Είναι συνέχεια στο μυαλό μου.

Εξοργίζομαι όποτε κυκλοφορώ, γιατί και εγώ όπως και πολλοί άλλοι δυσκολευόμαστε σε σημείο επικινδυνότητας, εξοργίζομαι με αυτά που βλέπω στις εκατοντάδες φωτό που ανεβάζουν φίλοι, συνυποψήφιοι, πολλές παραπάνω τώρα λόγω εκλογών, με πεζοδρόμια που δεν οδηγούν πουθενά, που δεν χωράνε καν να περπατήσουν δυό άνθρωποι μαζί, που στενεύουν και φαρδαίνουν κατα βούληση, επειδή κάποιος ανέλαβε ένα έργο μέχρι εκεί και δεν υπήρξε πρόβλεψη για την συνέχεια.

Είναι η ίδια η ζωή της πόλης.

Γονείς με μωρά, άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, άτομα με αναπηρία, πολίτες που πάνε στη δουλειά τους, περιπατητές, χρειαζόμαστε πεζοδρόμια που περπατιούνται και ράμπες κατάλληλες να ανεβοκατεβαίνουν με ευκολία καροτσάκια και αμαξίδια ώστε να σταματήσουμε να κινούμαστε στην άσφαλτο. Ή να μην κυκλοφορούμε καθόλου.

Αυτό που συχνά λέμε, “απιθανη μέρα, όλος ο κόσμος ήταν έξω”, αν παρατηρήσουμε δεν ισχύει, δεν είναι “όλος” ο κόσμος έξω, είναι, σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όλος ο κόσμος που μπορεί

Η προσβασιμότητα στην πόλη είναι ένδειξη ποιότητας ζωής.

Όπως επίσης είναι και οι κτηριακές συνθήκες των σχολικών μονάδων, ευθύνη εξ ολοκλήρου του δήμου.

Ο Χάρης βρέθηκε για τον αγιασμό, στο 19ο γυμνάσιο Αχαρνών, όπου διαπίστωσε αδιανόητες συνθήκες για τους μαθητες. Αίθουσες χωρίς παράθυρα, καθόλου αυλή, κτίριο γενικά ετοιμόρροπο.

Στα Πετράλωνα έπεσαν σοβάδες και τραυματίστηκαν ελαφρά ευτυχώς, τρια παιδιά.

Και στην συνέχεια βρεθήκαμε σε νηπιαγωγείο στον Ελαιώνα, όπου στεγάζεται σε κοντέινερ!!

Οι γονείς είναι πολύ χαρούμενοι γιατί πριν απο αυτο τα παιδιά βρίσκονταν στις αυλές των σπιτιών. Η λύση στέγασης σε κοντέινερ οφείλει να είναι μια έκτακτη ανάγκη, σε καμμία περίπτωση να στεγάζει μόνιμα σχολικές τάξεις.

Και οι δημότες να μάθουμε να προσδοκούμε το καλύτερο, οι πολιτικές χαμηλών προσδοκιών να μην πιάνουν τόπο.

Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε όταν στην 5η κοινότητα, στον Ποδονίφτη, κάτοικοι μας είπαν ότι δεν είχε περάσει από κεί κανένας δήμαρχος ή υποψήφιος δήμαρχος, μετά τον Μπέη.

Αυτό σημαίνει κάποιες 10ετίες.

Επίσης δεν μπορούμε να πιστέψουμε οτι σε γήπεδο μπάσκετ, στον Ποδονίφτη πάλι, που παραδόθηκε πριν απο 2 χρόνια κατασκευασμένο με χρήματα ΕΣΠΑ, στα αποδυτήρια δεν έχει νερό!!

Ούτε φως. Δεν είναι συνδεδεμένα, δεν συνδέθηκαν ποτέ και μαντέψτε, τα αποδυτήρια έχουν αρχίσει να καταρρέουν.

Είναι πολλές, πολλές οι ιστορίες που έχουμε να πούμε απο τις βόλτες στις γειτονιές της Αθήνας.

