Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξεκίνησαν την Πέμπτη 6 Ιουνίου από την Ολλανδία. Την Παρασκευή σειρά έχουν η Τσεχική Δημοκρατία και την Ιρλανδία. Το Σάββατο ακολουθούν η Ιταλία, η Λετονία, η Σλοβακία και η Μάλτα, ενώ την Κυριακή οι υπόλοιπες χώρες. Τι προσδοκούν οι Ευρωπαίοι από αυτές τις εκλογές και τους ευρωβουλευτές; Μια ματιά στα σχόλια ευρωπαίων δημοσιογράφων που συγκέντρωσε το Eurotopics δείχνει πόσο διαφορετικές είναι οι προσδοκίες των πολιτών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μόνο ένα θέμα στη Λετονία

Η καθημερινη εφημερίδα Neatkarīgā περιγράφει το κλίμα στη χώρα:

«Αυτή τη στιγμή στη Λετονία ένα είναι το θέμα και είναι σαφές σε όλους: το ζήτημα της ασφάλειας της χώρας και η στάση στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο. Κάποιοι μεμονωμένοι ακτιβιστές εκφράζουν την αγανάκτησή τους για το γεγονός ότι οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές δίνουν ελάχιστη προσοχή στα θέματα της κλιματικής αλλαγής ή είναι επιφυλακτικοί για την «πράσινη πορεία», τα δικαιώματα των τρανσέξουαλ και άλλα σύγχρονα ζητήματα. … Σε μια κατάσταση όπου η σκιά μιας υπαρξιακής απειλής με τη μορφή του καθεστώτος Πούτιν πλανάται πάνω από την Ευρώπη, υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα στα οποία πρέπει να επικεντρωθούμε. Κατά συνέπεια, αυτές οι εκλογές έχουν μετατραπεί σε μονοθεματικές στη χώρα μας».

Γιατί ως Ισπανός πιστεύω στην Ευρώπη;

Ο αρχισυντάκτης του eldiario.es Ignacio Escolar, εξηγεί γιατί είναι ένας αφοσιωμένος Ευρωπαίος:

«Παρά τα προβλήματά της, η Ισπανία είναι σήμερα μια από τις πιο ευημερούσες χώρες στον κόσμο, και αυτό το οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό στην ΕΕ. Μια Ευρώπη ατελής, που είναι απογοητευτική από πολλές απόψεις, αλλά που επίσης έχει μάθει από τα λάθη της…. Αρκεί να συγκρίνει κανείς την αμελή και επιζήμια αντιμετώπιση της κρίσης του ευρώ και της κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος με τον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας. Σήμερα, αυτή η Ευρώπη απειλείται από την άνοδο της ακροδεξιάς, η οποία θέτει υπό αμφισβήτηση τα θεμελιώδη δικαιώματα της ΕΕ: αξιοπρέπεια, ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη και δικαιοσύνη. … Αυτή είναι η Ευρώπη στην οποία εγώ, ως Ισπανός, πιστεύω».

Στηρίξτε τις χώρες σας

Οι νεοεκλεγμένοι βουλευτές της ΕΕ θα πρέπει να έχουν κατά νου τα εθνικά και τοπικά συμφέροντα, προειδοποιεί ο αρθρογράφος Norman Aquilina στην εφημερίδα Times of Malta:

«Ακόμη και αν εκλέγονται για να προωθήσουν τα συμφέροντα των πολιτών της ΕΕ με βάση την κατεύθυνση της πολιτικής τους ομάδας, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι εθνικότητες δεν έχουν ρόλο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το εκλογικό σώμα είναι πιο πιθανό να επιλέξει τους ευρωβουλευτές του με βάση τοπικές πολιτικές εκτιμήσεις. … Χρειαζόμαστε ευρωβουλευτές που όχι μόνο εκπροσωπούν ενεργά τα συμφέροντα της Μάλτας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και που παραμένουν κοντά στην πατρίδα τους. Αυτό συνεπάγεται ευρύτερη και συνεχή δέσμευση με τις εθνικές αντιπροσωπείες και το κοινό».

Μην αφήσετε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη!

Το Novinky.cz προβληματίζεται για το πώς οι Τσέχοι εκφράζουν συνεχώς παράπονα για τις Βρυξέλλες, αλλά οι περισσότεροι δεν μπαίνουν στον κόπο να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές:

«Όσοι δεν συμφωνούν με την Πράσινη Συμφωνία, τον τρόπο με τον οποίο προωθήθηκε το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, την Κοινή Αγροτική Πολιτική ή τον τρόπο με τον οποίο κατανέμονται οι επιδοτήσεις στα επιμέρους κράτη μέλη, θα πρέπει να πάνε στις κάλπες. … Επίσης, επειδή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι το μόνο άμεσα εκλεγμένο όργανο στην ΕΕ. Για αιώνες οι άνθρωποι δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα. Ήταν ένας σκληρός αγώνας. Τώρα θα πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτές τις εκλογές, για να μη νομίζει κανείς ότι οι εκλογές είναι μια περιττή και ακριβή πολυτέλεια και ότι η δημοκρατία μπορεί να αντικατασταθεί από τον ολοκληρωτισμό».

Δεν κάνουν κουμάντο πλέον μόνο τα ισχυρότερα κράτη

Η ρουμανική εβδομαδιαία εφημερίδα Observator Cultural εξετάζει πώς έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των μεγαλύτερων χωρών της ΕΕ:

«Η Γερμανία και η Γαλλία χορεύουν ένα πολιτικό μπαλέτο από το 1958, το οποίο έγινε pas de trois όταν το Ηνωμένο Βασίλειο προσχώρησε στην Ένωση και στη συνέχεια μετατράπηκε σε τανγκό μετά το Brexit. Τώρα, όμως, οι πολιτικές ελίτ της Γαλλίας και της Γερμανίας δεν μπορούν πλέον να ελέγχουν το ευρωπαϊκό παιχνίδι. Η «Ανανεωτική Ευρώπη» του κόμματος του Μακρόν βρίσκεται σε περιδίνηση, όπως και οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες. … Αυτό καθιστά τις μικρές δυνάμεις (στην προκειμένη περίπτωση την Ιταλία) παράγοντα αλλαγής του παιχνιδιού για ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ο νέος ηγέτης της Ευρώπης είναι αναμφίβολα ο Τζιόρτζι Μελόνι, ο οποίος θα διαμορφώσει και θα αναδιαμορφώσει ολόκληρη την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική την επόμενη πενταετία».