Γιάννης Μυλόπουλος / «Τίποτα δεν πάει χαμένο» για τις προοδευτικές πολιτικές αντιλήψεις

Η καινούργια χρονιά ξεκίνησε με μια πολιτική σύγκρουση που έβριθε πολιτικών μηνυμάτων. Τα οποία έστειλαν οι εκπρόσωποι της τέχνης στην πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση του δήμου Αθηναίων στο Σύνταγμα, εκφράζοντας αλληλεγγύη στον βάρβαρα πληττόμενο Παλαιστινιακό λαό.

Και στα οποία απάντησε, σε ρόλο εκπροσώπου της συντηρητικής δεξιάς πολιτικής, το γνωστό εξαπτέρυγο της κυβέρνησης Μητσοτάκη και πρόσφατα εγκωμιασθείς από τον Άδωνι Γεωργιάδη, ο δημοσιογράφος Άρης Πορτοσάλτε.

Για όποιον δεν μπορεί ή δεν θέλει να διαχωρίσει την προοδευτική από την αντιδραστικά συντηρητική σκέψη, επιμένοντας ότι αυτοί οι διαχωρισμοί είναι σήμερα ξεπερασμένοι, ας παρακολουθήσει τις αντιδράσεις στη γιορτή που οργάνωσε ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας.

Μια γιορτή που… κατά σύμπτωση δεν μας έδειξε η δημόσια τηλεόραση.

«Τίποτε δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή» τραγούδησε η Νατάσα Μποφίλιου ενδεδυμένη την Παλαιστινιακή καφίγια, από κοινού με τον Φοίβο Δεληβοριά στο Σύνταγμα.

Μια κορυφαία πράξη υψηλού συμβολισμού για την έκφραση των αυτονόητων αισθημάτων αλληλεγγύης του Ελληνικού προς τον Παλαιστινιακό λαό. Ο οποίος υφίσταται τη θηριωδία της βάρβαρης επίθεσης των Ισραηλινών στρατευμάτων που τον έχουν αποδεκατίσει.

Την ίδια αλληλεγγύη που σήμερα εκφράζει ο ελληνικός λαός προς τους πληττόμενους Παλαιστίνιους, αυτονόητα και με γενναιότητα εκφράσαμε και προς τον Εβραϊκό λαό, για τις θηριωδίες των Ναζί σε βάρος του, σε αυτό που η διεθνής κοινότητα καταδίκασε ως Ολοκαύτωμα, στον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Απλώς τότε θύματα ήταν οι Εβραίοι, ενώ σήμερα θύματα είναι οι Παλαιστίνιοι, με θύτη το κράτος του Ισραήλ.

Ο ανθρωπιστικός προσανατολισμός και οι αξίες του ελληνικού πολιτισμού, επιβάλλουν πάντοτε να είμαστε με τη μεριά των αδύναμων και των αδικημένων.

Στη σπουδαία πράξη αλληλεγγύης των ελλήνων καλλιτεχνών αντέδρασε, (ποιος άλλος;), ο γνωστός για την αντιδραστικά συντηρητική στάση του και πιστός υποστηρικτής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, Άρης Πορτοσάλτε.

Ο οποίος παρομοίασε απαξιωτικά την εκδήλωση του δήμου Αθηναίων με γιορτή της… Χαμάς.

Τίποτε δεν πάει χαμένο, λοιπόν.

Η καλύτερη απάντηση σε όσους πιστεύουν στο προπαγανδιστικό αφήγημα της κυβέρνησης, ότι δήθεν έχουν τελειώσει οι πολιτικοί διαχωρισμοί μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς και ότι τάχα η προοδευτική πολιτική αντίληψη σήμερα είναι πλέον ταυτόσημη με τον λαϊκισμό, δόθηκε με τον πλέον γλαφυρό τρόπο σε αυτή τη δημόσια αντιπαράθεση.

Από τη μια η προοδευτική στάση αλληλεγγύης των σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, αλλά και του δημάρχου Αθηναίων, του Χάρη Δούκα, ο οποίος οργάνωσε την εξαιρετική και πλήρη πολιτικών μηνυμάτων εορταστική εκδήλωση για την αλλαγή της χρονιάς στο Σύνταγμα.

Και από την άλλη η φοβική, μισαλλόδοξη, συντηρητική, αντιδραστική σε κάθε προοδευτική αντίληψη και πάντα υποστηρικτική των μεγάλων συμφερόντων που κυβερνούν σήμερα τον πλανήτη στάση του φιλοκυβερνητικού δημοσιογράφου, ο οποίος δίνει τη μάχη της πρώτης γραμμής υποστηρίζοντας όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά κυρίως τα κεντρικά της πολιτικά αφηγήματα.

Έστω και για εκπαιδευτικούς λόγους, ως απάντηση στους ανιστόρητους που υποστηρίζουν ότι ζούμε το τέλος της πολιτικής και ότι κυρίαρχη πλέον σήμερα είναι η επικοινωνία, αξίζει τον κόπο η αναφορά στο γεγονός.

Εκτός των άλλων και για έναν ακόμη λόγο. Γιατί η προοδευτική στάση των καλλιτεχνών, αν και στηρίχθηκε στην επικοινωνία των συμβόλων προκειμένου να διαδώσει τα μηνύματά της, ήταν εντέλει βαθιά πολιτική.

Που σημαίνει ότι η επικοινωνία δεν αντικαθιστά την πολιτική, αλλά την υποστηρίζει.

Άλλωστε, και η δεξιά αντίληψη περί τέλους της πολιτικής, είναι κι αυτή εξ ίσου πολιτική. Απλώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Δεξιάς.

Πέραν αυτών των χρήσιμων συμπερασμάτων, η σκοτεινή αντίδραση Πορτοσάλτε και όσων μοιράζονται τις ίδιες αντιδραστικές και ξένες με τον ελληνικό πολιτισμό ιδέες, που φτάνουν μέχρι του σημείου να κλείνουν τα μάτια ακόμη και στη βαρβαρότητα της γενοκτονίας για να υπηρετήσουν συμφέροντα, αξίζει να μείνει στα σκοτάδια της περιφρόνησής μας.