Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στην Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος (ΕΕΕ), η σκέψη μου πήγε στον εισαγγελέα εφετών Σωτήρη Μπάγια που δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς (58 ετών) πέρυσι τον Απρίλιο. Θυμάμαι δύο παρεμβάσεις του Σ. Μπάγια στα δημόσια πράγματα, που αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια παραμένουν (δυστυχώς) επίκαιρες.

Η πρώτη (αν θυμάμαι καλά) ήταν το Δεκέμβριο του 2005 όταν η κυβέρνηση Καραμανλή κάλεσε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής τον (τότε) πρόεδρο της Ένωσης Εισαγγελέων Σ. Μπάγια. Ο έμπειρος δικαστής πρότεινε στην επιτροπή: Δημιουργία Ανεξάρτητης Ελεγκτικής Αρχής, κατάργηση κάθε οικονομικού απορρήτου και δήμευση περιουσιακών στοιχείων που δεν δηλώνονται. [1]

Η πρόταση αυτή μου δημιούργησε ερωτήματα την απάντηση των οποίων επεδίωξα να πάρω από τον ίδιο το Σ. Μπάγια. Με δέχτηκε και ήταν η μοναδική φορά που τον συνάντησα. Δεν έχουν σημασία τα δικά μου ερωτήματα, οι απαντήσεις και παρατηρήσεις του Σ. Μπάγια. Σημασία έχει πως δέκα χρόνια μετά, αυτήν την τόσο απλή και ουσιαστική πρόταση καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να υλοποιήσει.

Αποτέλεσμα. Χάσαμε το λογαριασμό με τις περιπτώσεις αδήλωτων εισοδημάτων. Όπως μου είχε πει ο Σ. Μπάγιας (αλλά γράφτηκε και στα ΜΜΕ), το 2006 Ανώτερος Δικαστής, ένας από τους πάνω από 400 που δεν είχαν υποβάλει δήλωση «πόθεν έσχες», απέκρυψε 400.000 ευρώ σε ρέπους. Το δικαστήριο έκρινε ότι έγινε εξ αμελείας ενώ ο ίδιος είπε ότι δεν τα δήλωσε για να μην προκαλέσει!

Σκεφτείτε όμως η πρόταση Μπάγια να ήταν νόμος του κράτους. Δεν δηλώθηκαν 400.000 ευρώ; Δημεύονται και φυσικά διερευνάται και η προέλευσή τους. Είναι νόμιμα; Είναι από ναρκωτικά; Από τι είναι; Η δήμευση, δήμευση (τελεία και παύλα) και η πιθανή μη νόμιμη προέλευση (και οι συνέπειες) άλλο πράμα.

Τα ίδια με τον Κούβελο (σύζυγο της Ντόρας Μητσοτάκη). Ο τότε πρόεδρος της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής, Βαγγέλης Αργύρης, μας πληροφορούσε πως: «με επιστολή που έστειλε στην Επιτροπή, ο Ισίδωρος Κούβελος ισχυρίζεται ότι “εκ παραδρομής” δεν δήλωσε το ένα εκατομμύριο, όπως όφειλε.» Je m’en fous αν δεν δήλωσε ο Κούβελος το 1 εκατ. $ εκ παραδρομής ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Το 1 εκατ. $ δημεύεται και φυσικά διερευνάται και η προέλευσή του.

Τα ίδια και με τον Παπαντωνίου που δεν δήλωνε στο «πόθεν έσχες» τα 2.000.000 της συζύγου του (Σταυρούλας Κουράκου) που βρέθηκαν στη λίστα Λαγκάρντ. «Υπήρξε μακρά και συντονισμένη προσπάθεια απόκρυψης του ποσού», τόνισε ο πρόεδρος του δικαστηρίου που καταδίκασε το ζεύγος Παπαντωνίου σε 4 χρόνια φυλάκιση (εξαγοράσιμη) και επέβαλε χρηματική ποινή 10.000 και 15.000 ευρώ.

