Η ελληνική αριστερά βρίσκεται πλησιέστερα από ποτέ στην ιστορία της στη διακυβέρνηση της χώρας με εκλογές. Η διακυβέρνηση από μία αριστερά είναι θεωρητικώς ό,τι πιο συμφέρον για το λαό. Υπό την προϋπόθεση ότι η αριστερά μπορεί να διαχωρίσει τη διακυβέρνηση από την Εξουσία.  

Επειδή η διακυβέρνηση είναι η διαδικασία διαχείρισης  και όχι άσκησης της Εξουσίας. Αυτή τη λεπτή, αλλά θεμελιώδη διαφορά είναι η αριστερά που την ξέρει ή τουλάχιστον πρέπει να την ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον γιατί είναι η αριστερά που έχει υποστεί την εξουσία ως κατάχρηση και όχι ως διαχείριση. Ακόμα περισσότερο, γιατί είναι η αριστερά η μόνη ιδεολογία και πολιτική που ευαγγελίζεται από τα γεννοφάσκια της τη διακυβέρνηση στο όνομα και υπέρ της ισονομίας, της ισοπολιτείας και της ισοκατανομής μεταξύ των πολιτών.

Η αριστερά γεννήθηκε ακριβώς από την ανάγκη για ισονομία και κοινωνική δικαιοσύνη. Γεννήθηκε μέσα στην οργή για την αδικία, την αναξιοκρατία, την εκμετάλλευση, τον αυταρχισμό, την υπερβολή και την εξουσία  των «εκλεκτών».

Η αριστερά γεννήθηκε μέσα στα οδοφράγματα και τις φυλακές, μέσα στα υπόγεια και τις καταδιώξεις, μέσα στη φτώχεια και την αδικία. Και ό,τι όρθωσε σαν ιδεολογία αντίπαλη των εχθρών των συμφερόντων του λαού ήταν κατ αρχήν αυτό που δεν υπήρχε: Η Ηθική.

Αυτό ήταν το γνώρισμα των αριστερών: Η Ηθική τους. Η ακεραιότητά τους. Ο Λόγος τους. Ανεξάρτητα από το λοξοδρόμισμα πολλών στελεχών τους από αυτές τις νοοτροπίες, η συντριπτική πλειονότητα των αριστερών ήταν δακτυλοδεικτούμενοι γιαυτές τις αρετές τους. Χωρίς αυτές τίποτε δεν μπορεί να ξεχωρίσει έναν αριστερό από έναν άλλο ιδεολόγο.

Καθαροί πολίτες υπάρχουν σ’ όλες τις παρατάξεις. Καθαρές ιδεολογίες που να στηρίζονται στην αρχή ότι παντός άλλου προηγείται το συμφέρον της πλειοψηφίας του λαού δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει γιατί η δεξιά και το κέντρο είναι υποχείρια των συμφερόντων του κεφαλαίου πρώτα, ενώ η ακροδεξιά και οι απολυταρχίες στηρίζονται στην Επιβολή.

Μ’ αυτή την οπτική γωνία η αριστερά είναι κατ’ αρχήν μια Ηθική στάση. Όχι μια ηθικολογική, αλλά μια στάση ζωής, που σέβεται έμπρακτα Αξίες, που κάνουν την καθημερινή ζωή των πολιτών καλύτερη, το αύριο χρησιμότερο και σπέρνει το σπόρο αναπαραγωγής αυτών των αξιών στους επόμενους. Δεν λειτουργεί για το σήμερα.

Η έμπρακτη έγνοια για τους γύρω διαρκώς, η ευθύτητα και η ειλικρίνεια, το θάρρος της γνώμης και ο σεβασμός κάθε διαφορετικής άποψης, είτε συμφωνεί κανείς μ’ αυτήν είτε διαφωνεί είναι μέσα στη βασική ταυτότητα, που ξεχωρίζει έναν αριστερό Πολίτη. Η υπεράσπιση αυτής της ταυτότητας, που έγινε στο παρελθόν από χιλιάδες αριστερούς με τίμημα τη ζωή τους, την ευτυχία τους και την υγεία τους είναι επίσης Καθήκον του αριστερού πολίτη. Αν αυτά τα δύσκολα δεν είναι αριστερά και δεν είναι οι αριστεροί τότε δεν υπάρχει αριστερά και δεν υπάρχουν αριστεροί.

Σήμερα η ελληνική αριστερά βρίσκεται πιο κοντά στο κατώφλι της εξουσίας με εκλογές από ποτέ άλλοτε. Ταυτόχρονα, όμως βρίσκεται και στο κατώφλι της αναμέτρησης με τον εαυτό της. Επειδή όλος αυτός ο χώρος, που καθένας αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός είναι πιθανό να κληθεί να διαχειριστεί την αυριανή διακυβέρνηση της χώρας. Και από τη διαχείριση αυτή δεν θα κριθούν άτομα και συμφέροντα. Θα κριθεί το μέλλον του ελληνικού λαού για πολλά χρόνια, αλλά και κάτι πολύ σημαντικό επίσης: Η ταυτότητα και κατά συνέπεια η ύπαρξη της αριστεράς. Επειδή μια διαχείριση της εξουσίας χωρίς την Ηθική της αριστεράς, χωρίς τις αξίες που δημιούργησαν την αριστερά, θα είναι βλαβερή και για τον τόπο και για την αριστερά την ίδια. Ήδη η ιδέα της έχει απαξιωθεί εξ αιτίας του σφετερισμού της από το ΠΑΣΟΚ  και τις ευρωπαϊκές σοσιαλδημοκρατίες.

Ήδη μέσα στους κόλπους της ελληνικής αριστεράς υπάρχουν φαινόμενα ανθρώπων και σχημάτων, που ανυπομονούν για την εξουσία περισσότερο παρά για την διακυβέρνηση από μια Ηθική Αριστερά. Και στη συνείδηση αρκετών αριστερών υπάρχει το ερώτημα: Αριστερά ή Εξουσία; Επειδή μια διακυβέρνηση που θα είναι άσκηση εξουσίας χωρίς τις αριστερές αξίες δεν θα είναι αριστερή διακυβέρνηση. Θα είναι άλλη μία και ίσως η κύκνεια μετά το ΠΑΣΟΚ κακοποίηση της αριστεράς σαν ιδέα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, και όσοι σκέφτεται να συμπαρατάξει μαζί του πρός μια ενδεχόμενη διακυβέρνηση της χώρας, οφείλει στο όνομα της Αριστερής ιδεολογίας να βάλει στον εαυτό του το υπαρκτό δίλημμα: Αριστερά ή Εξουσία; Και να απαντήσει ειλικρινά. Γιατί δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του. Εκπροσωπεί περισσότερο εκατομμύρια νεκρούς και μια ιστορία.