Στο μεταξύ πανηγυρίζουν
κάνοντας τη δουλειά τους  τα καθεστώτα,
αμείβοντας τις υπηρεσίες τους
κι όλο αποθρασύνονται.
Ποιοί στίχοι,ύστερα, να τα γκρεμίσουν;
Δ.Πιστικός,Τα καθεστώτα

Η τετραετία της διακυβέρνησης από την Αριστερά[;] του ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί στρατηγικά από τον ιστορικό του μέλλοντος και πολιτικά εκ του αποτελέσματος.

Κατά τη γνώμη μου ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε έσωσε ,ούτε κατέστρεψε τη χώρα,απλούστατα γιατί δεν ήξερε,ούτε ήθελε να το κάνει.Περισσότερο ασχολήθηκε με το να διασώσει/δικαιώσει το παρελθόν της Αριστεράς[κι ορισμένων-όχι όλων-αριστερών] και να καταστρέψει/εκδικηθεί τους νικητές του Εμφυλίου. Κι έτσι δεν μπήκε στον κόπο να σκεφτεί και να πράξει με όρους του 21ου αιώνα.Ενδιαμέσως αποκαθήλωσε ,με τον έναν ή τον άλλον τρόπο,όλα τα σύμβολα της ευρύτερης αριστεράς [Μίκης,Γλέζος,Βασιλικός κ.ά], προβάλλοντας κάποιες πολιτικές καρικατούρες φωνακλάδων και τσαμπουκάδων.

Μ’αυτά και μ’αυτά η Ελληνική Αριστερά εγκαταλείπει τα μεγάλα αφηγήματα και εισέρχεται [εκούσα/άκουσα] στην ψυχρή περίοδο της ανασυγκρότησης,ελπίζω δίχως κλειστοφοβικά ανακλαστικά.

Από το ΣΥΡΙΖΑ που πάει με όλα [κάτι σαν την coca cola] στο νεο-μόρφωμα των διαφόρων/αδιάφορων[και αδιάφθορων;] συγκλινόντων προοδευτικών, μιάς νέας ψευδαίσθησης δρόμος.Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ο αναγκαίος για την επαναφορά χρόνος,όσο ο ανυπόφορος για τη θολούρα του νέου εγχειρήματος πόνος.

Αφού οι κυβερνώντες συνειδητοποίησαν [;] ότι  η χώρα,η Ιστορία,ο πολιτισμός δεν ανήκουν δικαιωματικά στην Αριστερά πρέπει τώρα να κλείσουν τ’αυτιά τους στα λεγόμενα από κάποιους ‘δικούς τους’[;] ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας και μοναδικός [πρώτον διότι δεν ήταν ένας ,των Καραμανλικο-Καμένων συν-διεκδικούντων τη δόξα ,..και δεύτερον διότι η’ μοναδικότητά του’ τελικά ήταν αρνητική αφού οδήγησε σε απομόνωση]. Να κλείσουν  επίσης τ’αυτιά τους σε αυτούς τους εθελοτυφλούντες ,οι οποίοι αναπτύσσουν επιχειρήματα και αριθμούς,αρνούμενοι να δουν ατοπήματα κι ανορθολογισμούς,καθώς και σε αυτούς που κάνουν κριτική στην κριτική των άλλων αντί να εντοπίζουν τα ‘ημέτερα λάθη’ και τους ‘ημέτερους υπεύθυνους’.

Το γεγονός ότι οι αξίες της Αριστεράς υποχώρησαν προ των φιλοδοξιών των αριστερών μοιάζει να μην προβληματίζει πολλούς.Από την άλλη οι οπορτουνιστές και οι αντιμεταρρυθμιστές,σε σύμπλευση με ανθρώπους- σκιές,οι οποίοι κυβερνούν από τα παρασκήνια,εξακολουθούν να ελέγχουν τις εξελίξεις της ‘μοναδικής λύσης ‘ ή της ΄ταχείας διάλυσης’.

Κάθε εξουσία παράγει ήθος και διακινεί ύφος.Το ίδιο ισχύει και για κάθε Κυβέρνηση [είτε νομίζει ότι θα πάρει την απόλυτη εξουσία(;),είτε αρκείται στο  να υπηρετεί τη διοίκηση και το δημόσιο συμφέρον]. Σε τί άραγε ωφελεί και σε τί αποσκοπεί το ύφος έφηβου σε σφαιριστήριο […θα γυρίσει το ματσάκι…] ή το ύφος πολεμοχαρούς Αννίβα […θα χυθεί αίμα…] ή το ύφος μοιρολογίστρας […αν χάσουμε θα κλαίτε…]; Έτσι θα οικοδομηθεί η εξαγγελθείσα από τον Αλέξη Τσίπρα νέα ‘σοσιαλιστικοκάτι’ πολυκατοικία;

Η Αριστερά, σε κάθε της εκδοχή,δεν πρέπει να προβάλλεται ως η άλλη αντι-δεξιά πρόταση,ούτε ως ο ιστορικός φορέας δικαιωμάτων επί της διακυβέρνησης,αλλά ως η γνήσια κι ανόθευτη συλλογική φωνή  όλων των ελλήνων για μιά Ελλάδα δίχως εσωτερικά σύνορα αδικιών κι ανισοτήτων και με ασφαλή εξωτερικά σύνορα κυριαρχικώνδικαιωμάτων.

Αν κάποιοι [κι όσοι] έβαλαν μυαλό προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούν πριν ο λαός ξεχάσει τα ονόματά τους.

Τα υπόλοιπα αποτελούν αναμασήματα 10-20 γνωστών,κενών περιεχομένου, λέξεων και συνθημάτων άνευ πολιτικής ουσίας.