Προσέξτε, το Δημόσιο που παρέστη ως πολιτική αγωγή στη δίκη, ζήτησε και έλαβε αποζημίωση 50.000 ευρώ. Σιγά τα αίματα για να μην πω τη συνήθη φράση. Οι διάφοροι «Παπαντωνίου» θα είναι πλέον επιμελείς και συνεπείς. Αν τώρα γράψω όλα τα «γαλλικά» που ξέρω θα φταίω; Δεν θα φταίω αλλά ας γράψω μερικά πρόσφατα «αλιεύματα» από τα ΜΜΕ για σύγκριση.

31/8/2015. «Στην Κρύα Ιωαννίνων, το πρωί της Κυριακής Ομοσπονδιακοί Θηροφύλακες κατά την περιπολία τους εντόπισαν και συνέλαβαν επ’ αυτοφώρω […] που είχε θηρεύσει παράνομα έναν αγριόχοιρο βάρους περίπου 100 κιλών. Ακολουθήθηκε η αυτόφωρη διαδικασία, […] ενώ κατασχέθηκαν το όπλο, το αυτοκίνητο, η άδεια και το θήραμα που αφού εξετάστηκε από την αρμόδια Κτηνιατρική Υπηρεσία, βγήκε σε πλειστηριασμό, όπως προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία.»

11/9/2015. «Λίγο πριν τα μεσάνυχτα οι θηροφύλακες συνέλαβαν[…] Στην κατοχή των συλληφθέντων βρέθηκαν και κατασχέθηκαν μία καραμπίνα, δέκα φυσίγγια και ένας φακός. Επίσης κατασχέθηκε το αγροτικό αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν. … Οι δύο συλληφθέντες με τη σχηματισθείσα εις βάρος τους δικογραφία, οδηγήθηκαν με την αυτόφωρη διαδικασία στα δικαστήρια […], όπου επιβλήθηκε στον πρώτο ποινή φυλάκισης 9 μηνών και στον δεύτερο ποινή φυλάκισης 4 μηνών.»

Ανέφερα «απλές» περιπτώσεις. Φυσικά το ίδιο γίνεται με ναρκωτικά, λαθραία τσιγάρα, καύσιμα κ.λπ. Η δήμευση, δήμευση (τελεία και παύλα) και η ποινή της πράξης άλλο πράμα. Εξαίρεση το αδήλωτο χρήμα. Εδώ και δέκα χρόνια οι κυβερνώντες δεν έχουν το ανάστημα να νομοθετήσουν την πρόταση του Σ. Μπάγια. Ακόμα και σήμερα παρακαλάνε αυτούς που βρίσκουν στις διάφορες λίστες[2] (σε λίγο θα χάσουμε το λογαριασμό και μ’ αυτές) να πληρώσουν. Η ουσία ίδια κι απαράλλακτη δεκαετίες τώρα. Το μοτίβο αλλάζει.

«Δήλωσέ το/τα να το/τα σώσεις», «περαίωση», […] Το αποτέλεσμα σταθερό και αμετάβλητο. Άλλοι πληρώνουν και άλλοι περαιώνουν (με τη μία ή την άλλη μορφή περαίωσης).  Σήμερα, το μοτίβο βαφτίστηκε «οικιοθελής συμμόρφωση»!! Σα να λέμε: «Ελάτε καλέ κύριε, συμμορφωθείτε οικιοθελώς γιατί θα μας αναγκάσετε να σας κλάσουμε τ’ @@@@».

Η πρόσφατη λίστα που παρέδωσαν οι φορολογικές αρχές της βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας έχει ονόματα 10.588 Ελλήνων με καταθέσεις στην Ελβετία (αφορούν τα έτη 2006 – 2008). Αν έχουν ή δεν έχουν δηλωθεί αυτές οι καταθέσεις είναι μια πανεύκολη απάντηση (μετά από έλεγχο των φορολογικών δηλώσεων) και όχι ο τετραγωνισμός του κύκλου. Αν η πρόταση του Σ. Μπάγια ήταν νόμος, οι αδήλωτες καταθέσεις θα δημεύονταν. Τελεία και παύλα. Η δήμευση, δήμευση και ας ψάξουν μετά και την προέλευση των χρημάτων.

