Όχι. Δεν το είπε ακριβώς έτσι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ήταν πιο λακωνική υποδεχόμενη τον ζεματισμένο από τις εξελίξεις πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη: «Καλώς τον!», είπε η κ. Σακελλαροπούλου στον πρωθυπουργό, χωρίς να έχει -και δεν θα μπορούσε να έχει- κάποιον ειρωνικό τόνο στην φωνή της.

Οικειότητα; Γήινη πολιτική συμπεριφορά; Το πρώτο μπορεί. Το δεύτερο όχι. Η μέχρι τώρα πολιτεία του Κυρ. Μητσοτάκη έχει αποδείξει ότι, ειδικά σε ευαίσθητες στιγμές, δεν διστάζει να εργαλειοποιεί επικοινωνιακά ακόμη και τις επαφές με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, βρίσκοντας δυστυχώς ανακούφιση σ’ αυτό το σκαμπρόζικο πολιτικό τανγκό.

Δεν υπερασπιζόμαστε την τυπικότητα, κάθε άλλο. Αλλά φανταζόμαστε ότι από αυτήν την ταλαιπωρία, με την Αριστεία σαν πολιτική, τουλάχιστον κάποιοι θεσμοί πρέπει να μείνουν έξω από την φθορά. Έτσι κι αλλοιώς, η πολιτική έχει προ πολλού χάσει έδαφος απέναντι στην οικονομική εξουσία. Απλώς τώρα τα κατάγματά της έχουν γίνει συντριπτικά και κινδυνεύει να καταλήξει μία απλή επικοινωνιακή διαχείριση, με την αξιοποίηση ενός τεράστιου μηχανισμού που ανήκει σ’ εκείνους που ασκούν την πραγματική εξουσία.

Εκεί που φθάσαμε, θα έλεγε κανείς ότι πιο υγιές -κι ας μη σας φανεί παράλογο- θα ήταν ένας γνήσιος μπερλουσκονισμός. Η διεκδίκηση, δηλαδή, απ’ ευθείας της εξουσίας απ’ όποιον έχει την δύναμη, οικονομική και επικοινωνιακή, ώστε, πέρα από τα ωφελήματα, να αναλαμβάνει και τις ευθύνες απέναντι στον ελληνικό λαό.

Επειδή όμως, σε αντίθεση με την ούνα φάτσα-ούνα ράτσα γειτονική Ιταλία, αυτό δεν φαίνεται να είναι πιθανόν -καθότι εδώ είναι Βαλκάνια-, τότε κάποιοι θεσμοί, και κυρίως ο κορυφαίος θεσμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας, θα έπρεπε να μείνει έξω από την φθορά. Διαφορετικά, η χώρα μπορεί να οδηγηθεί σε ολισθηρές καταστάσεις με το καναλιζάρισμα της διαμαρτυρίας και της οργής σε επικίνδυνες για την δημοκρατία ατραπούς. Δημοκρατία χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη και την ελάχιστη ισηγορία, στην πραγματικότητα, σε συνδυασμό με την λειτουργία θεσμών, δεν μπορεί να υπάρξει.     

ΥΓ: Άσχετο: Ως βουλευτής, θα ήθελα να διεκδικήσω το δικαίωμά μου να μιλήσω σε μία κορυφαία συζήτηση, όπως είναι αυτή με την κατάθεση της πρότασης μομφής. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν πρόκειται να συμβεί, με βάση τον κατάλογο που πρότειναν τα κόμματα. Δεν αμφισβητείται το δικαίωμα να προτείνουν τα κόμματα κατά προτεραιότητα ομιλητές, αλλά γιατί να μην έχουν και οι βουλευτές το δικαίωμα να διεκδικήσουν, μέσω της κάρτας τους, το δικαίωμα αυτό; Κι ας σε βγάλει η κάρτα τριακοσιοστό στους τριακόσιους. Το ανωτέρω ερώτημα προφανώς και είναι ρητορικό. Αλλά επ’ αυτού θα επανέλθω.  

*  Ο  Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.