Το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επιστρέφει στην Ελλάδα με την πτώση της εφτάχρονης δικτατορίας και από τα πρώτα μέτρα που λαμβάνει είναι η νομιμοποίηση της Αριστεράς και η κατάργηση των αντικομμουνιστικών νόμων που είχαν στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις φυλακές και στην εξορία χιλιάδες Έλληνες. 

Στα χρόνια που ακολουθούν η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση των δύο πλευρών, της Αριστεράς και της Ν.Δ., ήταν σκληρή αλλά με κανόνες πολιτικού πολιτισμού και χωρίς ακρότητες που έφερναν μνήμες του παρελθόντος, παρ’ ότι που υπήρχαν πάντα τα ακραία στοιχεία, κυρίως στο χώρο της Δεξιάς, που δημιουργούσαν προβλήματα.

Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου αναλαμβάνει την εξουσία και από τα πρώτα νομοσχέδια είναι η αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, κυρίως όμως του αγώνα που έδωσε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Στόχος του να συμβάλλει στην εθνική συμφιλίωση και να αποκαταστήσει εκείνους που έδωσαν το αίμα τους για την απελευθέρωση της Ελλάδας, αλλά διώχθηκαν ανελέητα από τις μετακατοχικές κυβερνήσεις οι οποίες συμμάχησαν με τις ομάδες που είχαν συνεργαστεί με τους Γερμανούς.

Ερχόμαστε στο 1989 όταν η Αριστερά συνεργάζεται με τη Ν.Δ. του Κώστα Μητσοτάκη, συγκροτούν την κυβέρνηση Τζαννετάκη προκειμένου να μην παραγραφούν αδικήματα και στέλνουν στο ειδικό δικαστήριο τον Ανδρέα Παπανδρέου και στελέχη των κυβερνήσεων του. Μια απόφαση που στοίχισε κυρίως στην Αριστερά, πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί, αλλά τελικός κριτής θα είναι ο ιστορικός του μέλλοντος ο οποίος θα μπορέσει να κρίνει χωρίς το βάρος πολιτικών και κομματικών προκαταλήψεων.

Σήμερα 40 χρόνια μετά την επάνοδο της Δημοκρατίας και 66 χρόνια από την λήξη του εμφυλίου πολέμου, η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά, επιστρέφει πίσω. Θέλει να κερδίσει τις εκλογές και γεμίζει το σακούλι της Χρυσής Αυγής. Η προεκλογική της τακτική μας επιστρέφει στη δεκαετία του ’50 και δε θυμίζει σε τίποτα το Κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Ο γενικός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου κ. Μπαλτάκος, συνομιλεί και δίνει κατευθύνσεις στη Χρυσή Αυγή και στον Κασιδιάρη, κλείνουν την ΕΡΤ με υπουργική απόφαση και την αγαστή συνεργασία του Ευάγγελου Βενιζέλου και του ΠΑΣΟΚ, που το μόνο ενδιαφέρον τους είναι η παραμονή στην εξουσία ακόμη και όταν έχει ακροδεξιά χαρακτηριστικά.

Οι μεταγραφές του ΛΑΟΣ, Άδωνης Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης, γίνονται υπουργοί, με το δεύτερο πριν λίγες μέρες να μας πληροφορεί πως «δεν θα παραδώσουμε τη χώρα στην Αριστερά, ό,τι κι’ αν χρειαστεί να κάνουμε», δηλαδή ακόμη και με τα όπλα.

Και πριν αλέκτωρ λαλήσει δις έρχεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ. να λέει χθες, «Δεν θα γίνει εδώ σοβιέτ, δεν θα γίνει κομμουνισμός». Παράλληλα δίνεται ένα ακόμη διαφημιστικό με το οποίο γίνεται προσπάθεια τρομοκράτησης των Ελλήνων, ότι με το ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει τις δουλειές του, τα λεφτά του, τις επιδοτήσεις οι αγρότες, δεν θα υπάρχει βενζίνη στα πρατήρια και τα ΑΤΜ δε θα έχουν χρήματα.

Αυτή είναι η κατάντια στην οποία έφτασαν το Κόμμα της Ν.Δ. ο Αντώνης Σαμαράς και μια δράκα ακροδεξιών. Να φοβίζουν με τον πιο χυδαίο τρόπο αυτό το λαό.
Κάποιοι άνθρωποι αυτής της παράταξης αντέδρασαν, όπως η Μαριέττα Γιαννάκου, ο Ευάγγελος Αντώναρος και ορισμένοι λιγότερο αναγνωρίσιμοι. Οι υπόλοιποι σιωπούν ή λένε καμιά καλή κουβέντα μην θεωρηθούν «προδότες της παράταξης». Εκδοτικά συγκροτήματα και ΜΜΕ με παράδοση σε δημοκρατικές αξίες «καταπίνουν» αυτές τις ακραίες φωνές του διχασμού και του μίσους.

Όλα αυτά για να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά, στην κυβέρνηση, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την εξουσία μιας πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ, που έφεραν την Ελλάδα σε αυτή τη δεινή θέση, έστησαν το σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς, ρήμαξαν χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες, ποδοπάτησαν την αξιοπρέπειά μας και συμπεριφέρονται δουλικά στη Μέρκελ και στα τσιράκια της.

Την Κυριακή ο Ελληνικός λαός έχει μπροστά του το φως και την ελπίδα από τη μια μεριά, το σκοταδισμό και την υποτέλεια από την άλλη.

Η επιλογή είναι δική του, αρκεί να σκεφθεί το μέλλον το δικό του και των παιδιών του, και την επανάκτηση της αξιοπρέπειάς του.