Αντί γι’ αυτό, ο Τ. Αλεξιάδης μας λέει (23/11/15 στην ΕΡΤ) : «Εντός του 2015 θα έλθουν στην Βουλή οι ρυθμίσεις για την εθελοντική αποκάλυψη αδήλωτων εισοδημάτων και για το Περιουσιολόγιο. […] Θα δοθεί η τελευταία δυνατότητα στους πολίτες να δηλώσουν εισοδήματα που έχουν στο εσωτερικό ή και στο εξωτερικό και δεν έχουν συμπεριλάβει στις φορολογικές τους δηλώσεις. […] Πρόκειται για την τελευταία ευκαιρία γιατί, με βάση το περιουσιολόγιο, όταν θα εντοπίζονται εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεία που δεν έχουν δηλωθεί θαδεσμεύονται, θα ξεκινά φορολογικός έλεγχος και θα αποδίδονται στον κάτοχο όταν ολοκληρωθεί ο έλεγχος και εφόσον δικαιολογούνται από τα εισοδήματα του.»

Ουσιαστικά, παραδέχεται πως μπορούν να βρεθούν τα αδήλωτα, αλλά προσφέρει μια ακόμα περαίωση (ευκαιρία). Αυτήν τη φορά αριστερή και δωδέκατη(!!) από το 1978 όταν ο Θ. Κανελλόπουλος (υπουργός οικονομικών της ΝΔ) εισάγει το θεσμό της περαίωσης (μία κάθε 3 χρόνια). Παρεμπιπτόντως,  η δωδέκατη «τελευταία δυνατότητα» και για τους προηγούμενους του Αλεξιάδη, επίσης ήταν η «τελευταία». Γιατί όμως αυτό με το οποίο απειλεί ο Τ. Αλεξιάδης τους παραβάτες («όταν θα εντοπίζονται εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεία που δεν έχουν δηλωθεί θα δεσμεύονται»), δεν το κάνει ΗΔΗ από σήμερα; Αφού, όπως λέει, το μπορεί, προς τι η δωδέκατη περαίωση;

Δεν αντιλαμβάνονται στην κυβέρνηση πως: (1) Συνεχίζουν τη ρότα όλων των προηγούμενων. (2)Επικυρώνουν το φορολογικό έγκλημα και (επειδή επανάληψη μήτηρ μαθήσεως) προτρέπουν στη επανάληψή του. (3) Καταπατούν την Συνταγματική αρχή ισότητας των πολιτών. (4) Εισάγουν διαδικασίες αθέμιτου ανταγωνισμού ανάμεσα σ’ αυτούς που πληρώνουν και σ’ αυτούς που φοροδιαφεύγουν.

Για να είμαι δίκαιος, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει βήματα προς την κατεύθυνση υλοποίησης της πρότασης Μπάγια. Ο νόμος Παπαγγελόπουλου είναι ένα όπλο στην προσπάθεια «να πληρώνουν τους φόρους τους οι φοροφυγάδες και τις νόμιμες υποχρεώσεις τους οι διαπλεκόμενοι και οι κλέφτες του δημοσίου χρήματος», όπως λέει ο ίδιος στην πρόσφατη ανακοίνωσή του. Ο Γιώργος Βασιλειάδης, γενικός γραμματέας του υπουργείου, νύχτα και μέρα είναι «εφ’ όπλου λόγχη». Δουλειά γίνεται, τα πρώτα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά και ευελπιστώ πως θα δούμε ακόμα περισσότερα και καλύτερα.

Κοντολογίς κάτι αλλάζει και δεν υπάρχει σύγκριση με ό,τι γινόταν με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Παρ’ όλα αυτά, εκτιμώ πως η πρόταση Σ. Μπάγια πρέπει να γίνει αυτούσια νόμος και για έναν επιπλέον λόγο.Επικουρικά με το περιουσιολόγιο, θα έβαζε τέρμα και στην φοροκλοπή, φοροδιαφυγή και φοροαπαλλαγή. Το χρήμα δεν κρύβεται. Γίνεται ακίνητα, καταθέσεις, ομόλογα, μετοχές κ.λπ. Ας δηλώσει ο καθένας ό, τι θέλει. Αν κάποιος πιστεύει πως είναι μάγκας, ας δηλώνει τα μισά ή και τίποτα. Θα ξέρει όμως πως ό, τι βρεθεί αδήλωτο δημεύεται.

