«Πουθενά αλλού δεν υπήρξε πρωτάθλημα που να ξεκινά με εκκρεμότητες», παρατηρεί ο γνωστός αθλητικογράφος Αντώνης Καρπετόπουλος, σχολιάζοντας στο tvxs.gr το υφιστάμενο «μπάχαλο» εν μέσω αλλεπάλληλων υποβιβασμών ομάδων και ανακλήσεων σχετικών αποφάσεων με το πρωτάθλημα της Superleague να βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο ίδιος αποδίδει τη σημερινή τραγελαφική εικόνα του πρωταθλήματος σε μια διαχρονική αντίληψη άλλης εποχής για το ποδόσφαιρο, με κύρια χαρακτηριστικά τους «λεφτάδες», την πολιτική ανοχή, την έλλειψη γνώσης και την απουσία αγάπης για το άθλημα.

Ads

Ολοκληρώθηκε η 5η αγωνιστική και ακόμη δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποιες ομάδες θα απαρτίζουν εφέτος τη Superleague.
 
Μα τι… super League θα ήταν αν είχαμε ήδη καταλήξει στις ομάδες οι οποίες θα συμμετέχουν; Δυστυχώς, η διεξαγωγή ενός πρωταθλήματος απαιτεί κάτι το οποίο δυστυχώς απουσιάζει από την Ελλάδα: η αγάπη για το ποδόσφαιρο. Ζητήματα όπως η διαφθορά και η κακή οργάνωση, κατά τη γνώμη μου είναι δευτερεύοντα. Το βασικό είναι να αγαπάς το σπορ. Όσα αντιμετωπίζει εφέτος η Ελλάδα δεν είναι πρωτοφανή, έχουν συμβεί και σε σοβαρότερες χώρες, ομάδες έχουν υποβιβαστεί και στη Γαλλία και στη Γερμανία και στην Ιταλία. Καλώς ή κακώς, το ποδόσφαιρο περιλαμβάνει και αυτή την πλευρά, προσελκύει και «περίεργο» κόσμο. Ωστόσο, πουθενά δεν υπήρξε πρωτάθλημα που να ξεκινά με εκκρεμότητες. Τώρα, πώς τα καταφέραμε εμείς, να μην μας φτάνει ο πραγματικός χρόνος για να ξεδιαλύνουμε πράγματα που κανονικά θα έπρεπε να έχουν τελειώσει σε 15 ημέρες; Ας ρωτήσει κανείς το Φάκο και τον Αντωνακάκη (σ.σ. ποδοσφαιρικοί εισαγγελείς της ΕΠΟ), για παράδειγμα, που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι σε αυτή την ιστορία, την ΕΠΟ, τη Superleague κ.ο.κ.
 
Μπορεί και πρέπει, λοιπόν, να διεξαχθεί το εφετινό πρωτάθλημα υπό αυτές τις συνθήκες;
 
Αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση. Κατά τη γνώμη μου, αν δεν διεξαγόταν, τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Καλώς ή κακώς, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αυτό που ονομάζουμε Superleague, είναι ουσιαστικά ένας επιχειρηματικός συνεταιρισμός ο οποίος ξεκινάει κάθε σεζόν με εγγυημένα έσοδα γύρω στα 130 εκατ. ευρώ. Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα πολλές επιχειρηματικές δραστηριότητες που να ξεκινούν με ανάλογα εγγυημένα έσοδα. Από την άλλη πλευρά, αν υπάρχουν κάποιες ομάδες οι οποίες «κουβαλάνε» πολύ υψηλά χρέη από τα προηγούμενα χρόνια, προφανώς δεν φταίει το ποδόσφαιρο. Υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε αυτές οι ομάδες να μην έχουν δικαίωμα συμμετοχής, να έχουν αντικατασταθεί από άλλες, και η ζωή να συνεχίζεται… Όπως ακριβώς συμβαίνει παντού. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να διεξάγεται το πρωτάθλημα επειδή η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί σωστά ώστε να ξεδιαλύνει κάποιες υποθέσεις διαφθοράς ή επειδή το κράτος δεν βρίσκει το θάρρος ώστε να ρυθμίσει τα χρέη κάποιων ημιχρεοκοπημένων σωματείων. Άλλωστε, αυτά τα προβλήματα θα υπήρχαν ακόμη και αν δεν γινόταν το πρωτάθλημα.
 
