Η υποψηφιότητα της κ. Σοφίας Μπεκατώρου έδωσε ένα κάποιο ενδιαφέρον στον εσωτερικό αγώνα της συγκρότησης του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην Κουμουνδούρου υπάρχει αισιοδοξία ότι πέντε πρόσωπα, περιλαμβανομένης και της κυρίας Μπεκατώρου, θα συναγωνιστούν για τέσσερις εκλόγιμες θέσεις. Η συζήτηση για τυχόν 5η συριζαική έδρα, από τα υπόλοιπα, υπολογίζει στην ύπαρξη υπολοίπων και πέραν του 17%, όπερ άτοπον! Δεν αποκλείεται από την άλλη, η προσθήκη στην χρυσή πεντάδα και κάποιου ακόμη φαβορί της τελευταίας στιγμής, δια της προνομιακής ομάδας των πέντε «προεδρικών επιλογών».

Θα ήταν βέβαια εντελώς άδικο αν αυτή την προνομιακή μεταχείριση την επιφυλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάποιους celebrities, που θα παρακάμψουν έτσι τη βάσανο των προκριματικών. Γιατί η σύλληψη αυτή υποτίθεται ότι αφορούσε στην εκπροσώπηση ομάδων με δυσκολίες στο να ανταποκριθούν στην δοκιμασία των προκριματικών, όπως μειονότητες σαν τους Ρομά ή τη θρησκευτική μειονότητα της Θράκης.

Επίσης, σε πρόσωπα ιδιαιτέρως διακεκριμένα μεν αλλά σε τομείς που δεν συγκεντρώνουν την εκτίμηση των πολλών (πχ οικολογία, εθελοντισμός κλπ) ή τέλος στην απαραίτητη κάλυψη μεγάλων κενών που πιθανώς άφησε η εκλογική διαδικασία. Θα δούμε …

Οπότε όλη η φασαρία έγινε για το τίποτε;

Όχι ακριβώς, δεδομένου ότι αυτός ο αυτοαναφορικός τρόπος του πολιτεύεσθαι (κοιτάτε μας, πως το κάνουμε… ), φαίνεται ότι αποτελεί μια πάγια επιλογή του new syriza. Με την υπερπροβολή της διαδικασίας επιχειρείται να καλυφθεί το έλλειμμα στο πολιτικό περιεχόμενο.

Για παράδειγμα, οι θερμές υπεραντλαντικές ευχαριστίες του κ Κασσελάκη στο κοινό του για το όλον εκλογικό event, υπερκάλυψαν τις σποραδικές διαμαρτυρίες για τις φιλοσιωνιστικές επιλογές του. Ευλόγως δεν νιώθει πλέον την ανάγκη να διαβουλευτεί με κανέναν και δρα «ανεξαρτήτως» στις ΗΠΑ.

Μια ειδωλολατρική παράδοση λατρείας προς τον κατά καιρούς Αρχηγό, λειτουργεί προς το παρόν ως ο ατσάλινος θώρακας του. Μεγάλο μέρος του κοινού βρίσκει εξαιρετικά, εμπνευσμένα κι ιδιαιτέρως αποτελεσματικά όλα όσα κάνει, ενώ είναι απλώς εξωφρενικά.

Έτσι, ενώ οι συριζογενείς ψήφοι που θα κινηθούν πλέον αριστερότερα του (ΝΕΑΡ, ΜεΡΑ, Πλεύση, Κόσμος κά.) φαίνεται ότι θα προσεγγίσουν το ποσοστό που θα αποσπάσει ο new Syriza, η επισήμανση του Θ. Καρτερού ότι οι όποιες νέες αφίξεις συνοδεύονται από αθρόες αναχωρήσεις, ακούστηκε ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

Διαθέσεις και διαδικασίες

Πέραν όμως της εντυπωσιοθηρίας, φάνηκε ότι υπήρξε μια αληθινή προθυμία συμμετοχής σε διαδικασίες αμεσοδημοκρατικές ανάδειξης υποψηφίων, αν κι η κατάληξη ήταν εξ αρχής προβλεπομένη.

Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα άνω των 600 κατατεθέντα βιογραφικά, που όλως αδιαφανώς κατέληξαν στα μόλις 203 της συμμετοχής στα προκριματικά. Κανείς δεν έμαθε το ποιος, πώς και με ποια κριτήρια απέκλεισε τους υπόλοιπους 400+. Ίσως το υποτιθέμενο ξεσκαρτάρισμα από τα τρολς, που άφησε έξω τα 2/3(!), υπήρξε άλλοθι για την αποφυγή υποψηφιοτήτων ενοχλητικών  για κάποιους αξιωματούχους και μάλιστα χωρίς καμία πιθανότητα εκλογής ούτε των μεν ούτε των δε.