Η δεύτερη παρέμβαση του Σ. Μπάγια στα δημόσια πράγματα που θα αναφερθώ, ήταν μια συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Σίλα Αλεξίου και δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ» (Μάρτιος 2008). Η συνέντευξη προκάλεσε πάταγο γιατί είπε αυτά που και οι πέτρες σ’ αυτόν τον τόπο γνώριζαν και γνωρίζουν. Είπε, μεταξύ άλλων, ο Σ. Μπάγιας.

«Εξαιτίας των πολλών και σοβαρών αδικιών του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου σε θέματα προαγωγών, μεταθέσεων, αποσπάσεων κ.λπ. με τη λήψη αποφάσεων, απρόσμενα ευμενών ή δυσμενών, για τους υπό κρίση συναδέλφους, που δημιουργούν -εύλογα- αισθήματα πικρίας, απογοήτευσης και ανασφάλειας. […] Εκτός όμως από αυτά, ανακύπτει και το κεφαλαιώδες ερώτημα: Αν δεν μπορούμε να έχουμε πραγματική δικαιοσύνη στις μεταξύ μας εσωτερικές σχέσεις, τι είδους δικαιοσύνη απονέμουμε προς τα έξω; […] Ειδικά για την υπόθεση των υποκλοπών δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω ότι υπήρξε αδικαιολόγητη αδράνεια της Εισαγγελίας τουλάχιστον κατά το αρχικό στάδιο. Μια προκαταρκτική έρευνα που έπρεπε να ολοκληρωθεί σε λίγες -ελάχιστες- ημέρες, διήρκεσε έντεκα ολόκληρους μήνες.»

Τι περισσότερο να έλεγε; Ότι προωθούνται ημέτεροι και βολικοί και τιμωρούνται οι μη ελεγχόμενοι; Πόσες περισσότερες ευθείες βολές να βάλει εναντίον εισαγγελέων που χειρίσθηκαν εν κρυπτώ την υπόθεση των υποκλοπών; Ήταν αναμενόμενο ότι το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα θα αντιδρούσε. Ο Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς έκανε το «καθήκον» του. Παρέπεμψε στο πειθαρχικό τον (τότε) πρόεδρο της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος Σ. Μπάγια. Όμως το μόνο που κατάφερε ο ανεκδιήγητος Σανιδάς ήταν να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων[3] και να «εισπράξει» την περήφανη και ανυπότακτη απάντηση του Σ. Μπάγια.

«Λυπάμαι. Λυπάμαι βαθύτατα για την ενέργεια αυτή του κ. Σανιδά, διότι η ελευθερία του λόγου και η άσκηση κριτικής αποτελούν θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα – συνταγματικά κατοχυρωμένα. Επισημαίνω ακόμη ότι σύμφωνα με τον οργανισμό των δικαστηρίων (άρθρο 91 παρ. 5) η δημόσια έκφραση γνώμης και κριτικής από δικαστικούς λειτουργούς, όταν μάλιστα γίνεται στο πλαίσιο συνδικαλιστικής δραστηριότητας, δεν μπορεί να αποτελέσει πειθαρχικό παράπτωμα. Δεν διεκδικώ το αλάθητο της κριτικής μου. Διεκδικώ όμως το δικαίωμά μου να μπορώ να ασκώ κριτική. Και θα επιμείνω στο δικαίωμά μου αυτό. Θα πρέπει όλοι, περιλαμβανομένου και του κ. Σανιδά, να γνωρίζουν ότι ουδείς είναι υπεράνω κριτικής».

Οι Αρεοπαγίτες, μέλη του Πειθαρχικού Συμβουλίου, δεν χρειάστηκε να λύσουν κανέναν γόρδιο νομικό δεσμό. Σε λιγότερο από μία ώρα αποφάσισαν ομόφωνα ότι ο Σ. Μπάγιας έπρεπε να απαλλαγεί από τις κατηγορίες του Σανιδά. Λίγους μήνες μετά ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς, με το χειρισμό που έκανε στην υπόθεση βατοπέδι θα δικαίωνε τα λεχθέντα του Σ. Μπάγια.

