Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κυβέρνηση της ΝΔ δεν διαθέτει πλέον πολιτική νομιμοποίηση, μετά το 28% των ευρωεκλογών. Διότι, το αποτέλεσμα αυτό καθιστά την παρούσα Βουλή μη αντιπροσωπευτική, εφόσον έχει σχηματιστεί υπό άλλες πολιτικές συνθήκες.

Η παρούσα Βουλή λοιπόν, εφόσον δεν εκφράζει το λαϊκό αίσθημα, δεν μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις και πρέπει να διαλυθεί.

Τυπικά, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία υφίσταται, όπως και η δεδηλωμένη, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Το κύριο και ουσιώδες είναι πως έχουν αλλάξει άρδην οι πολιτικές συνθήκες, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν διαθέτει την έγκριση του εκλογικού σώματος και επομένως ο πρωθυπουργός όφειλε να παραιτηθεί και να προκηρύξει εκλογές, ούτως ώστε να προκύψει μια νέα, αντιπροσωπευτική Βουλή.

Επειδή αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δείχνει να σέβεται το εκλογικό αποτέλεσμα, τότε δεν υπάρχει άλλη λύση από τη δημιουργία ενός ευρύτερου εκλογικού μετώπου της αντιπολίτευσης, που θα έχει ως στόχο την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος Μητσοτάκη.

Το εκλογικό αυτό μέτωπο δεν νοείται να έχει αποκλεισμούς, εφόσον στόχος του είναι ο σχηματισμός μια ευρύτερης δημοκρατικής κυβέρνησης και η αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας.

Ωστόσο, θα πρέπει φυσικά να υπάρχει ένα μίνιμουμ προγραμματικής συμφωνίας και αυτό σημαίνει πως τα κόμματα που θα συμμετέχουν δεν θα πρέπει να έχουν σημαντικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ τους.

Επομένως, αυτό που προκύπτει από το εκλογικό αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου είναι πως τα κόμματα της ευρύτερης κεντροαριστεράς – με δεδομένο πως το ΚΚΕ δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο μέτωπο – θα μπορούσαν να προχωρήσουν άμεσα σε προγραμματικές συζητήσεις και να καταλήξουν το επόμενο διάστημα σε ένα κοινό πολιτικό πρόγραμμα, εφόσον κάτι τέτοιο είναι εφικτό και εφόσον οι πολιτικές τους διαφορές είναι μάλλον δευτερεύουσες.

Έτσι, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας και ΜΕΡΑ 25, μπορούν να συμπήξουν τους επόμενους μήνες ένα ευρύ εκλογικό μέτωπο, με ένα πρόσωπο κύρους επικεφαλής, που θα προταθεί από κοινού για τη θέση του πρωθυπουργού.

Το μέτωπο αυτό θα ξεπεράσει σίγουρα το 40% και θα διαθέτει αυτοδυναμία στην επόμενη Βουλή, ενώ με τη δημιουργία του θα αποκτήσει ιδιαίτερη πολιτική δυναμική, απαντώντας στο κύριο ερώτημα των πολιτών που είναι η εναλλακτική διακυβέρνηση, απέναντι σε ένα καθεστώς που είναι πλέον απεχθές.

Εάν αυτό δεν συμβεί και εάν συνεχιστούν οι μικροκομματικοί υπολογισμοί, αυτό θα σημαίνει απλώς πως οι πολιτικές ηγεσίες δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το ποιος κυβερνάει τη χώρα, δεν ενοχλούνται καθόλου από την πρωθυπουργία Μητσοτάκη και το μόνο που τους απασχολεί είναι η επιβίωση και αναπαραγωγή του κόμματός τους, ανεξαρτήτως του ποιος εκλέγεται πρωθυπουργός.

Και επειδή ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ είναι σε θέση να δημιουργήσουν δικό τους πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα, τότε οι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης θα έχουν αποδεχθεί εμμέσως πλην σαφώς την πολιτική κυριαρχία της ΝΔ.

Κατόπιν τούτων αναμένουμε τις δημόσιες πρωτοβουλίες των ηγεσιών των κομμάτων αυτών και προφανώς, σε διαφορετική περίπτωση, εφόσον δηλαδή συνεχίσουν να πολιτεύονται αδιαφορώντας για τη διακυβέρνηση, θα διακόψουμε κι εμείς ως ψηφοφόροι κάθε σχέση μαζί τους.

Οι εκλογές δεν είναι δημοσκόπηση, ούτε δήλωση ιδεολογική. Είναι απόφαση διακυβέρνησης. Οπότε, εάν ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης δεν συνεργαστούν αυτό θα σημαίνει πως δεν έχουν πρόθεση διακυβέρνησης και τότε θα έχει φυσικά εκλείψει και ο λόγος στήριξής τους.