Ο Ανάς αλ Σαρίφ είναι ένας από τους 30 περίπου δημοσιογράφους που παρέμειναν στη βόρεια Γάζα, από τότε που η ισραηλινή κυβέρνηση διέταξε 1,1 εκατομμύρια ανθρώπους να εκκενώσουν την περιοχή και να αφήσουν τα σπίτια τους στους ανελέητους βομβαρδισμούς των ισραηλινών.

Τους τελευταίους έντεκα μήνες, ο 27χρονος ανταποκριτής του Al Jazeera καταγράφει και μεταδίδει από την πρώτη γραμμή τη γενοκτονική επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, όπου από τον Οκτώβριο πάνω από 160 δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί.

Το Drop Site ζήτησε από τον Ανάς να μιλήσει για το έργο του στη Γάζα τους τελευταίους 11 μήνες. Ο ίδιος έστειλε ένα 10λεπτο φωνητικό μήνυμα ως απάντηση.

Δίνει μια συγκλονιστική μαρτυρία από τη ζωή ενός δημοσιογράφου στη Γάζα.

«Η δουλειά μας ως δημοσιογράφοι σε αυτό τον πόλεμο στη Γάζα είναι εντελώς διαφορετική. Αντιμετωπίσαμε ακραίες δυσκολίες, αντιμετωπίσαμε απειλές, ήμασταν εντελώς αποκομμένοι από τον έξω κόσμο λόγω της διακοπής των επικοινωνιών. Ζούμε μέσα σε τραγικές και δύσκολες συνθήκες και ως δημοσιογράφοι εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες στην αποστολή μηνυμάτων, στην αποστολή ρεπορτάζ και γενικά στην αποστολή οποιουδήποτε υλικού.

O παλαιστίνιος δημοσιογράφος ζει σε οδυνηρές και σκληρές συνθήκες όπως και ο υπόλοιπος λαός της Παλαιστίνης. Ζει με εκτοπισμούς, βομβαρδισμούς και καταστροφές. Πολλοί από τους συναδέλφους μας δημοσιογράφους έχουν χάσει τις οικογένειές τους, έχουν χάσει συγγενείς τους, έχουν χάσει τους φίλους και τους αγαπημένους τους. Αυτό άσκησε μεγάλη πίεση στους δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια του πολέμου, ειδικά επειδή η ισραηλινή κατοχή δεν κάνει διάκριση μεταξύ δημοσιογράφων, παιδιών, γιατρών, νοσοκόμων. Όλοι στοχοποιούνται συνεχώς και διαρκώς.

Στο βόρειο τμήμα της Γάζας, οι συνάδελφοί μου και εγώ ήμασταν εντελώς αποκομμένοι από τον έξω κόσμο από την αρχή του πολέμου, πράγμα που δημιούργησε μια τεράστια ευθύνη, αλλά και ένα τεράστιο πρόβλημα για εμάς. Ήταν δύσκολο να στείλουμε τα ρεπορτάζ ή γενικά οποιοδήποτε περιεχόμενο. Για να στείλουμε τα ρεπορτάζ μας, έπρεπε να πάμε σε τοποθεσίες που ήταν πολύ επικίνδυνες. Για να μπορούμε να καλύπτουμε και να στέλνουμε εικόνες, έπρεπε να πάμε σε ψηλά κτίρια για να βρούμε σήμα στο διαδίκτυο ή έστω σήμα μέσω SIM με τη χαμηλότερη ποιότητα, προκειμένου να τα μεταδώσουμε και να δείξουμε στον κόσμο τι συμβαίνει εδώ στη Λωρίδα της Γάζας. Αυτή είναι μόνο μία από τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε.

Είναι και οι συνεχείς απειλές από τον ισραηλινό στρατό κατοχής. Εγώ, απειλήθηκα προσωπικά. Μου είπαν ότι έπρεπε να σταματήσω να κάνω ρεπορτάζ από τη βόρεια Γάζα και να πάω στο νότο. Αλλά αρνήθηκα να υπακούσω. Δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να καλύπτω, παρά τις απειλές, παρά τους βομβαρδισμούς, παρά την πολιορκία. Επειδή δεν σταμάτησα, η ισραηλινή κατοχή στόχευσε το σπίτι μου και το σπίτι της οικογένειάς μου, γεγονός που οδήγησε στον μαρτυρικό θάνατο του πατέρα μου, ας τον λυπηθεί ο Θεός. Οι συνθήκες ήταν σκληρές και δύσκολες και οδυνηρές για μένα και οδυνηρές για όλους μας, αλλά αυτό με έκανε πιο αποφασισμένο να συνεχίσω το ρεπορτάζ. Είναι μια ευθύνη. Έχω αναλάβει την ευθύνη να συνεχίσω το ρεπορτάζ, παρά τους κινδύνους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω».