Μπορεί τα βλέμματα αρκετών να ήταν στραμμένα στην 29η Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα (COP29), στο Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, σε μια συνάντηση όπου οι λομπίστες που αντιπροσωπεύουν συμφέροντα εταιρειών του κλάδου των ορυκτών καυσίμων είναι σχεδόν όσοι και οι εκπρόσωποι των χωρών, ωστόσο το ίδιο διάστημα διοργανώθηκε μια «antiCOP», συνάντηση που μάλλον έχει περισσότερη πολιτική σημασία.

Μετά από πέντε ημέρες εργασίας λοιπόν, η Παγκόσμια Συνάντηση για το Κλίμα και τη Ζωή – AntiCOP 2024 ολοκληρώθηκε στην Οαχάκα του Μεξικού στα μέσα Νοεμβρίου, συγκεντρώνοντας περισσότερους από 250 εκπροσώπους Ιθαγενών, όπως και εκπροσώπους από χώρες όπως η Αργεντινή, η Βολιβία, η Παλαιστίνη και το Κουρδιστάν, για να καταγγείλουν το «Greenwashing (πράσινο ξέπλυμα)» των Συνόδων Κορυφής για την Κλιματική Αλλαγή (COP) και να περιγράψουν διαφορετικές διαδρομές για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κλιματικής κρίσης.

Όπως μεταδίδει το desInformemonos, ένα αυτόνομο μέσο «από τα κάτω», όπως αυτοπροσδιορίζεται, «ένας χώρος από τους δρόμους και τις πεδιάδες, με μαρτυρίες ανδρών και γυναικών αόρατων για τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης: μετανάστες, ιθαγενείς, πρόσφυγες, καλλιτέχνες, εργαζόμενοι στο σεξ, παιδιά που ζουν στους δρόμους, αγρότες, εργάτες, φοιτητές…», οι συμμετέχοντες πρότειναν μια σειρά από δράσεις.

Αντιμέτωποι λοιπόν με την αδράνεια των ηγετών αναφορικά με την προστασία της φύσης, οι εκπρόσωποι της Συνάντησης πρότειναν ως κύριες γραμμές δράσης την εφαρμογή της κοινοτικής διαχείρισης των υδάτων, την προώθηση της διαπολιτισμικής περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, την εφαρμογή περιφερειακών AntiCOPs, την κινητοποίηση ενόψει της COP30 στη Βραζιλία και τις συναντήσεις για το κλίμα σε διάφορα μέρη του κόσμου, τη δημιουργία ενός Αυτόνομου Ταμείου για τις κλιματικές καταστροφές, την ανάκτηση προ-αποικιακών εδαφών και πρακτικές για την προώθηση πρωτοβουλιών για την αναζωογόνηση των ειδών και των προγονικών γεωργικών συστημάτων, μεταξύ άλλων συλλογικών μέτρων.

Αυτές οι συλλογικές προτάσεις που κατατέθηκαν ήταν αποτέλεσμα πέντε ημερών εργασίας και συζητήσεων σχετικά με τα ογκώδη έργα που επιβάλλονται στα εδάφη τους, την ποινικοποίηση των μεταναστών, των δημοσιογράφων και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη στρατιωτικοποίηση, τον αναγκαστικό εκτοπισμό των λαών και την εμπορευματοποίηση της ίδιας της ζωής.

Ακολουθεί η τελική δήλωση της Συνέλευσης των Aυτοχθόνων Λαών του Ισθμού για την Υπεράσπιση της Γης και του Εδάφους – APIIDTT

«Μέσα από τους καθρέφτες ως αντανακλάσεις των υπαρξιών-αντιστάσεων μας, εξετάζουμε ομοιότητες και διαφορές που αποκαλύπτουν την ποικιλομορφία των πολιτιστικών ριζών σε κάθε μια από τις γεωγραφίες του πλανήτη, όπου κάθε περιβάλλον μας μεταμορφώνει και μας μεταλλάσσει συλλογικά.