Παρομοίως επισφαλής κρίνεται κι η προκριθείσα διαδικασία ανάδειξης περιφερειακών υποψηφίων με ψήφους που είχαν έλθει εκ του μακρόθεν, χωρίς δηλαδή φυσική παρουσία. Ευτυχώς, που εκτός Αθηνών δεν υπήρχε αληθινή διακύβευση, μιας και το ψηφοδέλτιο του new syriza αποδείχθηκε μια καθαρά αθηναϊκή υπόθεση. Χαρακτηριστικότερη όλων είναι η απάθεια στην περίπτωση της Κεντρικής Μακεδονίας, όπου η Ελληνική Λύση διεκδικεί με αξιώσεις να εκτοπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ από την δεύτερη θέση.

Έωλη ήταν κι η μη επίσημη ανακοίνωση της σταυροδοσίας αλλά η γνωστοποίηση της με … διαρροές, μιας κι έτσι πρωτεύει στις εντυπώσεις ο έχων ισχυρότερη υποστήριξη από ΜΜΕ ή έστω ο έχων προσωπικό δίκτυο με δημοσιογράφους. Ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε …

Παιγνιδάκι έγινε και με την ποσόστωση των φύλων με την Αττική να μην στέλνει 6+6 αλλά 8+4 και το ολικό σκορ να φθάνει στο 19 άνδρες/16 γυναίκες αντί για 17/18 που ήταν το φυσιολογικό. Ήταν άραγε τόσο απαραίτητος αυτός ο 8ος ανήρ της Αττικής για να προκαλέσει τόση διαδικαστική τρέλα; Αν και δεν θα μαθευτεί ποτέ επισήμως το ποιος ήταν, λέγεται ότι διαθέτει σχετική ειδημοσύνη.

Αξιοσημείωτο είναι ότι εκ των 35 προκριθέντων, μόλις οι 13 εξ αυτών έχουν κάποια παρελθούσα πολιτική ή εκλογική ιδιότητα. Η προθυμία των υπολοίπων να πλαισιώσουν αυτούς τους 13, δείχνει ίσως ότι οι ευρωεκλογές λειτουργούν ως εφαλτήριο για ανθρώπους με αληθινό στόχο τους  κάποιες άλλες πολιτικές μάχες του μέλλοντος.

Ακόμη όμως κι έτσι, αυτό δείχνει μια ανανεωτική δυναμική, που αθροιζόμενο στους > 600 που κατέθεσαν βιογραφικό και στους 65.000 που συμμετείχαν θα πρέπει να προβληματίσει τις προηγούμενες ηγεσίες για τον αφυδατωμένο ή ανθρωποφοβικό τρόπο λειτουργίας τους, με έμφαση στους αποκλεισμούς και την χειραγώγηση. Όταν πλήθη προστρέχουν στον new syriza του Κασσελάκη, μάλλον κάτι τους εμπόδιζε ή τους έκανε να νιώσουν αποστροφή πριν.

Από το να ψηφίζει όποιος να είναι, περάσαμε στο να είναι (θεωρητικώς) κι υποψήφιος όποιος να είναι. Τελικώς απολήξαμε στο να εκπροσωπεί το λαϊκό φρόνημα, το αδιαμεσολάβητο, ο υιός του τέως βουλευτή της ΝΔ που όμως τυγχάνει εξάδελφος (Κρήτη) κι ο υιός του επιχειρηματία νυχτερινών κέντρων, που παρότι καραδεξιός, όπως δήλωσε, είχε πολλές «αδελφές» φίλους (Στερεά) αλλά και δύο δημοσιογράφοι πρωινάδικων, μεγάλης… ευρωπαϊκής εμπειρίας (Αττική). Κρίμα αν η Θεσσαλία στερηθεί την παρουσία του κ. Λιάγκα.

Πρόγνωση

Κατευθείαν από την αποκρουστική σοβαροφάνεια της γραφειοκρατίας περάσαν στην γκροτέσκα διακωμώδηση της υποτιθέμενης αντιγραφειοκρατικής στροφής του new syriza.

Αυτό προαναγγέλλει την οριστική εξάλειψη αυτού που ονομάστηκε «οργανωμένος χώρος» και την σταδιακή υποκατάσταση του από ένα ολιγομελές κλαμπ, όπως κάνουν στο America.

Αφού κάποτε η Αριστερά δίδαξε στην Δεξιά το πως να οργανώνεται (ΔΑΚΕ, ΟΝΝΕΔ, ΔΑΠ, νομαρχιακές επιτροπές κοκ.) έφθασε για την Δεξιά το πλήρωμα του χρόνου να ανταποδώσει, διδάσκοντας αυτή με την σειρά της την Αριστερά το πως να οργανωθεί.

Ποιους αλήθεια σκοπεύει να στείλει στο Στρασβούργο ένα κόμμα που κάποτε έστειλε εκεί τον Μανόλη Γλέζο;