Δε νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι τα τρία κορυφαία συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας, που κατά σύμπτωση αρχίζουν και τα τρία από Π, είναι:

1. Ο Πολιτισμός. Που περιλαμβάνει την πλούσια, ενδιαφέρουσα και μακρά ιστορία μας, την επινόηση της δημοκρατίας, την καλλιέργεια της φιλοσοφίας, τη θεμελίωση των σύγχρονων επιστημών, τη γέννηση της τραγωδίας, αλλά και την ιδιαίτερη μουσική και χορευτική, τη λογοτεχνική, την ποιητική και τη θεατρική μας παράδοση, που ταξίδεψαν την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο.
2. Το Περιβάλλον. Που περιλαμβάνει την ιδιαίτερη φύση μας, τα πλούσια φυσικά και ενεργειακά μας αποθέματα, τα μοναδικά προϊόντα της γης μας με την ξεχωριστή και διακεκριμένη ως υγιεινή, μεσογειακή διατροφική αλυσίδα και το εύκρατο και γλυκό κλίμα της χώρας μας.
3. Η Παιδεία. Που αναφέρεται στην καλλιέργεια του πνεύματος, στη διεύρυνση του νου και στην εμβάθυνση της ψυχής, με σκοπό την ανάδειξη των ιδιαίτερων ικανοτήτων ενός ανθρώπινου δυναμικού που χαρακτηρίζεται παλαιόθεν από ευφυία και επινοητικότητα και από ασυμβίβαστο, ανθεκτικό και ελεύθερο πνεύμα.

Πρόκειται άραγε για σύμπτωση η διαπίστωση ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έθεσε κατά προτεραιότητα στο στόχαστρο των παρεμβάσεών της την άλωση των τριών κορυφαίων, για την Ελλάδα, τομέων;

Επιβεβαιώνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι αποτελεί ένα υβρίδιο παλαιοκομματικής δεξιάς και στυγνού νεοφιλελεύθερου πολιτικού μηχανισμού.

Στην αρχή ήρθε η σύγκρουση με τον Πολιτισμό. Που ξεκίνησε με την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης του Μετρό της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να αλλάξει ο σχεδιασμός που επέτρεπε στο αρχαιολογικό σύμπλεγμα της Μέσης Οδού να παραμείνει στη θέση του, στο σταθμό Βενιζέλου, εκεί όπου βρέθηκε ανέπαφο και σε εξαιρετική κατάσταση. 

Προκειμένου λοιπόν να αποσπάσουν το μνημείο και να το μεταφέρουν αλλού, με σοβαρό κίνδυνο για την ακεραιότητα και τον ολοκληρωμένο χαρακτήρα του σπουδαίου αρχαιολογικού ευρήματος, δεν δίστασαν ούτε να ξηλώσουν ό,τι έργο έγινε στο σταθμό τα τελευταία χρόνια, επιβαρύνοντας τον προϋπολογισμό του έργου, ούτε να καθυστερήσουν τη λειτουργία του Μετρό για 3 τουλάχιστον χρόνια, ούτε να επιβαρύνουν με εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ, λόγω αποζημιώσεων, τα δημόσια ταμεία.

Κατέστρεψαν δηλαδή ένα σημαντικό συγκοινωνιακό έργο υποδομής, καταδίκασαν μια πόλη ενός εκατομμυρίου κατοίκων να μείνει χωρίς Μέσο Μαζικής Μεταφοράς για ακόμη 3 τουλάχιστον χρόνια και σπαταλούν του κόσμου τα λεφτά σε εποχή οικονομικά εξαιρετικά δύσκολη και όλα αυτά για να καταστρέψουν τελικά ένα σημαντικό έργο πολιτισμού. Που ως τέτοιο, θα έδινε τεράστια ώθηση εκτός από τον πολιτισμό και στην οικονομική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης.

Άβυσσος η ψυχή των δεξιών. Εκδικούνται την ιστορία της Ελλάδας; Παίρνουν το αίμα τους πίσω από μια άγονη αντιπαράθεση στο παρελθόν, η οποία έληξε σε βάρος τους, αφού η προηγούμενη κυβέρνηση βρήκε λύση για τη συνύπαρξη τεχνολογίας και πολιτισμού, εκεί που οι δεξιοί ορκίζονταν ότι δεν υπάρχει;

Ή μήπως θυσιάζουν τον πολιτισμό στον βωμό του Κερδώου Ερμή; Στο βωμό της εξυπηρέτησης δηλαδή των φιλικών τους οικονομικών συμφερόντων;

Η σύγκρουση με τον Πολιτισμό συνεχίστηκε με την απίστευτη, όσο και παράλογη κόντρα της υπουργού Πολιτισμού κατ’ ευφημισμό, με τους ανθρώπους της Τέχνης. Τους οποίους η κυβέρνηση καταδίκασε να είναι οι μόνοι χωρίς οποιαδήποτε οικονομική ενίσχυση στην εποχή της πανδημίας και του lock down, κατά την οποία μηδενίστηκαν εντελώς τα έσοδά τους. Τη στιγμή που οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις είναι η μόνη δραστηριότητα που παραμένει σε καραντίνα, με απρόβλεπτες συνέπειες για την επιβίωση των ανθρώπων της τέχνης.

Και τέλος ήρθε και το τελικό χτύπημα στον Πολιτισμό, από την υπουργό Παιδείας αυτή τη φορά, η οποία διαγράφει τα καλλιτεχνικά μαθήματα στα σχολεία. 