Κάποιοι θεωρούν ότι θα έπρεπε να σταλεί με αυτόν τον τρόπο ένα ισχυρό μήνυμα.

Σε ποιον να στείλεις μήνυμα; Υπάρχει κόσμος που θέλει την Κυριακή να πάει στο γήπεδο να δει την ομάδα του. Σε αυτόν τι μήνυμα να στείλεις; Να μην πάει να δει την ομάδα του; Τι φταίει; Αν με κάποιο τρόπο η μη διεξαγωγή του πρωταθλήματος θα βοηθούσε στην αυτοκάθαρση του ποδοσφαίρου εγώ θα ήμουν ο πρώτος που θα το ζητούσα. Αλλά αυτό δεν προκύπτει από πουθενά. Αντιθέτως, θα προέκυπταν πιθανότατα ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα: πιο «διαλυμένες» ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις, πιο υψηλά χρέη και γενικότερα ένα ακόμη πιο «εφιαλτικό» σκηνικό καθώς θα έπρεπε να αποζημιωθούν οι παίκτες κλπ. Δυστυχώς, αυτό το καλοκαίρι έγινε σαφές ότι όποιος είναι υπεύθυνος για τη διεξαγωγή αυτού του πρωταθλήματος, δεν έχει κανένα σχέδιο. Σε τίποτα. Ούτε στη δικαιοσύνη, ούτε στην οικονομική εξυγίανση. Γενικότερα, θεωρώ ότι δεν υπάρχει γνώση. Έχουμε να κάνουμε με μια αντίληψη διοίκησης ποδοσφαίρου που -όπως και άλλα πράγματα στην Ελλάδα- ανήκει σε μια άλλη εποχή, καθώς αφορά ένα ποδόσφαιρο με «λεφτάδες», με μεγάλη πολιτική ανοχή κ.ά. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, φαινόμενα όπως οι κατηγοριοποιήσεις των ομάδων σε Α – Β – Γ, οι υποβιβασμοί και οι ανακλήσεις τους, διαμορφώνουν ένα συναρπαστικά «μπαχαλοειδές», σουρεαλιστικό, ελληνικό ποδόσφαιρο.
 
Και κάπως έτσι οδηγούμαστε στην απαξίωση του αθλήματος;
 
Πράγματι, ωστόσο, υπάρχουν και καλά παραδείγματα, όπως ο Παναιτωλικός που ήρθε από τη Β’ Εθνική και παίζει σε ένα γεμάτο γήπεδο, ο ΠΑΣ στον οποίο στέκεται η τοπική κοινωνία ή ο ΠΑΟΚ με τον προσηλωμένο κόσμο του. Δεν είναι όλα «μαύρα». Επίσης, σε επίπεδο εισιτηρίων υπάρχει ένα ζήτημα με μεγάλες ομάδες όπως ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ που έχουν λιγότερο κόσμο απ’ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια, γεγονός ωστόσο που δεν οφείλεται στην απαξίωση του ποδοσφαίρου αλλά στην απόδοση των συγκεκριμένων ομάδων. Πράγμα που με τη σειρά του βέβαια θέτει και ζήτημα ανταγωνισμού για το πρωτάθλημα.
 
Την ίδια ώρα η WADA χαρακτηρίζει επί της ουσίας ανύπαρκτο το σύστημα αντιντόπινγκ στην Ελλάδα, εγείροντας ζήτημα για το σχετικό εργαστήριο του ΟΑΚΑ.
 
Εδώ είναι εντελώς οικονομικό το θέμα. Στο εργαστήριο του ΟΑΚΑ δεν υπάρχουν χρήματα. Δεν τίθεται ζήτημα γιατρών ή βούλησης. Μάλιστα, έχουν γίνει αρκετά βήματα μπροστά. Ωστόσο, είναι προαπαιτούμενη η δυνατότητα να διενεργείς ελέγχους.