Οι καθρέφτες μας προβάλλουν ανθρώπινες ζωές με πολλαπλές ταυτότητες, μνήμες και ιστορίες μπροστά σε ιστορικές επιθέσεις. Ακόμη και στις πολιτισμικές διαφορές, η ιστορία μας είναι κοινή όταν η απαλλοτρίωση και η καταστροφή παίρνουν μορφή στα εδάφη, αφήνοντας ανθρώπινο πόνο και δυστυχία, καθώς και την καταστροφή και το θάνατο της Μητέρας Φύσης.

Αυτές οι εμπειρίες υποδηλώνουν τις κοινές προκλήσεις των κοινωνιών, των λαών και των οργανωμένων κοινοτήτων του πλανήτη, οι οποίες μας οδηγούν να επανεξετάσουμε, να μοιραστούμε και με τη σειρά μας να γίνουμε αδέρφια πέρα από σύνορα, σημαίες και πολιτισμούς. Ανάκτηση του μέλλοντος μέσα στις αντιξοότητες.

Έτσι, αυτές οι ματιές μέσα από τον καθρέφτη παρατηρούν, αισθάνονται και ονειρεύονται τη διαφορετικότητα εκείνων που κοιτάζουν από την άλλη πλευρά του ίδιου καθρέφτη».

Για την υπεράσπιση της Γης, του νερού, των εδαφών, της κλιματικής δικαιοσύνης και της ζωής στον παγκόσμιο Νότο.

Με την παρουσία ανθρώπων από τις 5 ηπείρους του πλανήτη, εκπροσώπων των λαών Waorani, Yaqui, Purépecha, Zapotec, Chatino, Mixtec, Ngiwa, Chontal, Wayuu, Ikoot, Sami, K’Ana, Kanak, Maya Q’echi, Munduruku και Nasa, καθώς και από τις γνωστές γεωγραφικές περιοχές όπως η Κολομβία, Ζάμπια, Αρούμπα, Μποναίρ, Δυτική Παπούα, Μπαλουχιστάν, Βολιβία, Ελ Σαλβαδόρ, Εκουαδόρ, Ζιμπάμπουε, Καναδάς, Περού, Μπενίν, Γερμανία, Κάτω Χώρες, Γουατεμάλα, Ελβετία, Ρουμανία, Νότια Αφρική, Αργεντινή, ΗΠΑ, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Ηνωμένο Βασίλειο, Πορτογαλία, Κένυα, Δυτική Σαχάρα, Παλαιστίνη, Βραζιλία, Νέα Καληδονία, Σιγκαπούρη, Euskal Herria, Σαμόα, Κουρδιστάν, Ιταλία, Βολιβία, Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και Μεξικό, φτάσαμε κουβαλώντας τους νεκρούς μας και την ιστορία μας για να συναντηθούμε στην Οαχάκα, ενωμένοι, ως λαοί, κοινότητες και κινήματα του Παγκόσμιου Νότου, για να υψώσουμε τη φωνή μας ενάντια στην παγκόσμια κρίση του νερού, τη στρατιωτικοποίηση, τα μεγαλεπήβολα έργα, τον αναγκαστικό εκτοπισμό των κοινοτήτων μας, την εμπορευματοποίηση της ζωής, καθώς και την αδράνεια των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών απέναντι στην κλιματική κρίση, η οποία σηματοδοτεί έναν πόλεμο ενάντια στους λαούς και τη φύση μας.

Το AntiCOP αναδύεται ως αυτόνομη και αποκεντρωμένη απάντηση, ως χώρος για να αρθρώσουμε τους αγώνες μας και να προτείνουμε συγκεκριμένες εναλλακτικές λύσεις που ενισχύουν τα εδάφη μας, που μας επιτρέπουν να υπερασπιστούμε τους φυσικούς μας πόρους και που καθιστούν αξιοπρεπή τον τρόπο ζωής μας.

Θέλουμε να καταγγείλουμε τον κίνδυνο της επιστροφής του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ ως σοβαρό σύμπτωμα της κρίσης του πολιτισμού και απειλή για την κλιματική δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδίως για τους ανθρώπους συγκεκριμένων φυλών.

Ενώ γνωρίζουμε ότι και τα δύο αντιμαχόμενα κόμματα ακολουθούν λογικές απαλλοτρίωσης, διακρίσεων και γενοκτονίας, η συγκεκριμένη πολιτική τους, που βασίζεται στον εθνικισμό, τον ρατσισμό και την εχθρότητα προς τους μετανάστες, ενισχύει τη δομική βία στα σύνορα και διαιωνίζει ένα παγκόσμιο σύστημα ανισότητας. Το γεγονός αυτό αποτελεί μέρος της παγκόσμιας ανόδου της ακροδεξιάς, η οποία προωθεί μια διεθνή τάξη αποκλεισμού, ξενοφοβίας και νεοαποικιοκρατίας, στην οποία οι λαοί του Παγκόσμιου Νότου και οι μετανάστες θυσιάζονται για την οικονομική ανάπτυξη και την εδαφική επέκταση.

Η ποινικοποίηση των μεταναστών, των δημοσιογράφων και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με τη στρατιωτικοποίηση των εδαφών, περιορίζουν την αυτοδιάθεση των λαών του Νότου. Σε αυτό το πλαίσιο, η μετανάστευση μετατρέπεται σε πράξη αντίστασης ενάντια στις εξορυκτικές πολιτικές και τις κλιματικές κρίσεις. Τα σύνορα, περισσότερο από φυσικά τείχη, γίνονται αόρατα εμπόδια που περιορίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την πρόσβαση στην αξιοπρέπεια.

Τα μεγαλεπήβολα έργα, τα οποία προωθούνται από ακροδεξιούς και ακόμη και «προοδευτικούς» ηγέτες και επιχειρηματίες, αναδιαμορφώνουν τα εδάφη στο όνομα της προόδου και της ανάπτυξης, δημιουργώντας μη βιώσιμες συνθήκες στις κοινότητες που πλήττονται από την εξόρυξη και την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Οι πρωτοβουλίες αυτές επιδεινώνουν τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και εκτοπίζουν τους ανθρώπους προς τα σύνορα των χωρών που αρνούνται το δικαίωμά τους στην κινητικότητα. Ταυτόχρονα, εντείνουν την εδαφική απαλλοτρίωση και διαιωνίζουν την εκμετάλλευση των λαών του Παγκόσμιου Νότου, χρησιμοποιώντας τα σύνορα ως εργαλεία ελέγχου για την προστασία των συμφερόντων των παγκόσμιων ελίτ.

Κυβερνήσεις, εταιρείες και εγκληματικές οργανώσεις συνεχίζουν να διαπράττουν ένα βαθύ πόλεμο κατά των λαών και της φύσης για να διατηρήσουν αυτό το πατριαρχικό, καπιταλιστικό και αποικιοκρατικό σύστημα, το οποίο απειλεί να καταστρέψει τον πλανήτη. Αυτός ο πόλεμος συγκαλύπτεται μέσω θεσμικών και επίσημων διαδικασιών που δεν επιλύουν ριζικά τις δομικές συγκρούσεις, ούτε ανταποκρίνονται στις συλλογικές εδαφικές ανάγκες. Ως αποτέλεσμα, οδεύουμε προς έναν κόσμο με καταστροφική υπερθέρμανση του πλανήτη, οδεύοντας προς έναν κόσμο με 2,6 έως 3,1°C μέχρι το τέλος του αιώνα, θέτοντας σε αμφισβήτηση την πλανητική ισορροπία και την επιβίωση της ανθρωπότητας.

(…) Η COP29 επιχειρεί να κρύψει πίσω από ένα υποκριτικό πράσινο πλύσιμο την ιστορία της οικοκτονίας, της γενοκτονίας και των θηριωδιών που διέπραξε το Αζερμπαϊτζάν εναντίον του αρμενικού λαού, οι οποίες δεν αποτελούν μόνο ένα τρομερό κεφάλαιο στην ιστορία, αλλά και μια ηχώ του πώς ο πόλεμος και η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και των ανθρώπων είναι αλληλένδετες και επιδεινώνουν την κλιματική και κοινωνική κρίση που αντιμετωπίζουμε. Η παράλειψη της Γενοκτονίας του Παλαιστινιακού Λαού κατά τη διάρκεια της COP28 στο Ντουμπάι ήταν η απόδειξη αυτού.

Το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα μας έχει οδηγήσει σε έναν κόσμο όπου η άγρια ζωή έχει μειωθεί κατά 73% σε μόλις 50 χρόνια. Πριν από λίγες ημέρες, ολοκληρώθηκε η COP16 για τη Βιοποικιλότητα στο Κάλι της Κολομβίας, στην οποία, παρά τα επιτεύγματα των αυτοχθόνων πληθυσμών, των ανθρώπων με καταγωγή από την Αφρική και των αγροτών, σε γενικές γραμμές εκφράστηκε παρά μόνο η ανησυχία για τη Μητέρα Φύση, τους φυσικούς μας πόρους και τα εδάφη που προστατεύουν το 80% της σημερινής Βιοποικιλότητας.

Υπό το πρίσμα αυτό, αναρωτιόμαστε ξανά: θα περιμένουμε άλλα 30 χρόνια για να μην συμβεί τίποτα από τις κυβερνήσεις και τις εταιρείες που ελέγχουν τις COP; Είναι ξεκάθαρο για εμάς ότι για να σώσουμε ζωές, ο λαός έχει μόνο τον λαό και η οργανωμένη οργή είναι ο ορίζοντας μας. Με αυτή την προϋπόθεση και ενόψει της επικείμενης COP30 (που θα πραγματοποιηθεί στη Βηθλεέμ της Βραζιλίας το 2025), απευθύνουμε ένα ευρύ, ποικιλόμορφο, μη συγκεντρωτικό και μαχητικό κάλεσμα να συναντηθούμε στον Αμαζόνιο για να συνεχίσουμε το διάλογο και να οικοδομήσουμε από την οριζοντιότητα και την πολιτική ποικιλομορφία.

Οι προβληματισμοί αυτοί υπογραμμίζουν τον επείγοντα χαρακτήρα και την ανάγκη για ενότητα μεταξύ των λαών και των κινημάτων του Παγκόσμιου Νότου και των νότιων χωρών του Παγκόσμιου Βορρά για την αντιμετώπιση των πολλαπλών κρίσεων που επηρεάζουν τις ζωές και τα εδάφη μας. Έτσι, μετά από 5 ημέρες εργασίας, οι περισσότεροι από 250 άνθρωποι που συμμετείχαν κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Συνάντησης για το Κλίμα και τη Ζωή – ANTICOP 2024, θέλουμε να μοιραστούμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τους συλλογικούς μας προβληματισμούς.

Κοινοτική διαχείριση υδάτων

Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, λόγω της μη βιώσιμης χρήσης του νερού και της κλιματικής κρίσης, ο υδρολογικός κύκλος είναι εκτός ισορροπίας, απειλώντας τη μισή παγκόσμια παραγωγή τροφίμων. Επαναβεβαιώνουμε ότι το νερό είναι θεμελιώδες δικαίωμα, απαραίτητο για τη ζωή, και όχι εμπόρευμα.

Η κοινοτική διαχείριση των κοινών αγαθών του νερού, μέσω τοπικών και ανεξάρτητων επιτροπών νερού, είναι απαραίτητη για την εφαρμογή κοινοτικών λύσεων, όπως η συλλογή βρόχινου νερού ή τα συστήματα φιλτραρίσματος. Προτείνουμε επίσης την υιοθέτηση βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων, όπως οι στεγνές τουαλέτες. Πρέπει να προστατεύσουμε το νερό από τα εξορυκτικά συμφέροντα των βιομηχανιών που δίνουν προτεραιότητα στα κέρδη τους έναντι του ανθρώπινου δικαιώματος στο νερό.

Διαπολιτισμική περιβαλλοντική εκπαίδευση

Η διαπολιτισμική περιβαλλοντική εκπαίδευση θα είναι το κλειδί για την ευαισθητοποίηση των νέων γενεών σχετικά με τη σημασία της υπεράσπισης της φύσης, του νερού, της βιοποικιλότητας και των συστημάτων φροντίδας του νερού από μια προοπτική που λαμβάνει υπόψη τόσο την επιστημονική όσο και την γνώση για τους προγόνους μας.

Πρέπει να ενδυναμώσουμε τη νεολαία έτσι ώστε να υπερασπιστεί το έδαφός της, μέσω της κριτικής συνειδητοποίησης του εξορυκτικού και μερκαντιλιστικού καταναλωτικού μοντέλου που μας οδήγησε στη σημερινή κρίση. Προτείνουμε την υιοθέτηση υπεύθυνων συστημάτων παραγωγής και κατανάλωσης στα σπίτια και τις κοινότητές μας.

Παγκόσμια αντίσταση, δημιουργία Δικτύων και ημερολόγιο συλλογικών αγώνων

Καλούμε στη δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου για το κλίμα και τη ζωή «AntiCOP»: ενός ψηφιακού και φυσικού χώρου που θα συνδέει τους αγώνες μας για την υπεράσπιση της γης, του εδάφους, του νερού, της κλιματικής δικαιοσύνης και δικαιωμάτων των κοινοτήτων. Αυτό το δίκτυο θα μας επιτρέψει να μοιραζόμαστε εμπειρίες, πόρους και να συντονίζουμε δράσεις με συγχρονισμένο τρόπο σε παγκόσμιο επίπεδο, ενισχύοντας τις φωνές μας και εξασφαλίζοντας την προβολή των αιτημάτων μας ενώπιον των διεθνών αρχών.

Επιπλέον, προτείνουμε τη δημιουργία ενός ημερολογίου συλλογικού αγώνα για το 2025, εκμεταλλευόμενοι ημερομηνίες-κλειδιά, όπως η Ημέρα Αντίστασης των Αυτοχθόνων, για να ενισχύσουμε την αντίστασή μας και να διεκδικήσουμε τα αιτήματά μας.

Περιφερειακά AntiCOPs και κινητοποίηση προς την COP30

Οι περιφερειακές AntiCOPs θα είναι απαραίτητες για τη λήψη συλλογικών αποφάσεων, την προβολή των τοπικών αιτημάτων μας και τη σύνδεση των αγώνων μας. Προτείνουμε καραβάνια διαμαρτυρίας που θα ταξιδέψουν από διάφορες περιοχές προς την έδρα της COP30. Με αυτό, επιδιώκουμε να κάνουμε ορατή την αντίσταση των λαών μας και να απαιτήσουμε κλιματική δικαιοσύνη.

Ασφαλείς περιοχές και προστασία για ακτιβιστές και υπερασπιστές

Ο ακτιβισμός για την υπεράσπιση της γης, του εδάφους, του νερού και της φύσης γενικότερα είναι επικίνδυνος και πολλοί σύντροφοί μας αντιμετωπίζουν στιγματισμό, παρενόχληση, καταστολή, ποινικοποίηση, ακόμη και δολοφονία. Από την υπογραφή της Συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, περισσότεροι από 1.500 υπερασπιστές του περιβάλλοντος σε όλο τον κόσμο έχουν δολοφονηθεί, η συντριπτική πλειοψηφία σε χώρες του Παγκόσμιου Νότου.

Απαιτούμε ασφαλείς χώρους για τους ακτιβιστές, όπου μπορούν να θεραπευτούν και να προστατευτούν σωματικά, συναισθηματικά και νομικά. Προτείνουμε επίσης δίκτυα και μηχανισμούς για νομική, επικοινωνιακή, τεχνολογική, ψυχολογική, φυσική και ψηφιακή υποστήριξη της ασφάλειας των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της γης και του περιβάλλοντος στις πιο ευάλωτες περιοχές.

Κατάλογος αποτελεσματικών δράσεων

Προτείνουμε τη δημιουργία ενός καταλόγου αποτελεσματικών δράσεων και καλών πρακτικών, για την ανταλλαγή εμπειριών και δοκιμασμένων στρατηγικών στον αγώνα για την υπεράσπιση της γης, του εδάφους και του νερού.

Επιπλέον, θα εγκαινιάσουμε έντυπες και ψηφιακές εκδόσεις που θα αντικατοπτρίζουν τις ιστορίες, τους αγώνες και τις προτάσεις μας από μια αντιαποικιακή, αντιπατριαρχική και βιοκεντρική προοπτική, αμφισβητώντας τον πολιτισμικό εκχυδαϊσμό και κάνοντας τα αιτήματά μας ορατά.

Αυτόνομο Ταμείο για τις κλιματικές καταστροφές

Μπροστά στην αποτυχία των επίσημων ταμείων προσαρμογής και ζημιών, ζητάμε τη δημιουργία ενός αυτόνομου και συλλογικού ταμείου για την αντιμετώπιση των κλιματικών καταστροφών που πλήττουν τις κοινότητές μας, χωρίς μεσάζοντες που απονομιμοποιούν τις προσπάθειές μας.

Νέα Διεθνής Οικονομική Τάξη

Προτείνουμε την ανάπτυξη προτάσεων για την ανάκτηση της οικονομικής, διατροφικής και εδαφικής αυτονομίας των λαών του Παγκόσμιου Νότου, απαιτώντας τη διαγραφή των αποικιοκρατικών χρεών και της χρηματοδότησης όλων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που διαιωνίζουν τον εξορυκτισμό. Απαιτούμε επίσης την επιστροφή των αγαθών που λεηλατήθηκαν από τον Παγκόσμιο Βορρά.

Πρέπει να ενδυναμώσουμε τις κοινότητές μας, κάνοντάς τους να συνειδητοποιήσουν ότι είναι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι πλούσιοι και ισχυροί άνθρωποι του Βορρά, που χρωστούν στα εδάφη μας, τα οποία έχουν λεηλατηθεί και κατακερματιστεί για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξή τους.

Μετά από αυτούς τους προβληματισμούς, αποφασίσαμε να μοιραστούμε αυτό που είμαστε, αυτό που κάνουμε και αυτό που ονειρευόμαστε, όλα όσα πήγαν καλά αλλά και όσα πήγαν στραβά, τις νίκες και τις ήττες, τις ανάγκες μας αλλά και τις ικανότητές μας, τα εργαλεία, τις δεξιότητες και όλη τη δέσμευση που κουβαλάμε στις καρδιές μας για να χτίσουμε αυτόν τον άλλο κόσμο όπου χωράνε πολλοί κόσμοι. Έτσι, προτείναμε τα εξής:

• Ενοποίηση ενός παγκόσμιου δικτύου για το κλίμα και τη ζωή που θα ενισχύει και θα υποστηρίζει τους τοπικούς, κοινοτικούς και εδαφικούς αγώνες σε παγκόσμιο επίπεδο.
• Χαρτογράφηση των εξορυκτικών έργων και εντοπισμός των πηγών χρηματοδότησής τους στις περιοχές, δημιουργία εκθέσεων επιπτώσεων και τοπικών περιπτωσιολογικών μελετών. Αυτό θα μας επιτρέψει να καταγράψουμε τις επιπτώσεις των μεγάλων έργων και να σχεδιάσουμε στρατηγικές αντίστασης με βάση τα δεδομένα.
• Να ενισχύσουμε την εγκαθίδρυση της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των λαών, διασφαλίζοντας ότι οι κοινότητες λαμβάνουν σαφείς και λεπτομερείς πληροφορίες για τα έργα που τις επηρεάζουν, εγγυώμενοι το σεβασμό των αποφάσεών τους και της τοπικής ηγεσίας, εξασφαλίζοντας την ελεύθερη, προηγούμενη, ενημερωμένη και καλόπιστη συναίνεση. Αυτό γίνεται για να προστεθεί στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και όχι για να νομιμοποιηθούν έργα που επιβάλλονται από το κράτος.
• Προώθηση της σεξουαλικής εκπαίδευσης και μιας κουλτούρας ψυχοσυναισθηματικής αυτοφροντίδας μέσω κοινοτικών εναλλακτικών λύσεων για την καταπολέμηση της σεξουαλικής και πατριαρχικής βίας, η οποία επιδεινώνεται απότις εξορύξεις και τα αποικιοκρατικά έργα που πλήττουν κυρίως τις ιθαγενείς γυναίκες που υπερασπίζονται την περιοχή και ιδιαίτερα τις τρανς συντρόφους.
• Προώθηση της οργάνωσης των φοιτητών με κατάρτιση για τη νεολαία και την κινητοποίηση των φοιτητών κατά των ορυκτών καυσίμων και των εξορυκτικών βιομηχανιών.
• Ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης ότι η κλιματική κρίση και η οικοκτονία αποτελούν πόλεμο κατά των ανθρώπων και της φύσης.
• Ανάκτηση προ-αποικιακών εδαφών και πρακτικών για την προώθηση πρωτοβουλιών για την αναζωογόνηση των ειδών και των προγονικών γεωργικών συστημάτων.
• Να οικοδομήσουμε ισχυρές και υποστηρικτικές τοπικές και διεθνείς κοινότητες, με πρωτοβουλίες για αυτάρκεια εκτός της παγκόσμιας αγοράς (…)
• Προώθηση της έρευνας και της εφαρμογής των αποκεντρωμένων και κοινοτικών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, καθώς και της καταπολέμησης του στίγματος που μας χαρακτηρίζει ως «αντιαναπτυξιακούς».
• Συγκέντρωση σε μια βάση δεδομένων των καλών πρακτικών και των επιτυχημένων εμπειριών στον εδαφικό αγώνα.
• Προώθηση της φροντίδας του νερού μέσω της εδραίωσης κοινοτικών συστημάτων για τη συλλογή βρόχινου νερού, τον καθαρισμό και την επαναχρησιμοποίηση του γκρίζου νερού- εκτός από τη χρήση στεγνών τουαλετών για τη σωστή διαχείριση των ανθρώπινων αποβλήτων μέσω της κομποστοποίησης και της επακόλουθης επανένταξής τους στο έδαφος για τη θρέψη του.

(…)

Η AntiCOP ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια απάντηση στην επίσημη COP. Έγινε ένας χώρος συνάντησης των λαών που αντιστέκονται, ένα κίνημα που αμφισβητεί την εξόρυξη, την πράσινη αποικιοκρατία και τα μεγαλεπήβολα έργα που απογυμνώνουν τις κοινότητές μας από τους πόρους και τα εδάφη τους. Ομοίως, είναι μια έκφραση από τα κάτω που θυμάται, φαντάζεται και χτίζει άλλους κόσμους σε αρμονία με τα οικοσυστήματα, τη βιοποικιλότητα και τη δικαιοσύνη.

Από το AntiCOP 2024, δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε να χτίζουμε μαζί, σεβόμενοι τις διαφορές μας και αναγνωρίζοντας τους κοινούς μας αγώνες. Είμαστε ο Παγκόσμιος Νότος, είμαστε οι θεματοφύλακες των εδαφών και των πολιτισμών μας. Αυτός ο αγώνας είναι δικός μας και τον υπερασπιζόμαστε με αποφασιστικότητα και ενότητα.

Τώρα, συμφωνούμε να μην παραμείνουμε σιωπηλοί απέναντι στην αδικία, την ποινικοποίηση, την επιθετικότητα, τις απειλές, τις δολοφονίες και τις εξαφανίσεις ανθρώπων που υπερασπίζονται τη ζωή με την ίδια τη ζωή. Η φωνή μας έχει γίνει μία και ο λόγος μας θα ταξιδέψει στις περιοχές των 5 ηπείρων του πλανήτη.

Για τη ζωή, τη γη, τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια του λαού μας!