Τέσσερις ακαδημαϊκοί, οι Pierre Beckouche, Ali Bennsasr, Mohamed Haddar και ο Jean-Yves Moisseron, μέλος του Ινστιτούτου Ερευνών για την Ανάπτυξη, σε άρθρο τους με τίτλο «Και αν η Τυνησία γινόταν μέλος της Ε.Ε.;», υποστηρίζουν πως «Η μετάβαση είναι η λέξη-κλειδί των γεγονότων που εξελίσσονται επί του παρόντος στην Τυνησία, ακριβώς όπως είχε συμβεί και σε άλλα κράτη της ευρύτερης ευρωπαϊκής περιφέρειας: στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία ή στις ανατολικές χώρες. Υπό αυτή την έννοια, η Τυνησία θα μπορούσε να γίνει ένα υποψήφιο προς ένταξη κράτος στην Ε.Ε.».

Ads

Στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην τυνησιακή εφημερίδα La Presse και αναδημοσιεύτηκε από τη γαλλική Le Figaro, οι ακαδημαϊκοί γράφουν: «Τα κριτήρια της Κοπεγχάγης δεν είναι ένα ξένο στοιχείο, από οικονομικής απόψεως η Τυνησία είναι μια χώρα πολύ πιο ευρωπαϊκή σε σχέση με άλλα κράτη της Ε.Ε., ενώ μοιράζεται αρκετά κοινά πολιτισμικά και ιστορικά στοιχεία με αρκετά ευρωπαϊκά κράτη.

Η Τυνησία συνιστά μια εξαιρετική ευκαιρία για την Ε.Ε.: είναι ένα μικρό κράτος, η φτώχεια είναι περιορισμένη σε πολύ συγκεκριμένα γεωγραφικά σημεία (χωρίς να έχει καμία σχέση με το ανατολικό τμήμα της Τουρκίας, όπου τα μεγάλα ποσοστά φτώχειας θα απαιτούσαν τη χορήγηση σημαντικών ευρωπαϊκών διαρθρωτικών κεφαλαίων, σε περίπτωση που η Τουρκία ενταχθεί στην Ε.Ε.), ενώ και το κατά κεφαλή ΑΕΠ είναι της ίδιας τάξης με αυτό της Τουρκίας.

Επιπλέον, μια προοπτική ένταξης θα επιτάχυνε τις μεταρρυθμίσεις στη χώρα, με τον ίδιο τρόπο που αυτό συνέβη στην Τουρκία.

Για την Ε.Ε., η Τυνησία θα μπορούσε να συνιστά το πλαίσιο για να δοκιμαστεί η πρώτη ένταξη ενός αραβικού κράτους και να αποδειχθεί με τον τρόπο αυτό, ότι δεν τίθεται ζήτημα διάκρισης για τα κράτη του Νότου ή για τα μουσουλμανικά κράτη.

Επιπλέον, τα πλεονεκτήματα θα ήταν σημαντικά και για την ίδια την Τυνησία, τόσο σε πολιτικο-κοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, στο πλαίσιο ενός υπερανταγωνιστικού παγκοσμιοποιημένου διεθνούς περιβάλλοντος.

Η Τυνησία θα μπορούσε να στηριχθεί στα απαραίτητα οικονομικά μέσα της Ε.Ε. για να επιτύχει τη μετάβασή της και έτσι, εάν επιθυμούμε να θέσουμε τις σχέσεις Ε.Ε.-Τυνησίας σε ένα ιστορικό επίπεδο, ανάλογο με αυτό που επήλθε με την πρόσφατη εξέγερση, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε μια τέτοια προοπτική».