότου (Πορτογαλία, Ιταλία και Ισπανία) ήδη τα αριστερά κόμματα σαρώνουν για τις  εκλογές του φθινοπώρου, ειναι φανερό πως μία αποτυχία του Σύριζα θα επηρέαζε άμεσα τα μελλοντικά εκλογικά αποτελέσματα των νότιων κρατών της Ευρώπης. Έπειτα, αυτό που προβάλεται ως πρόταση του Σύριζα απο τα ΜΜΕ και τα κόμματα της αντιπολίτευσης αποτελεί το όριο που τέθηκε από την πλευρά της χώρας μας ώστε το χρέος να είναι βιώσιμο. Ας μην παραβλέψουμε όσα πολλοί παρέβλεψαν, 5 μήνες τώρα, δεν έχει ανοίξει ρουθούνι σε συγκέντρωση, δεν εχει μειωθεί ούτε μια σύνταξη, οι απολυμένοι εκπαιδευτικοί έχουν επιστρέψει στις θέσεις τους και η δημόσια τηλεοραση έχει επανέλθει καλύτερη από ποτέ και πλήρως αντικειμενική. Και αυτα μέσα σε 5 μήνες, μάλλον σε κάποιους φαντάζουν λίγα. Επιπλέον, κανένα σκέλος του προγράμματος της Θεσσαλονίκης δεν έχει ακόμη απορριφθεί ενώ καταβάλλεται προσπάθεια για την επίτευξη των υποσχέσεων αυτών.  

Και κάπου εδώ άρχισε και η ωμή παρέμβαση στα εσωτερικές υποθέσεις του κράτους με καθε τροπο ( με λίγα λόγια προπαγάνδα εξ Ευρώπης). Αρχικά, οι τράπεζες κλεινουν για να απειλήσουν τον κόσμο δημιουργώντας κλίμα φόβου. Έπειτα εφαρμόζονται  εκβιασμοί απο μαυραγορίτες, με πρόφαση το κλείσιμο των τραπεζών . Στη συνέχεια τα ΜΜΕ παίρνουν τη σκυτάλη διογκώνοντας την κατάσταση πανικού που ήδη επικρατεί με υποθέσεις και εκφοβισμούς. Τέλος, οι τράπεζες δίνουν την εντολή σε καταστήματα και εταιρίες να μη δέχονται πιστωτικές και χρεωστικές κάρτες για να στραγγαλίσουν, κυριολεκτικά, την οικονομία με απώτερο σκοπό να απειλήσουν την κυβέρνηση και τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Οι Θεσμοί από την άλλη ( μην σας πώ και από την ίδια ) μαζι με όσους εδω και 5 χρόνια σας οδήγησαν στο αδιέξοδο που βρισκόμαστε, ειναι οι ίδιοι με αυτούς που σας ζητάνε σήμερα να ψηφίσετε “Ναι” αποτρέποντας την δική τους καταστροφή.  

Το “Ναι” ή “Όχι” της Κυριακής δεν αφορά ούτε την παραμονή ούτε την αποχώρηση της χώρας από την Ευρώπη ή το ευρώ, αφορά μια πρόταση των δανειστών, που συνοψίζεται στην ειρηνική παράδοση του κράτους μας. Μπορεί να απορρίπτετε την κυβέρνηση του Σύριζα εξαιτίας του υπερβολικά δημοκρατικού τρόπου που ασκεί την εξουσία. Τι να πω… Παρ’όλα αυτά, η Κυριακή δεν έφτασε ακόμη, η αξιοπρεπεια μας δεν έχει ακόμη εξατμιστεί. Λέγοντας “Ναι”, η αξιοπρέπεια ενός λαού χάνετε και ο ίδιος μετατρέπεται για μια ακόμη φορά σε ανδράποδο. Κι αν τελικά αποφασίσουν να τινάξουν την Ευρώπη στον αέρα αποχωρώντας από την Ευρωζώνη; Φοβάστε μη δεν έχουμε ευρώ; Εδώ έκλεισαν τις τράπεζες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι αγορές στην Ιταλία να  πιάσουν πατο , έτσι ώστε αναγκάστηκαν να κλειδώσουν τα ομόλογα. Η Γερμανία τότε θα είναι η πρώτη που θα έχει εξασφαλίσει την ομαλότατη μετάβαση της στο μάρκο, αφήνοντας στο έλεος των αγορών την υπόλοιπη Ευρώπη. Ας υποθέσουμε οτι μόνο η Ελλάδα βγαίνει από το ευρώ, περνώντας στη δραχμή με συνεχείς υποτιμήσεις. Φοβάστε πως η φούσκα που ζούσατε τόσα χρόνια θα πάψει να υπάρχει ;  Φοβάστε μην έρθει η μέρα που θα θέσουμε θεμέλια στην οικονομια και στο κράτος μας που θα ανήκουν αποκλειστικά σε εμάς;  

Ε λοιπόν, εγώ θέλω να κοιτάξω το παιδί μου στα μάτια και να του πω πως σήμερα δεν έχει παντεσπάνι, αλλά ψωμάκι, λαδάκι και ελίτσες. Και όταν με ρωτήσει “Γιατί δεν τρώμε παντεσπάνι;” να του απαντήσω πως προτιμώ να ζώ με αξιοπρέπεια στη γη μου και εκείνος να μη χρωστάει 32.500 ευρώ, έτσι, επειδή γεννήθηκε Έλληνας.  
Τέλος, αν εσείς  αποδέχεστε τον εκβιασμό έναντι όχι μόνο του πρωθυπουργού σας, του εκλεγμένου δηλαδή αντιπροσώπου της χώρας σας, αλλά και του ίδιου του έθνους σας την ξερετε την απαντηση για την Κυριακή. 

Προσωπικά εκβιασμούς δεν δέχομαι από κανέναν, ο εκβιασμός στα αυτιά μου αντηχεί ως μήνυμα για αντίδραση και αγώνα μέχρι τελικής νίκης. Την Κυριακή, λοιπόν, θα πω ενα ΟΧΙ, προστατεύοντας μια αξιοπρέπεια και καυτηριάζοντας κάθε μορφή φόβου.