Υπήρξε πρόταση για το κλείσιμο του ηθικά και πρακτικά απαξιωμένου ΕΚΕΒΙ. Μίας δομής που μέχρι ένα σημείο προσέφερε, σχετιζόταν με την κοινωνία – δημιουργούσε.

Ads

Κάπου εκεί μπήκε στο μάτι των ανάξιων και των απολίτιστων ως “πόστο” και εργαλείο. Στην κοινωνία μας, αυτοί οι άξεστοι, με την ανοχή των προηγούμενων γενεών (να τα λέμε και αυτά) όταν έβαζαν κάτι στο μάτι, πολύ σύντομα το έβαζαν και στην τσέπη – το έκαναν δικό τους. Άλλοτε με δεκάρικους, και συχνότερα με δεκάρικα από το δημόσιο κορβανά.

Η μοίρα αυτών των χρήσιμων, για την κοινωνία, δομών ήταν από κει και πέρα προκαθορισμένη αφού γινόντουσαν κατ εικόνα και κατ ομοίωση των μωροφιλόδοξων. Δεν γίνονται όλα στον κόσμο του πραγματικού: όταν ο προσωπικός, ο ιδιωτικός, στόχος γίνει ο πρωτεύων, ο συλλογικός θα εξασθενίσει και θα χαθεί.

Για να πάμε στο δια ταύτα: μπορούσε το σημερινό ΕΚΕΒΙ να είναι χρήσιμο στο σύνολο; Η απάντηση είναι όχι. Με απόλυτη βεβαιότητα, όχι.
Το ΕΚΕΒΙ ως είχε προ 20ετιας (να το βάλω σε δεκαετίες, για να μην στοχοποιήσουμε πρόσωπα εδώ – δεν είναι αυτός ο σκοπός μου) – ήταν χρήσιμο; Και πάλι με βεβαιότητα, ναι!

Τι κάνουμε σήμερα που έχουμε την απαξιωμένη δομή να κρέμεται από μερικές ψήφους από το κλείσιμο; Φλυαρούμε αέναα, εφαρμόζοντας προκαταλήψεις πάνω στο άψυχο κορμί, αντί να δούμε τι μεσολάβησε και γιατί έφτασε ως εδώ. Ακόμα χειρότερα, ακόμα και τώρα που “σώθηκε” από το κλείσιμο, και πάλι δεν θα ασχοληθούμε με το τι πήγε στραβά. Το τι πρέπει να αλλάξει για να γίνει πάλι χρήσιμο στο σύνολο. Θα μείνουμε ο καθένας στο ναι/όχι του, και το ΕΚΕΒΙ θα συνεχίσει να φυτοζωεί μέχρι την επόμενη κρίση.

Γιατί; Γιατί αυτοί είμαστε σήμερα. Όχι πάντα, όχι από πάντα, αλλά σήμερα αυτοί είμαστε. Κι αν είναι να αλλάξουμε κάτι, ο κόσμος του πολιτισμού, αυτού που θα καθορίσει εν πολλοίς και την κουλτούρα μας, είναι μία εξαιρετική αρχή.

Μπας και ξεφύγουμε από τον πολιτισμό της γελάδας· αυτής που αρμέξαμε μέχρι θανάτου κυνηγώντας προσωπικές φιλοδοξίες, ανεχόμενοι τα ανερχόμενα παράσιτα της κάθε εποχής με στωικότητα. Μπορεί και με λανθάνουσα αξιοπρέπεια, που μου είπε και ένας καλός φίλος, που χειρίζεται τις λέξεις καλύτερα από εμένα.

Πηγή: alexacos.blogspot.gr