Πέντε μικρές σκέψεις για την «επέλαση» του υποψήφιου Περιφερειάρχη με τη ΝΔ, Γιώργου Πατούλη στον Λευκό Οίκο με αφορμή μια selfie που ανέβασε στους λογαριασμούς του στα social media.

Σκέψη πρώτη:

Αυστηρή μετωπικότητα, αλλά το αριστερό σκέλος δεν είναι προτεταμμένο, ούτε τα χέρια εκτείνονται κατά μήκος του κορμού. Αντιθέτως, το δεξί ποδάρι τεντώνεται προς τα πίσω, σαν τις Τρεις Χάριτες στην Άνοιξη του Μποτιτσέλι, και τα χέρια ενώνονται στην κοιλιακή χώρα σε μια ελεγχόμενα νευρική απόπειρα το μοντέλο να μιμηθεί την Καγκελάριο και η ζωή την Τέχνη όπως κάποτε ο Παυλάκης ο Πικάσος στο Le Reve.
Επομένως, είναι «ο Αντικούρος που ζει το Όνειρο ανοιξιάτικα». Εννοείται πως εκτός από Λευκό Οίκο μπαίνει άνετα και στη νέα Εθνική Πινακοθήκη. Όπως είναι με τις πόρτες.

Σκέψη δεύτερη:

Τα όρια της Τέχνης και της διεθνούς διπλωματίας είναι πια δυσδιάκριτα. Ο κατακερματισμός του διεθνούς γίγνεσθαι, η αμφιμονοσήμαντη διαπερατότητα της κατανομής ισχύος ανάμεσα σε ρευστά δίπολα, συντρίβουν την αντικειμενική ματιά, εγκλωβίζοντας την πραγματικότητα στην αλλοπρόσαλλη επικράτεια του σχετικισμού. Το μοντέλο πολύ θα ήθελε να πιστέψουμε ότι βγαίνει από το Οβάλ Γραφείο και όχι από το Blue Room. Οβάλ το ένα οβάλ το άλλο, ποιος θα καταλάβει τη διαφορά, σου λέει; Απ’ την άλλη, μια σκέψη βασανιστική κάνει την τρομερή της εμφάνιση. Το μοντέλο μοιάζει σαν να αποκτά μομέντουμ, όπως το λένε στην Πεύκη όταν μεταναστεύουν από Πετράλωνα. Μοιάζει σαν να θέλει να απεγκλωβιστεί, να τρέξει, να ξεχυθεί σαν χείμαρρος στην ανοιχτωσιά, να κατακτήσει τον κόσμο. Δεν έχει σημασία που μοιάζει σαν να λέει «στάσου, μύγδαλα». Ο συνέλληνας βλέπει έναν μαχητή, έναν δρομέα, το «νενικήκαμεν» από τα αρχαία χρόνια μέχρι το ’21 της Ελευθερίας και τον 21ο του Νεοφιλελευθερισμού. Κι εδώ είναι που η σκέψη καθίσταται αφόρητα θηριώδης: βρε μπας και ανταλλάξαμε τον Δρομέα με το Άγαλμα της Ελευθερίας, να ‘χει ο Τρούμαν πιο κάτω παρέα, και δεν το πήραμε είδηση;

Σκέψη τρίτη:

Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου.
Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.
Και μετά θα μιλήσει, να πει: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
Γιάννη Λοβέρδο, πες μου τι βλέπεις;
Θα είχε ενδιαφέρον να μας απαντούσε κι απ’ τα τέσσερα προφίλ του:
Βλέπω τα έθνη, άλλοτε; αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο.
Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών.
Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων.
Βλέπω την αλληλουχία τών κρυφών νοημάτων.
Γιάννη Λοβέρδο, πες μου ότι βλέπεις; Τον Περιφερειάρχη, για τον Πλανητάρχη;
Απ’ την άλλη, μιας και το ρίξαμε στο Προφητικόν, ένας Αρκάς εδώ, να ανεμίζει στα χέρια του Κυριάκου, δεν θα μας χάλαγε. Κάτι πομπώδες του τύπου Προφήτης «εγώ σας λέω αυτά που δεν θέλετε ούτε να ξέρετε, ούτε να ακούσετε». Ούτε να βλέπετε, θα προσθέταμε στην αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.

Σκέψη τέταρτη:

Κι ο Μπουγάς την είχε δει «Πλανητάρχης», αλλά δεν έκανε έτσι. Δηλαδή, να με συγχωρνάτε, λάμπει από χιλιόμετρα ο Τζορτζ, αλλά άλλο North Atlantic Treaty Organization, άλλο North Macedonia κι άλλο Εμπάτη North. Βέβαια, θα μου πεις, όλα North στο κυνήγι του θησαυρού στον Βόρειο Τομέα Αθήνας. Δεν βαριέσαι. Λάμπει.

Σκέψη πέμπτη:

Κάηκε.

Πηγή: Facebook – Adam Giannikos