Η μοναδική μορφή που μπορεί να πάρει σήμερα η συμμαχία του μεγάλου κεφαλαίου και της λαϊκής συντηρητικής μερίδας του λαού της Δεξιάς είναι η σιδερένια συμμαχία υπό την ηγεμονία της ναζιστικής ιδεολογίας -όπως έγινε στον μεσοπόλεμο.

Ο λαός της Δεξιάς, περιλαμβάνει καταρχήν την αστική τάξη, με τους βιομήχανούς της και τους τραπεζίτες, τους κεφαλαιοκράτες του τομέα των υπηρεσιών, το πολιτικό προσωπικό που αναλαμβάνει την διακυβέρνηση για λογαριασμό τους, το ιδεολογικό προσωπικό με τους μεγαλο-“δημοσιογράφους”, καθηγητές πανεπιστημίου και άλλους διαφημιστές και προπαγανδιστές, τα υψηλά στελέχη της δημόσιας διοίκησης, των επιχειρήσεων, των ενστόλων, και όλους τους παρόμοιους.

Περιλαμβάνει, όμως, ο λαός της Δεξιάς, και μια συντηρητική μάζα που έχει αγκυροβολήσει στο παρελθόν και θα ήθελε να ακυρώσει κάθε πρόοδο ώστε να επιστρέψουμε στις παραδοσιακές αξίες της Πατρίδας, της Ασφάλειας και της Θρησκείας: νοικοκυρές που εκκλησιάζονται ανελλιπώς, συνταξιούχοι που κρατάνε στα χέρια τους τα πενιχρά περιουσιακά στοιχεία της οικογένειας, επαγγέλματα του σκοινιού και του παλουκιού, ταγματασφαλίτες και εθνικιστές, θρησκόληπτοι και παπάδες, στρατιωτικοί, ένστολοι και απόμαχοι της Καρφίτσας, εργάτες χωρίς αισθήματα αλληλεγγύης, και φυσικά, αγρότες και δημόσιοι υπάλληλοι των οποίων η μέγιστη φιλοδοξία ικανοποιήθηκε με την ασφάλεια που προσφέρει μία θέση στο Δημόσιο.

Αυτή η λαϊκή συντηρητική μερίδα του λαού της Δεξιάς, που θίγεται από την μνημονιακή πολιτική, βρίσκεται μόνον εν μέρει κάτω από την ομπρέλα του Αντώνη Σαμαρά υπό το κράτος του φόβου της υποτιθέμενης Αποκάλυψης που θα προκαλέσει η επικράτηση του Σύριζα. Μια άλλη λαϊκή συντηρητική μερίδα του λαού της Δεξιάς εκφράζεται από την Χρυσή Αυγή και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, που επιτρέπουν την ύπαρξη μιας αντιμνημονιακής ψήφου με εθνικιστικές και συντηρητικές αφετηρίες.

Επομένως το δίλημμα “Μνημόνιο ως έχει” ή “ακύρωση / αναθεώρηση του Μνημονίου” ενώ ενοποιεί τον λαό της Αριστεράς στο σύνολό του και επιταχύνει τη συγκρότηση και την εδραίωση μιας νέας πολιτικής συμμαχίας μεταξύ των κοινωνικών ομάδων του κόσμου της εργασίας, ταυτοχρόνως, το ίδιο δίλημμα διχάζει την λαϊκή συντηρητική μερίδα του λαού της Δεξιάς, την συσπείρωση του οποίου επιχειρεί η ΝΔ κάνοντας χρήση του διλήμματος ευρώ ή δραχμή. Αυτό το τελευταίο δίλημμα, όμως, αποδεικνύεται ότι έχει μειωμένη ισχύ συσπείρωσης διότι εκφράζει μεν απολύτως την αστική μερίδα του λαού της Δεξιάς, ανεπαρκώς δε την λαϊκή μερίδα του (τουλάχιστον έτσι δείχνουν τα δημοσκοπικά ευρήματα).

