Με μεγάλη ανησυχία για το μέλλον του πλανήτη παρακολουθεί η ανθρωπότητα τις ακραίες πρωτοβουλίες του νέου πλανητάρχη. Ανάμεσα σε εκείνες που προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία είναι αναμφίβολα η ακραία απόφασή του να αποσυρθούν οι ΗΠΑ από τη συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα.

Το νέο δόγμα που εισηγήθηκε την ημέρα της ορκωμοσίας του ο αρνητής της Κλιματικής Αλλαγής Ντόναλντ Τραμπ, για επαναφορά στην Οικονομία της εξόρυξης υδρογονανθράκων στις ΗΠΑ, με σύνθημα το «Drill, baby, drill», είναι μια κορυφαία ένδειξη της αδιαφορίας του για την επιστήμη, η οποία τεκμηριωμένα, εδώ και χρόνια, επισημαίνει τον μεγάλο κίνδυνο από τις αυξανόμενες εκπομπές των θερμοκηπικών αερίων που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Συγχρόνως, η άρνηση τα Κλιματικής Αλλαγής ως πραγματικής απειλής, αποτελεί μια κορυφαία επισήμανση ότι στη νέα εποχή Τραμπ, αυτό που θα έχει σημασία δεν θα είναι η προοπτική του Κοινού μας Μέλλοντος, αλλά η κερδοφορία της ολιγαρχίας του πλούτου που κυβερνά τον πλανήτη.

Κι αυτό, παρά το αντικειμενικό γεγονός ότι φέτος καταγράφτηκε η θερμότερη χρονιά που υπήρξε ποτέ μετά από τη βιομηχανική εποχή. Η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της γης κατά τη διάρκεια του 2024 περισσότερο από την κόκκινη γραμμή του 1,5^ο Κελσίου, σκορπά ανησυχία για τις αλυσιδωτές συνέπειες που θα επιφέρει.

Ήδη η υπερθέρμανση προκαλεί σε πολλά σημεία της γης ακραία φαινόμενα, όπως παρατεταμένες ξηρασίες και κατακλυσμιαίες βροχοπτώσεις, που προκαλούν φονικές φυσικές καταστροφές, όπως οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες.

Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό, ότι η αποχώρηση των ΗΠΑ, μιας από τις μεγαλύτερες χώρες – εκπομπούς θερμοκηπικών αερίων, από την «πράσινη» συμφωνία και η άρνηση της ανάγκης να μεταβούμε σε μια εποχή μηδενικού άνθρακα για να σωθεί ό,τι ακόμη σώζεται, θα επιδεινώσει σοβαρά το φαινόμενο του θερμοκηπίου και θα εντείνει την υπερθέρμανση του πλανήτη, με αδιευκρίνιστες επιπλοκές για τα ακραία φαινόμενα και τις φυσικές καταστροφές που μας περιμένουν.

Η επαναφορά των ΗΠΑ στις εξορύξεις υδρογονανθράκων όμως και η εύλογη ανησυχία που αυτή προκαλεί, κρύβει μια εξ ίσου σοβαρή με την υπερθέρμανση απειλή που υφέρπει τόσον καιρό. Η οποία προέρχεται όχι από τους αρνητές της Κλιματικής Αλλαγής, αλλά από τους θερμούς υποστηρικτές της. Από τα κράτη, δηλαδή, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που έχουν υιοθετήσει πλήρως και πρωταγωνιστούν στη λεγόμενη «πράσινη» ατζέντα.

Πρόκειται για τον κίνδυνο της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής ερημοποίησης της υπαίθρου και της υποβάθμισης των λεγόμενων Κοινών Αγαθών, όπως τα δάση, τα οικοσυστήματα, τα νερά, οι ακτές κλπ, που προκαλείται από τους θερμούς οπαδούς του Νεοφιλελευθερισμού. Οι οποίοι έχουν υιοθετήσει την «πράσινη» ατζέντα, με όρους όμως απόλυτης κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης του εγχειρήματος από ένα καινούργιο, «πράσινο» καρτέλ επιχειρήσεων.

Ο λεγόμενος «Πράσινος» Καπιταλισμός, στον οποίο ειδικεύεται και η δική μας κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι μια νέα… εφεύρεση από πλευράς μεγάλων οικονομικών συμφερόντων για εκμετάλλευση της «πράσινης» ενέργειας με μοναδικό σκοπό την υπερκερδοφορία τους σε βάρος του στόχου της ισόρροπης οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής ανάπτυξης.

Οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας γης με αποκλειστικό σκοπό την ανεξέλεγκτη και χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό εγκατάσταση συστημάτων «πράσινης» ενέργειας, ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών σταθμών, μπορεί να συμβάλει στο στόχο της «πράσινης» ανάπτυξης για την επίτευξης μιας εποχής μηδενικού άνθρακα, αλλά το επιτυγχάνει με έναν τρόπο που υποβαθμίζει τα Κοινά Αγαθά, βυθίζει στην ύφεση τις τοπικές αναπτυξιακές δραστηριότητες και φτωχοποιεί τις τοπικές κοινωνίες. Ακυρώνοντας, με τον τρόπο αυτόν, την επίτευξη του μεγάλου στόχου της Βιώσιμης Ανάπτυξης.

Αφού η βιωσιμότητα του πλανήτη δεν θα επιτευχθεί μόνο με την αντικατάσταση του άνθρακα από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, αλλά, συγχρόνως, με τη διατήρηση και προστασία της φύσης και των οικοσυστημάτων της, προκειμένου να επιτευχθεί μια ισόρροπη οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη.

Αν μετά από λίγα χρόνια επιτευχθεί ο στόχος της αντικατάστασης του άνθρακα από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, αλλά αυτό συμβεί σε ένα ερημοποιημένο και γι’ αυτό εγκαταλελειμμένο από κοινωνικές και αναπτυξιακές δραστηριότητες περιβάλλον, που θα ανήκει στα «πράσινα» καρτέλ και όχι στις τοπικές κοινωνίες, τότε ο πλανήτης θα έχει απομακρυνθεί από τον στόχο της Βιώσιμης Ανάπτυξης.

Με δυο λόγια, δεν είναι «Πράσινη» Ανάπτυξη η αντικατάσταση των δασών από ατσαλένιες θεόρατες ανεμογεννήτριες και η αντικατάσταση της βλάστησης από εκτεταμένους γυάλινους καθρέφτες φωτοβολταϊκών πάρκων.

Όπως δεν είναι Βιώσιμη Ανάπτυξη μια ανάπτυξη του πλούτου μιας ολιγαρχίας «πράσινων» καρτέλ, με αντίστοιχο μηδενισμό της πρωτογενούς παραγωγής και φτωχοποίηση των τοπικών κοινωνιών σε περιοχές όπου θα αναπτυχθούν οι «πράσινες» επενδύσεις.

Η μεγάλη εικόνα, κάτω από την οποία αναδύεται η ανάγκη για «πράσινη» μετάβαση, δεν είναι, όπως αφαιρετικά και εντέλει απλοϊκά μεταφράζεται από τους οπαδούς του Καπιταλισμού, η μετάβαση σε ένα καθεστώς μηδενικού άνθρακα σε βάρος της φύσης και των οικοσυστημάτων της και τελικά και σε βάρος της επιβίωσης των ανθρώπινων κοινωνιών.

Ο «Πράσινος» Καπιταλισμός, τελικά, που εφαρμόζεται σήμερα και στην Ελλάδα με μεγάλη ενάργεια μετά το 2019, που χρησιμοποιεί την βίαιη απανθρακοποίηση μόνο της Ελλάδας, 10 χρόνια πριν από τους υπόλοιπους ευρωπαίους, (2030 η ευρωπαϊκή ημερομηνία – στόχος για την απομάκρυνση από τον άνθρακα), για να εξυπηρετήσει τα διεθνή καρτέλ του φυσικού αερίου, με συνέπεια την εκτόξευση της τιμής της ενέργειας στα ύψη για τους φτωχότερους ευρωπαίους, τους Έλληνες, δεν είναι καθόλου δείκτης Βιώσιμης Ανάπτυξης.

Όπως δείκτης Βιώσιμης Ανάπτυξης δεν είναι η ανεξέλεγκτη εγκατάσταση «πράσινων» ενεργειακών συστημάτων σε βάρος της φύσης, της τοπικής ανάπτυξης και των τοπικών κοινωνιών, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν τα νέα «πράσινα» καρτέλ.

Άρα ας μην… κλαίμε μόνο για την πρωτοβουλία Τραμπ να αρνηθεί την Κλιματική Αλλαγή και να επαναφέρει τις ΗΠΑ στην εποχή των υδρογονανθράκων.

Το ίδιο, αν όχι και χειρότερο κακό με τον «Γκρίζο», κάνει και ο «Πράσινος» Καπιταλισμός που, με πρόσχημα την «πράσινη» ενέργεια, καταστρέφει τη φύση και τα οικοσυστήματά της και μαζί με αυτά και τις προοπτικές επιβίωσης της ανθρωπότητας.

*Γιάννης Μυλόπουλος, Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ, Επικεφαλής Παράταξης «ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»