Ο Σανιδάς με τις πράξεις του στην υπόθεση βατοπέδι παρενέβη στα πολιτικά πράγματα παίρνοντας το μέρος της εξουσίας της κυβέρνησης (Καραμανλή) εις βάρος της εξουσίας της Βουλής. Έβαλε «μπλόκο» στη δικογραφία για το Βατοπέδι ώστε να μη φθάσει στη Βουλή. Επιπλέον έσπευσε -ως μη όφειλε- σε συνταγματικά ανεπίτρεπτη αξιολόγηση των εμπλεκομένων (υπουργών) και τους απήλλαξε λόγω πλάνης(!!). Με μια κουβέντα παραβίασε το Σύνταγμα και τους νόμους.
 
Ο Σ. Μπάγιας έγραψε τη «σελίδα» του στο χώρο της Δικαιοσύνης με χρυσά γράμματα. Ο ανεκδιήγητος Γ. Σανιδάς, αντίθετα, έγραψε την δική του με μαύρα, επιβεβαιώνοντας την ιστορική αλήθεια που λέει πως όποτε η Δικαιοσύνη ενεπλάκη στην πολιτική, όχι μόνο χαμένη βγήκε η Δικαιοσύνη, αλλά και το προϊόν της μοιχείας πολιτικής και Δικαιοσύνης ήταν πάντα νόθο.

Σήμερα, αυτήν την διαχρονική αλήθεια την ξέρουν οι τέσσερεις δικαστικοί του ΔΣ της ΕΕΕ; Δεν στέκομαι στην κρίση τους. Αν είναι σωστή ή λαθεμένη.[4] Ο Σ. Μπάγιας υπερασπίστηκε και το δικό τους δικαίωμα να την εκφράζουν (και) δημόσια. Πόσο όμως μπορούν να παραμένουν στην θέση τους (ακόμα και ως δικαστές) όταν οι πέντε συνάδελφοί τους (η πλειοψηφία στο ΔΣ της ΕΕΕ) καταγγέλλουν ενυπόγραφα πως η ανακοίνωση εκδόθηκε ερήμην τους; Κι αυτό είναι σοβαρό ζήτημα ηθικής αλλά και έννομης τάξης. Πως θα σταθούν αύριο στις δικαστικές αίθουσες; Αλλά πως θα σταθούν κι απέναντι στους συναδέλφους τους όταν έχουν κάνει μια τέτοια πραξικοπηματική ενέργεια; Συμπερασματικά.

(I). Χρηματιστήριο, κουμπάροι, Ζαχόπουλος, Χριστοφοράκος, Siemens, υποκλοπές, C4i, υποβρύχια, παραδικαστικό, πόρισμα Ζορμπά, αποχαρακτηρισμοί δασικών εκτάσεων, Βατοπέδι, Δομημένα ομολόγα, PSI, […] Ένα ατέλειωτο κουβάρι χειραγώγησης της δικαιοσύνης από κυβερνήσεις και μεγαλοσυμφέροντα. Ταυτόχρονα, αλληλοεπικάλυψη Πολιτικής και Δικαιοσύνης.[5]

(II). Η Δικαιοσύνη είναι ένας ιστός αράχνης. Αν είσαι μύγα, την «έβαψες». Αν είσαι κοράκι, τρως την αράχνη για πρωινό. Ήτοι, δεν υπάρχει ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Υπάρχουν καλοί και κακοί Δικαστές.Ακριβώς γι’ αυτά τα συμπεράσματα ο Σ. Μπάγιας ήταν η σύγκρουση της εξαίρεσης με τον κανόνα. Πλέον, δίπλα στους Τερτσέτη, Πολυζωίδη κ.ά. διεγείρει συνειδήσεις και καλεί σε συναγερμό.

