Μάθαμε ότι τη λέγαν Αναστάζια. Η σορός της εντοπίστηκε γυμνή και τυλιγμένη με ένα σεντόνι, ενώ η μισή έως και το κεφάλι ήταν καλυμμένη με σακούλα, μέσα στο νερό.

Μάθαμε ότι ο θάνατος της κοπέλας ήταν ασφυκτικός καθώς δεν διαπιστώθηκε να φέρει άλλα τραύματα εκ πρώτης όψεως. Είναι αδιευκρίνιστο, είπαν αν στραγγαλίστηκε από τα χέρια του δράστη ή αν ο ασφυκτικός θάνατος προήλθε με χρήση κάποιου αντικειμένου.

Μάθαμε πως η μάνα της είχε βρει στη χώρα της έναν ντετέκτιβ, κι ήρθε στην Κω να την αναζητήσουν μέρες πριν.

Αλλά στην πραγματικότητα, δεν μάθαμε τίποτα ακόμα. Μαθαίνουμε μόνο ονόματα. Αναστάζια, άλλο ένα γυναικείο όνομα δίπλα σε εκείνα της Καρολάιν της Ανίσα, της Ελένης και τόσων άλλων. Άλλο ένα όνομα στον μακρύ κατάλογο των γυναικοκτονιών σε μια χώρα που αρνείται τη νομική κατοχύρωση του όρου, που αρνείται να κοιτάξει τις θηλυκότητες στα μάτια όσο είναι ζωντανές για να τους δώσει στοιχειώδη προστασία.

Η πολιτική εξουσία τις βλέπει νεκρές πια. Όταν τα γυμνά τους σώματα, είναι στα κρεβάτια των συντρόφων τους, σε λίμνες, σε βράχια, σε πεζοδρόμια.

Η μιντιακή εξουσία τις βλέπει νεκρές πια. Όταν μπορούν να εισπράξουν τηλεθέαση από το αίμα τους, μιλώντας όχι για έμφυλη βία, αλλά για τραγωδία ή έγκλημα πάθους.

Και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αυτό που ψάχνει αφορμή να υπερασπιστεί την πατριαρχία και διαχέει σεξισμό με όποιον τρόπο μπορεί, μέσα του ενοχοποιεί την Αναστάζια. Όπως έκανε με την Ελένη αθωώνοντας έντεχνα τους λευκούς Έλληνες δολοφόνους της.

Με τη διαφορά πως σήμερα, έχει την ευκαιρία, να «ξεράσει» μαζί και τον ρατσισμό αφού κατηγορούνται μη έλληνες πολίτες.

Αλλά ο γυναικοκτόνος δεν έχει χρώμα, θρησκεία, εθνότητα, ούτε κοινωνική τάξη. Και εκείνη που είτε το υποψιάζεται είτε όχι, θα είναι το επόμενο θύμα, δεν έχει χρόνο. Δεν μπορεί να περιμένει τη στιγμή που θα γίνει ορατή, που θα αποφασίσει η πολιτεία να την προστατεύσει, η κοινωνία να την υποστηρίξει, η κοινότητα να την πλαισιώσει. Και πονάει πολύ, πονάει βαθιά, το ότι η Αναστάζια είναι άλλη μία γυναίκα που θα μπορούσε να είχε σωθεί.

Και να μαθαίναμε κάποτε το όνομα της, πίνοντας τυχαία μαζί της ένα κρασί στην Κω.

Αναστάζια. Μάθαμε  το όνομα σου και τίποτα ακόμα δεν μάθαμε.