Η κυβέρνηση θέτει σύντομα σε δημόσια διαβούλευση τις προτάσεις της αφενός για τη διοικητική μεταρρύθμιση, αφετέρου για τον νέο εκλογικό νόμο. Τα τελευταία 24ωρα γίνεται λόγος για την υιοθέτηση ενός μοντέλου, παρόμοιου με το σχετικά ισορροπημένο εκλογικό σύστημα της Γερμανίας. Ο πολιτικός αναλυτής και επιστημονικός διευθυντής της Vprc, Χριστόφορος Βερναρδάκης, εξηγεί στο tvxs.gr τους λόγους για τους οποίους ο προωθούμενος εκλογικός νόμος δεν συνάδει με τη φιλοσοφία του περίφημου γερμανικού μοντέλου.

«Το γερμανικό σύστημα, καταρχήν, βασίζεται στην απλή αναλογική, προβλέπει βέβαια ως όριο εισόδου στη Βουλή το 5% (άρα είναι μεν αναλογικό αλλά προς τα πάνω) και περιλαμβάνει διπλή κάλπη, δηλαδή μπορεί κανείς να ψηφίζει, στην ίδια εκλογική περιφέρεια, τόσο για να εκλέξει κόμμα, όσο και για να εκλέξει βουλευτή (που μπορεί να βρίσκεται σε άλλο κόμμα). Στην Ελλάδα, δεν μιλάμε για αυτό το πράγμα. Εδώ, προωθείται μία περιφερειακή κάλπη από την οποία θα εκλέγονται με λίστα οι βουλευτές, και μία μονοεδρική στην οποία θα ψηφίζει κανείς το κόμμα και όποιος καταλαμβάνει την πρώτη θέση θα την κερδίζει», διευκρινίζει ο κ. Βερναρδάκης, ο οποίος, προσπαθώντας να εντοπίσει κάποιο σημείο που να παραπέμπει στο εκλογικό σύστημα της Γερμανίας, αναφέρεται στην πρόθεση να χωριστεί η χώρα σε δύο περιφέρειες. «Ωστόσο, δεν είναι αυτή η φιλοσοφία του γερμανικού μοντέλου», το οποίο συν τοις άλλοις «δεν προβλέπει μονοεδρικές περιφέρειες», υπογραμμίζει.

Επί της ουσίας, ο επιστημονικός διευθυντής της Vprc τονίζει ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται κατά βάση σε ένα πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα. Πρόκειται για μια «καρικατούρα πλειοψηφικού συστήματος, με στοιχεία αναλογικότητας». Η πρόταση της κυβέρνησης φαίνεται ότι θα περιλαμβάνει περίπου 170 (δηλαδή οι περισσότερες) μονοεδρικές περιφέρειες οι οποίες θα κατανέμονται σε 1 εκλογικό γύρο. Με αυτόν τον τρόπο, «θα ευνοείται καταλυτικά το εκάστοτε πρώτο κόμμα, το οποίο ουσιαστικά θα μπορεί με ένα ποσοστό της τάξης του 35 – 37% να εξασφαλίζει την κυβερνητική αυτοδυναμία, μόνο και μόνο από τις μονοεδρικές». Παράλληλα, φαίνεται ότι θα διατηρηθεί «η αναλογικότητα του νόμου Σκανδαλίδη με την οποία κερδίζουν τα μικρά κόμματα -εφόσον βέβαια πιάσουν το 3%- σχεδόν, επαναλαμβάνω σχεδόν, όλες τις έδρες που τους αναλογούν. Επιπλέον, «συρρικνώνεται πάρα πολύ το εκάστοτε δεύτερο κόμμα».

Ο κ. Βερναρδάκης αναγνωρίζει ότι με τις μονοεδρικές περιφέρειες «χτυπά κανείς το πολιτικό χρήμα και τη διαφθορά», αλλά «αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται μόνο με μονοεδρικές, μπορούν να προβλεφθούν μικρότερες περιφέρειες, για παράδειγμα με 3 έδρες, ή μπορεί να «σπάσει» η Β΄Αθηνών».

Συνεπώς, ο ίδιος καταλήγει στα εξής:

– Οφείλει να προηγηθεί η διοικητική μεταρρύθμιση προκειμένου να δει κανείς τη διάρθρωση των μονοεδρικών.

– Οι μονοεδρικές περιφέρειες πρέπει να κατανέμονται σε 2 γύρους, προκειμένου να γίνει το σύστημα πιο ισορροπημένο.

– Το όριο εισόδου στη Βουλή, αν αποτελεί ζητούμενο ένα πιο αναλογικό σύστημα, θα πρέπει να μειωθεί από το 3%, για παράδειγμα στο 1,5%.

– Ο ανεξάρτητος βουλευτής πρέπει να έχει τη δυνατότητα να κερδίζει την έδρα, και ας μην ανήκει σε κάποιο κόμμα που θα εξασφαλίζει το όριο εισόδου στη Βουλή.

Εν κατακλείδι, σύμφωνα με τον επιστημονικό διευθυντή της Vprc, «αν είχαμε το γερμανικό μοντέλο αλλά με μικρότερες εκλογικές περιφέρειες και με όσο το δυνατό μικρότερο όριο εισόδου στη Βουλή, τότε θα εξασφαλίζαμε ένα ισορροπημένο εκλογικό σύστημα». Για την ακρίβεια, «το εκλογικό σύστημα που δομείται σήμερα συγκρίνεται ουσιαστικά με το βρετανικό μοντέλο, κατά το οποίο το κόμμα που κερδίζει την πλειοψηφία εξασφαλίζει και τις έδρες».