Ήταν τιμή μου που συνάντησα και συνομίλησα (έστω και για μια ώρα) με το Σωτήρη Μπάγια. Ας είναι αυτό το άρθρο ένας ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη του και είθε να υπάρχουν πολλοί σαν κι αυτόν στο χώρο που υπηρέτησε.

ΥΓ. Tον προηγούμενο Ιούλιο η Σοφία Βούλτεψη με αφορμή την αναφορά της τότε προέδρου της Βουλής Ζ. Κωνσταντοπούλου στη μνήμη του δικαστή Σ. Μπάγια ωρυόταν: «Πάτε να τον κάνετε ΣΥΡΙΖΑ;» Πληροφορώ τη Βούλτεψη πως με τα κωλόχαρτα μπορεί να σκουπίσει ΚΑΙ τη γλώσσα της.
 
Παραπομπές

[1] Διαβάστε μεταγενέστερο (24/9/2008) Δελτίο Τύπου της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος εδώ. Δώστε ιδιαίτερη σημασία στο (Β παρ. 1) : «Πλήρης διαφάνεια της περιουσιακής και εν γένει οικονομικής κατάστασης όλων των λειτουργών του Κράτους. Κατάργηση κάθε είδους οικονομικού απορρήτου γι’ αυτούς. Οποιαδήποτε ελεγκτική αρχή αλλά και κάθε πολίτης θα πρέπει να έχει την απρόσκοπτη δυνατότητα να λαμβάνει γνώση όλων των περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν σε κρατικούς λειτουργούς και στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον.»

Θυμίζω πως κατηγορηματικά αντίθετες στη δημοσιοποίηση Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης («πόθεν έσχες») των δικαστικών λειτουργών, δηλώνουν έξι δικαστικές ενώσεις της χώρας: «ενόψει των κινδύνων, που ενέχει η πρόσβαση οιουδήποτε πέραν των αρμόδιων προς έλεγχο οργάνων στα στοιχεία αυτά, καθώς διατρέχουν τον κίνδυνο εγκληματικών ή άλλων πράξεων εναντίον τους» και κατά συνέπεια «απαιτείται να εξαιρεθούν οι δικαστικοί λειτουργοί και τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους από μια τέτοια δημοσιοποίηση των στοιχείων».

Υποθέτω πως «διατρέχουν τον κίνδυνο εγκληματικών ή άλλων πράξεων» και οι πολιτικοί και γενικώς όλοι οι λειτουργοί του κράτους. Άρα εξαίρεση για όλους. Δηλαδή, ΜΗ εφαρμογή. Εκτός αν οι δικαστές έχουν κάποια μύγα και ζητούν εξαίρεση;

[2] Γιατί η πολιτεία χρειάζεται τις διάφορες λίστες (Λαγκάρντ, Λιχτενστάϊν, Ρηνανίας – Βεστφαλίας κ.λπ.); Για να δουλευόμαστε μεταξύ μας; Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει στα αρχεία της, περισσότερους από 800.000 εμβασματούχους στο εξωτερικό από το 2000 και μετά και με συνολικό ύψος «εξαγωγών» 300 δις. Βεβαίως, ΟΧΙ για εμπορικές υποθέσεις.

[3] Θλιβερή αλλά αναμενόμενη εξαίρεση ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Χατζηγάκης.

[4] Σύμφωνα με την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων είναι λαθεμένη (βλέπε εδώ).

[5] Διαχρονική απόδειξη η ΜΗ εφαρμογή από την πολιτεία της τελεσίδικης απόφασης του Άρειου Πάγου για τις αποζημιώσεις των συγγενών των σφαγιασθέντων του Διστόμου. Σε πέντε μήνες από σήμερα (10/6) κάποιοι από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πάνε στο Δίστομο, όπως πήγε και ο Τσίπρας και οι πριν απ’ αυτόν, και οι πριν από τους πριν κοκ. Θα πουν ξανά τα «καθιερωμένα» μπλα, μπλα, μπλα και that’s all. Που θα πάει, σου λένε, θα πεθάνει και ο/η τελευταίος/α επιζών συγγενής και θα ξεθωριάσει η ανάμνηση. Όμως το μόνο που ξεθωριάζει είναι οι ίδιοι.