Με αποτέλεσμα οι μαθητές στη χώρα που γέννησε τον Ευριπίδη, τον Αισχύλο και τον Αριστοφάνη και έχει ως σύμβολο το αρχιτεκτονικό θαύμα της Ακρόπολης, να διδάσκονται 2 ώρες την εβδομάδα θρησκευτικά και καθόλου ζωγραφική, θέατρο ή μουσική.

Άβυσσος η ψυχή των δεξιών. Μισούν τον Πολιτισμό ως δημιουργική ενασχόληση; Πιστεύουν ότι θα παρασύρει τους νέους μακριά από τον ακροδεξιό εθνικισμό; Τους φοβίζει η ελευθερία της έκφρασης και προσπαθούν να την ποδηγετήσουν; Εκδικούνται την Ελλάδα της τέχνης και της δημιουργίας που την έκανε γνωστή στα πέρατα της γης, επειδή είναι ακατέργαστοι και δεν την καταλαβαίνουν; 

Ή μήπως νομίζουν ότι έτσι εκδικούνται την Αριστερά, της οποίας τα ελεύθερα και δημοκρατικά προτάγματα εμπνέουν τους καλλιτέχνες και τον κόσμο του πνεύματος; Κι ύστερα ήρθε η ώρα για το Περιβάλλον. Με έναν απερίγραπτα καταστροφικό για τον πλούτο της χώρας νόμο, που τον ονόμασαν κατ’ ευφημισμό «Περιβαλλοντικό», ακύρωσαν το καθεστώς προστασίας των οικοσυστημάτων και των ευαίσθητων περιοχών που προστατεύονταν από Ευρωπαϊκές συνθήκες και διεθνείς κανονισμούς, για να πουληθούν σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα με σκοπό την οικοδόμηση και άλλες εχθρικές προς τη φύση οικονομικές δραστηριότητες.

Εδώ η ψυχή των δεξιών δεν είναι άβυσσος. Εδώ μιλά ο Κερδώος Ερμής που κουβαλούν μέσα τους οι νεοφιλελεύθεροι.

Οι οποίοι όμως φέρουν μια αντίληψη για το κέρδος κοντόφθαλμη και εξαιρετικά ιδιοτελή. Καθώς για να μοιράσουν προσωρινά κέρδη σήμερα στους δικούς τους, καταστρέφουν τον πλούτο της πατρίδας μας και στερούν από την ίδια, αλλά και από τις μελλοντικές γενιές των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας, ό,τι πιο σημαντικό διαθέτει η Ελλάδα για να μπορέσει στο μέλλον να επιβιώσει και να αναπτυχθεί.

Και τέλος ήρθε η ώρα και της Παιδείας. Η εχθρότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τη δημόσια εκπαίδευση, για την εκπαίδευση δηλαδή που αγκαλιάζει ισότιμα τα παιδιά όλων των Ελλήνων, ανεξάρτητα από κοινωνική και οικονομική προέλευση, οικογενειακή κατάσταση, εθνικό ή θρησκευτικό προσδιορισμό, εκδηλώθηκε με το  πρόσφατο νομοθέτημα της κας Κεραμέως, που κατ’ ευφημισμό ονομάστηκε «νόμος για την Παιδεία». 

Πρόκειται για ένα ξεκάθαρα ταξικό νομοθέτημα που απευθύνεται αποκλειστικά στην ιδιωτική εκπαίδευση και τους λίγους γόνους πλούσιων οικογενειών που μπορούν να την ακολουθήσουν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι υποστηρίχθηκε μόνο από τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων…

Αφού αφενός υποβαθμίζει το δημόσιο σχολείο, αυξάνοντας το μέγιστο αριθμό μαθητών  σε μια τάξη και μάλιστα σε εποχή πανδημίας και κοινωνικής αποστασιοποίησης, ενώ αφετέρου ιδιωτικοποιεί από την πίσω πόρτα τα δημόσια πανεπιστήμια, εισάγοντας δίδακτρα στις ξενόγλωσσες σπουδές. 

Και επιπλέον αλλάζει τα προγράμματα σπουδών, στα οποία οι μαθητές θα διδάσκονται περισσότερες ώρες θρησκευτικά από ό,τι την επιστήμη του Δαρβίνου, τη βιολογία και καθόλου τα γνωστά διεθνώς και ως «αριστερά» μαθήματα της κοινωνιολογίας και των καλλιτεχνικών.

Επιπλέον, πιστή η κυβέρνηση στον παλαιοκομματικό δεξιό εαυτό της, επαναφέρει τον μπόγια της διαγωγής ως μέσο πειθάρχησης και ακύρωσης κάθε ίχνους ελεύθερου και δημιουργικού πνεύματος στα νέα παιδιά.

Ούτε εδώ είναι άβυσσος η ψυχή των δεξιών. Προφανώς, σαν γνήσιοι γόνοι πλούσιων οικογενειών και σαν καλοί απόφοιτοι γνωστών και πανάκριβων σχολείων του εξωτερικού, τα στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν ταξική αντίληψη και είναι αλαζόνες. 

Γι’ αυτό και βγάζουν… μπιμπίκια με την αριστεία των άλλων και προσπαθούν να περιχαρακώσουν τα προνόμια μιας καλύτερης εκπαίδευσης αποκλειστικά στη δική τους κλειστή κοινωνική τάξη.

Άβυσσος ή όχι η ψυχή της κυβέρνησης της Δεξιάς, ο κοινός παρονομαστής της επίθεσής της στον Πολιτισμό, το Περιβάλλον και την Παιδεία, είναι ότι φτωχαίνουν τους Έλληνες και την Ελλάδα…