Αυτό που μένει είναι μιά πικρή γεύση έλλειψης φροντίδας. Πέρα από τα έργα αυτά καθ αυτά που πρέπει να δρομολογηθούν, οι δημότες έχουν την αίσθηση πως πορεύονται μόνοι τους. Πως δεν νοιάζεται κανείς.

Και ο δήμος είναι η πρώτη βαθμίδα διοίκησης, οφείλει να γνωρίζει σε βάθος τον τόπο, τα θέματα που απασχολούν, τα θέματα που θα βρούμε μπροστά μας, αυτά που έρχονται με φόρα που αν και γνωρίζαμε, δεν φροντίσαμε.

Προέρχομαι από την αυτοδιοικητική παράταξη του Γιώργου Καμίνη “Δικαίωμα στην Πόλη”

Την 5ετία 2014-2019, ασχολήθηκα σαν συντονίστρια της ομάδας εργασίας για την Κοινωνική Αλληλεγγύη, Πρόνοια και Ισότητα, σε άριστη συνεργασία με την αντίστοιχη αντιδημαρχία.

Είχα την μεγάλη χαρά και τιμή, να συμμετέχω στην πρώτη διαπαραταξιακή Διοικούσα Επιτροπή, που διόρισε παμψηφεί (εκτός ΧΑ, βέβαια) το δημ. συμβούλιο το 2016, και ανέλαβε την διοίκηση του Γηροκομείου Αθηνών και στις προσωρινές διοικήσεις μέχρι το 2018, που έβαλε τις βάσεις για την τιτάνια προσπάθεια εξυγίανσης του.

Δεν ήταν μια τυπική θέση στο ΔΣ, αλλά καθημερινή έντονη εργασία, μέσα σε πολλές αντιξοότητες.

Συμμετέχω τώρα στην ομάδα του Χάρη Δούκα με στόχο μια Αθήνα

«Πράσινη, ασφαλή, δημιουργική και συμπεριληπτική»

Γνώρισα τον Χάρη και σκέφτηκα ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη ώρα. Το περιβάλλον και οι ενέργεια είναι οι ειδικότητα του, σαν καθηγητή στο ΕΜΠ.

Αν και καθηγητής, η κουβέντα μαζί του δεν έχει ίχνος διδακτισμού και το πρόγραμμά του, το πρόγραμμά μας πιά, είναι ένας συνδυασμός ορθολογικού σχεδίου και στρατηγικής για την ανάπτυξη του πράσινου, την μείωση της θερμοκρασίας, την θωράκιση της απο ενδεχόμενα έντονα φυσικά φαινόμενα, με την δημιουργικότητα στην πόλη, τον πολιτισμό στις 129 γειτονιές της.

Και (έτσι με κατέκτησε ο Χ.Δ.) Ανοιχτά Σχολεία στις Γειτονιές, ξανά!!

Το εμβληματικό πρόγραμμα της 5ετίας 2014-2019 ενταγμένο ξανά στη ζωή της πόλης.

αποκτά έναν ακόμα ρόλο, αυτόν της συμμετοχής στην μεγάλη προσπάθεια της μείωσης της θερμοκρασίας στην Αθήνα:

Ανοιχτά σχολεία με Πράσινες στέγες!!

Στην επαγγελματική μου ζωή, η ειδικότητα μου ήταν η επεξεργασία κινούμενης εικόνας, ξεκινώντας το 1987, μόλις η δυνατότητα αυτή ήρθε στην Ελλάδα.

Για την ακρίβεια, συμμετείχα αρχικά στην κατανόηση του φαινομένου και στη συνέχεια δούλευα στην διαφήμιση, το σινεμά, τα ντοκιμαντέρ.

(Λυπάμαι πολύ που δεν δύναμαι πλέον.)

Να πω επίσης πως έχω τρία, ενήλικα πλέον, παιδιά.

(Χαίρομαι αφάνταστα)

Υγ. Αν θέλετε, μπορείτε να δείτε το πρόγραμμά μας “ΑθήναΤΩΡΑ” στο https://www.athinatora.gr/our-principles/