Στις 20 Μαΐου 2002, η μέρα ήταν χρωματιστή στην πρωτεύουσα Dili του Ανατολικού Τιμόρ, συμβαδίζοντας τέλεια με τη γεμάτη συγκίνηση τελετή για την ανεξαρτητοποίηση του νησιού, μετά από 450 ξένης κατοχής.

Ads

«Ανεξαρτησία. Σαν λαός, σαν περιοχή, σαν έθνος. Ένα σώμα, ένα μυαλό, μία ευχή» κραύγασε ο νέος πρόεδρος Xanana Gusmao, που έλαβε το χρίσμα από τον τότε Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Kofi Annan, ο οποίος είχε συμβάλει στην ανατροπή του Ινδονησιακού ελέγχου πάνω στην περιοχή.

Επρόκειτο για μια χώρα 800 χιλιάδων κατοίκων, τη φτωχότερη χώρα σε ολόκληρη την ασιατική ήπειρο. Το πρώτο βήμα για την ανεξαρτησία είχε γίνει στις 28 Νοεμβρίου του 1975, όταν η χώρα κήρυξε το τέλος του πορτογαλικού ζυγού, που κρατούσε από το 1556.

Mόλις 9 μέρες αργότερα, τα ινδονησιακά στρατεύματα εισέβαλαν στο ανατολικό μέρος του νησιού, παίρνοντάς το υπό την κατοχή τους. Ο αγώνας για ανεξαρτησία έδωσε πολλές μάχες αλλά είχε και πολλά θύματα. Το Νοέμβριο του 1991, Ινδονήσιοι στρατιώτες σφαγίασαν εκατοντάδες διαδηλωτές στο Κοιμητήριο του Santa Cruz στο Dili, ενώ τον επόμενο χρόνο συνέλαβαν και φυλάκισαν τον Xanana Gusmao, που ηγούνταν των ανταρτών.

Το καλοκαίρι του 1999, οι κάτοικοι του νησιού επιλέγουν την ανεξαρτησία τους, σε δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Οι Ινδονήσιοι απάντησαν και πάλι με μαζικές σφαγές, με τα Ηνωμένα Έθνη να καταλαμβάνουν το ανατολικό μέρος του νησιού, έτσι ώστε να μεταβιβάσουν σταδιακά την εξουσία στους κατοίκους.

Ωστόσο, στην τελετή της 20ης Μαΐου του 2002, έδωσε το παρόν και η πρόεδρος της Ινδονησίας, Megawati Sukarnoputri, σηματοδοτώντας και επίσημα την ανακωχή και τη συμφιλίωση μεταξύ των δύο λαών.