Για τους λόγους αυτούς, η ΝΔ ήταν υποχρεωμένη να βρει έναν πρόσθετο τρόπο να ενοποιήσει τον λαό της Δεξιάς, εισάγοντας στη δημόσια αντιπαράθεση επιπλέον στοιχεία συσπείρωσης. Αυτό εξηγεί το γεγονός ότι η ΝΔ έχει καταφύγει στην παράδοση του αντικομμουνισμού, του εθνικισμού, του ρατσισμού, της λατρείας της Ησυχίας, της Τάξης και της Ασφάλειας, της Πατρίδας, της Θρησκείας, της Οικογένειας, της Εθνικής Προτίμησης κλπ.

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό, καταφεύγουν στις πιο αντιδραστικές ιδεολογίες της παράδοσης της Δεξιάς. Από την ιστορική στιγμή της χρεωκοπίας του νεοφιλελευθερισμού και της πολιτικής τής εσωτερικής υποτίμησης, ο εκφασισμός είναι η μοναδική ηγεμονική πρόταση που απομένει στον ορίζοντα της αστικής εξουσίας στην σημερινή Ελλάδα. Με ποιαν άλλη ιδεολογία θα μπορούσε η ΝΔ να συσπειρώσει τώρα τον λαό της Δεξιάς; Με ποια άλλη ιδεολογία θα μπορούσε να κυβερνήσει η ΝΔ εάν επικρατούσε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου;

Είναι ήδη φανερό ότι η φασιστική πρόταση μπορεί να συνενώσει σε μια νέα ταξική συμμαχία που θα στηρίζεται στο μίσος για το μετανάστη, στον εθνικισμό και την επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες της φυλής, της αστυνομίας, του στρατού, της μηδενικής ανοχής και της καταδίωξης των αδυνάμων, μια σειρά κοινωνικών τάξεων, μερίδων τάξεων και κοινωνικών ομάδων: από το τραπεζικό κεφάλαιο, τους μεγάλους και μικρούς κεφαλαιοκράτες, τους επαγγελματίες της ιδεολογίας, τους οικονομολόγους, τους μεγαλο-δημοσιογράφους και το υπόλοιπο ιδεολογικό προσωπικό της αστικής τάξης, έως τους άνεργους και τους εξαθλιωμένους συνταξιούχους, τα φασίζοντα και ταυτοχρόνως νεοφιλελεύθερα στελέχη των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, τους θρησκόληπτους και τους μπράβους. Με δύο λόγια, η μοναδική μορφή που μπορεί να πάρει σήμερα η συμμαχία του μεγάλου κεφαλαίου και της λαϊκής συντηρητικής μερίδας του λαού της Δεξιάς είναι η σιδερένια συμμαχία υπό την ηγεμονία της ναζιστικής ιδεολογίας -όπως έγινε στον μεσοπόλεμο. Ποια συμμαχία θα διαλέξει σαν κομματικό της εκπρόσωπο μια τέτοια συμμαχία, την ΧΑ ή μια ΝΔ που θα έχει μετατοπιστεί προς την άκρα δεξιά, είναι ζήτημα που προφανώς παραμένει ανοιχτό.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, μόνο η Αριστερά και οι άλλες αντικαθεστωτικές δυνάμεις μπορούν να αποτελέσουν το εμπόδιο που θα ακυρώσει την διαδικασία εκφασισμού. Προέχει, λοιπόν, τώρα να πάρουν αυτές οι δυνάμεις στα χέρια τους τη διακυβέρνηση της χώρας. Αλλιώς, η ψήφος στην ΝΔ θα ανοίξει τον δρόμο στον εκφασισμό, στη βαρβαρότητα, πιθανότατα δε και στη ΧΑ.

Σελίδα του Ηλία Ιωακείμογλου
https://www.ioakimoglou.net/index.html