Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται ακάθεκτο γύρω από μια υπόθεση η οποία συγκλονίζει σύσσωμη την κοινωνία που απαιτεί δικαιοσύνη και κάθαρση. Σκηνή τη σκηνή, νέες δραματικές εξελίξεις και αποκαλύψεις ανατρέπουν την πλοκή. Ατάκες απείρου κάλλους ξεστομίζονται… «Επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι», «επικίνδυνοι άνθρωποι», «αναξιόπιστες προσωπικότητες»… Εμβρόντητο το κοινό κατακλύζεται από επιτακτικά ερωτήματα.

Είναι αξιόπιστη ή αναξιόπιστη προσωπικότητα η Υπουργός Πολιτισμού όταν χαρακτηρίζει το Δημήτρη Λιγνάδη «έναν επικίνδυνο άνθρωπο»; Θα κληθεί να καταθέσει ως αξιόπιστη μάρτυρας υπεράσπισης των θυμάτων περί επικινδυνότητας του καταγγελλόμενου, με όλα τα τεκμήρια που συνέλεξε από την παράτυπη προανακριτική της έρευνα; Ή θεωρείται αναξιόπιστος ο λόγος της; Και σ’αυτή την περίπτωση γιατί είναι ακόμη στη θέση της, γιατί χαίρει της εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού;

Πότε πρέπει να θεωρήσουμε αξιόπιστη τη στάση της, όταν διαρρηγνύει τα ιμάτιά της περί τεκμηρίου αθωότητας του καταγγελλόμενου και καταδικάζει τη σχετική φημολογία ή όταν καταρρίπτει το τεκμήριο αθωότητας και διασπείρει η ίδια φήμες;

Είναι αξιόπιστη ή αναξιόπιστη προσωπικότητα μια Υπουργός που ομολογεί ότι με αφέλεια εξαπατήθηκε από την υποκριτική τέχνη ενός ηθοποιού; Μπορούμε να της εμπιστευτούμε τα τόσο σημαντικά δημόσια θέματα που διαχειρίζεται ή είναι επιρρεπής να πέσει θύμα του πρώτου απατεώνα που θα πάει να την ξεγελάσει; Μπορεί να καταλάβει τί σημαίνει θέατρο και υποκριτική, και τί υποκρισία και απάτη, ή να βρούμε κάποιον πιο αξιόπιστο να εκπροσωπήσει τον πολιτισμό μας;

Είναι αξιόπιστη ή αναξιόπιστη προσωπικότητα μια Υπουργός που διορίζει σε κορυφαία δημόσια θέση, με απευθείας ανάθεση, ακυρώνοντας διαγωνισμούς και για λόγους δημοσίου συμφέροντος κάποιον που δεν γνωρίζει, χωρίς να έχει κάνει ενδελεχή έρευνα για την αξιοπιστία ή μη της προσωπικότητάς του; Είναι αξιόπιστη ή αναξιόπιστη όταν ξιφουλκεί, υπερασπιζόμενη το ήθος ενός ανθρώπου που αγνοεί; Και ποια είναι η αξιοπιστία του προέδρου της κυβέρνησης όταν δέχεται τέτοια λάθη από τους υπουργούς του;

Είναι αξιόπιστη ή αναξιόπιστη προσωπικότητα ένας Πρωθυπουργός που αφήνει άλλους να μιλούν εκ μέρους του για τις προσωπικές του σχέσεις, αντί να υπερασπιστεί μόνος του τον εαυτό του και να εκφράσει ανοιχτά τη θέση του για κατηγορίες που του απευθύνονται; Πότε είναι αξιόπιστος και πότε αναξιόπιστος, όταν υποστηρίζει ότι δεν γνωρίζει προσωπικά τον κ.Λιγνάδη ή όταν αφήνει τα πρωθυπουργικά του καθήκοντα για να παρακολουθήσει τις πρόβες του, προσφωνώντας τον φιλικά «Δημήτρη»;

Ποιος είναι αξιόπιστη και ποιος αναξιόπιστη προσωπικότητα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ.Ταραντίλης που υποστηρίζει ότι ο κ.Λιγνάδης παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους, η κα.Μενδώνη που υποστηρίζει ότι παραιτήθηκε γιατί δεν άντεχε το τοξικό κλίμα, ενώ δεν υφίσταντο καταγγελίες, ή ο Υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ κ.Σκέρτσος που υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση ζήτησε την παραίτησή του γιατί γνώριζε τις καταγγελίες εις βάρος του;

Πόσο αξιόπιστος είναι ο Πρωθυπουργός που επιτρέπει τέτοιο πανηγύρι αλληλοαναιρούμενων καταθέσεων από τα κυβερνητικά στελέχη του; Πόσο αξιόπιστη είναι μια κυβέρνηση που ψεύδεται επανειλημμένα και ασύστολα πάνω στα γεγονότα των ημερών;

Είναι αξιόπιστος ή αναξιόπιστος ο Πρωθυπουργός, όσον αφορά στη διαφάνεια, όταν στην ΕΡΤ, που είναι υπ’ευθύνη του, τοιχοκολλείται ένα σημείωμα-ντιρεκτίβα που επιβάλλει συγκεκριμένη κάλυψη της υπόθεσης Λιγνάδη, με απόκρυψη πληροφοριών; Είναι αναξιόπιστες προσωπικότητες αυτοί οι «άλλοι» που δεν πρέπει να εμφανιστούν σε φωτογραφίες μαζί του; Ή είναι εν τέλει τόσο επικίνδυνος άνθρωπος ο κ.Λιγνάδης και δεν πρέπει να φανούν στο πλευρό του; Κι αν είναι τόσο επικίνδυνος, δεν είναι αναξιόπιστη η επί δύο εβδομάδες άρνηση και αποσιώπηση της επικινδυνότητάς του; Και ποιές συνέπειες έχει η ολιγωρία αυτή για την αξιοπιστία της δικαστικής έρευνας, δίνοντας χρόνο για την πιθανή απόκρυψη τυχόν ενοχοποιητικών στοιχείων;