Ο τεράστιος αστεροειδής που χτύπησε τη Γη και εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια δεν ήταν μόνος του, όπως επιβεβαίωσαν επιστήμονες.

Την ίδια εποχή, όπως δείχνει μελέτη υπήρξε και δεύτερος, μικρότερος διαστημικός βράχος που έπεσε στη θάλασσα στα ανοικτά των ακτών της Δυτικής Αφρικής δημιουργώντας έναν μεγάλο κρατήρα.

Ειδικότερα, ο δρ Ουισντέαν Νίκολσον από το Πανεπιστήμιο Heriot-Watt ανακάλυψε για πρώτη φορά τον κρατήρα Nadir το 2022, αλλά δεν γνώριζαν τότε με βεβαιότητα το πώς πραγματικά σχηματίστηκε.

Ωστόσο πλέον, ο δρ Νίκολσον και οι συνεργάτες του είναι βέβαιοι ότι ο κρατήρας των 9 χιλιομέτρων προκλήθηκε από έναν αστεροειδή που έπεσε στον πυθμένα της θάλασσας, αναφέρει το BBC.

Επιπλέον, δεν μπορούν να χρονολογήσουν ακριβώς πότε έγινε η σύγκρουση ούτε να πουν αν προηγήθηκε ή ακολούθησε τον αστεροειδή που άφησε τον κρατήρα Chicxulub πλάτους 180 χιλιομέτρων στο Μεξικό και αφάνισε τους δεινόσαυρους, όμως λένε ότι ο μικρότερος βράχος ήρθε στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, όταν αυτοί εξαφανίστηκαν.

Πως έγινε η σύγκρουση

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι καθώς έπεφτε ο αστεροειδής στην ατμόσφαιρα της Γης σχημάτισε πύρινη σφαίρα.

«Φανταστείτε ο αστεροειδής αν χτυπούσε τη Γλασκώβη και εσείς βρσικόσασταν στο Εδιμβούργο, περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά. Η πύρινη σφαίρα θα είχε περίπου 24 φορές το μέγεθος του Ήλιου στον ουρανό – αρκετή για να βάλει φωτιά σε δέντρα και φυτά στο Εδιμβούργο», λέει ο Δρ Νίκολσον στο BBC.

Στη συνέχεια, o αστεροειδής προκάλεσε μια εξαιρετικά δυνατή έκρηξη αέρα και μετά μια σεισμική δόνηση περίπου στο μέγεθος ενός σεισμού μεγέθους 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.

Τεράστιες ποσότητες νερού πιθανότατα έφυγαν μετά τη σύγκρουση από τον πυθμένα της θάλασσας και αργότερα κατέβηκαν πάλι προς τα κάτω δημιουργώντας μοναδικά αποτυπώματα στον πυθμένα.

Είναι ασυνήθιστο για τόσο μεγάλους αστεροειδείς να συντρίβονται έξω από το ηλιακό μας σύστημα με πορεία προς τον πλανήτη μας μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο ένας από τον άλλον και οι επιστήμονες ακόμη δεν ξέρουν ακόμη πως κατέστη κάτι τέτοιο εφικτό.

Ο αστεροειδής που δημιούργησε τον κρατήρα Nadir είχε πλάτος περίπου 450-500 μέτρα και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι χτύπησε τη Γη με ταχύτητα περίπου 72.000 χιλιομέτρων την ώρα.

Το πλησιέστερο γεγονός που έχουν φτάσει οι άνθρωποι σε αυτή την κλίμακα ήταν το γεγονός της Τουνγκούσκα το 1908, όταν ένας αστεροειδής 50 μέτρων εξερράγη στον ουρανό πάνω από τη Σιβηρία.

Ο αστεροειδής Nadir είχε περίπου το μέγεθος του Bennu, ο οποίος είναι σήμερα το πιο επικίνδυνο αντικείμενο που βρίσκεται σε τροχιά κοντά στη Γη.

Οι επιστήμονες λένε ότι η πιο πιθανή ημερομηνία που ο Bennu θα μπορούσε να χτυπήσει τη Γη είναι η 24η Σεπτεμβρίου 2182, σύμφωνα με τη Nasa. Αλλά εξακολουθεί να είναι μόλις μια πιθανότητα στις 2.700.

Η λεπτομερής μελέτη

Για την περαιτέρω κατανόηση του κρατήρα Nadir, ο Δρ Νίκολσον και η ομάδα του ανέλυσαν τρισδιάστατα δεδομένα υψηλής ανάλυσης από μια γεωφυσική εταιρεία που ονομάζεται TGS.

Οι περισσότεροι κρατήρες είναι διαβρωμένοι, αλλά ο συγκεκριμένος ήταν καλά διατηρημένος, πράγμα που σημαίνει ότι οι επιστήμονες μπορούσαν να εξετάσουν περαιτέρω τα επίπεδα των πετρωμάτων.

«Είναι η πρώτη φορά που καταφέρνουμε να δούμε το εσωτερικό ενός κρατήρα πρόσκρουσης όπως αυτός – είναι πραγματικά συναρπαστικό», λέει ο δρ Νίκολσον, προσθέτοντας ότι υπάρχουν μόλις 20 θαλάσσιοι κρατήρες στον κόσμο, αλλά κανένας δεν έχει μελετηθεί με τέτοια λεπτομέρεια.