Ξεκινώ από την ανάποδη με την τελευταία εντύπωση. Ανεβαίνω στο λεωφορείο της γραμμής για το αεροδρόμιο Incheon της Σεούλ το οποίο απέχει 52 χιλιόμετρα από το κέντρο. Τα καθίσματα είναι αεροπορικά με καφέ δερματίνη που συνδυάζεται με κάποιο πιο σκούρο χρώμα και με το κόκκινο της Κνωσού στο δάπεδο του λεωφορείου. Ο οδηγός αφού τοποθέτησε τις βαλίτσες ανέβηκε πάνω και έκανε μια βαθιά υπόκλιση όπως είναι ο χαιρετισμός στην Ανατολή. Έτσι ξεκίνησε να ξετυλίγεται για τελευταία φορά το ανάγλυφο της Σεούλ με τον ποταμό Χαν να την διασχίζει και διάφορες γέφυρες να ενώνουν τις δύο πλευρές με τα πανύψηλα κτίρια να θυμίζουν από μακριά το Μανχάταν και άλλοτε το Χογκ -Κονγκ.

Flash back

Στον ερχομό ανακάλυψα κάτι που δεν φανταζόμουν ότι δηλαδή κάτω από τα κτίρια που προσπαθούν να τρυπήσουν τον ουρανό κρύβονταν γειτονιές που αρνήθηκαν να μετακινηθούν στον 21ο αιώνα και έμειναν προσηλωμένες σε ένα γραφικό παρελθόν. Κατασκήνωσα σε ένα μικρό ξενοδοχείο κρυμμένο στα δαιδαλώδη στενά της παλιάς γειτονιάς του Jogno Gu που κρύβει τόσα μυστικά όσα δεν μπόρεσαν να αποκαλύψουν ακόμα και τα “Παράσιτα”. Η πανέξυπνη ταινία που ήταν η πρώτη ξενόγλωσση η οποία σάρωσε τα ΄Οσκαρ.

Στη χώρα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της τεχνολογίας εδώ σε αυτήν την γειτονιά μπορείς να συναντήσεις όσα είχε κάποτε η Κορέα και σήμερα προσπαθεί να τα αφήσει πίσω. Πάγκους που σερβίρουν νοστιμότατο street food άπειρα μαγαζιά και μαγαζάκια με φαγητό ή άλλα πιο πονηρά που υπόσχονται κάθε είδους ένταση εάν κατέβεις τις σκάλες ή ένα ανέβεις στους πάνω ορόφους. Αντί για τα τεράστια mall που προσελκύουν πελάτες από ολόκληρη την Ασία, εδώ θα συναντήσεις το παλαιότερο σούπερ- μάρκετ που είναι ένα γραφικό βαν που διαθέτει από κουβαρίστρες και βελονάκια μέχρι ότι βάλει ο νους και διαλαλεί την πραμάτεια με μαγνητοφωνημένο μήνυμα του Κορεάτη τελάλη. Ποιος τα αγοράζει; Θα το καταλάβεις εάν χαθείς στα στενάκια και βρεθείς μπροστά σε διαμερίσματα – χαμοκέλες, που στεγάζουν την τεράστια φτώχεια των παράσιτων της κοινωνίας των αντιθέσεων. Μιας κοινωνίας που κατά τα άλλα έχει κατά 93% ευρυζωνική πρόσβαση και είναι τόσο εθισμένη στα κινητά τηλέφωνα ώστε να μην μπορεί ούτε στο σπίτι να επιστρέψει χωρίς την βοήθεια του google map που λέει ο λόγος.

Σκηνή πρώτη

Μερικά από τα παραδοσιακά κτίρια που έχουν απομείνει στο jogno Gu έχουν μετατραπεί σε πανέμορφα καφέ και tee houses απολαμβάνοντας σε ένα από αυτά ένα σπάνιο τσάι βλέπω στο διπλανό τραπέζι την κοπέλα να έχει βγάλει τα παπούτσια και απλώνει τα πόδια της σε εκείνα του αγοριού. Εκείνος της κάνει μασάζ στις πατούσες ενώ αυτή είναι βυθισμένη στο κινητό. Κάποια στιγμή τραβάει τα πόδια της κα με την σειρά του το αγόρι αρπάζει το κινητό συνεχίζοντας την παράλληλη <<διασκέδασή >> τους. ΄Όταν όμως οι Κορεάτες τρώνε και πίνουν πολλοί μαζί αφήνοντας παράμερα τα κινητά τότε αποδεικνύονται φασαριόζοι και εξωστρεφείς.

Σκηνή δεύτερη

Βρίσκεσαι στην αποβάθρα της γραμμής του μετρό που είναι αρκετά χωμένη μέσα στην γη και ρωτάς τους συνεπιβάτες σου ποιο από τα δύο γραμμές πάει π.χ. προς το Φάληρο και ποιο προς την Κηφισιά και δεν μπορούν να σου απαντήσουν εάν δεν απευθυνθούν στο κινητό. Είναι μετά να απορείς γιατί ο κόσμος σήμερα μπορεί να κυβερνηθεί από αυτή την διαβολοσυσκευή;

Η ομορφιά όμως βρίσκεται αλλού. Τις μέρες αυτές της Άνοιξης τα δέντρα στο παλάτι changdeokgung το μεγαλύτερο μεταξύ άλλων τεσσάρων που αποτελεί παγκόσμια κληρονομιά της ανθρωπότητας ήταν ολάνθιστα συνθέτοντας μια μαγευτική εικόνα. Το χορό των χρωμάτων σέρνουν αυτή την εποχή στην Κορέα οι ανθισμένες κερασιές. Το αεράκι διώχνει το νέφος που όταν πλακώσει κάνει ανθρώπους και φυτά να υποφέρουν καθότι η ανατολική Ασία συμβάλει με το μεγαλύτερο ποσοστό στην παγκόσμια ρύπανση.

Η χώρα βρίσκονταν ελάχιστες μέρες πριν τις εκλογές αλλά σχεδόν τίποτα δεν πρόδιδε το γεγονός. Κάποιες φωτογραφίες υποψηφίων κρέμονταν σε ένα δρόμο ενώ λίγοι νεαροί χοροπηδούσαν πάνω σε μια καρότσα ενός οχήματος χαιρετώντας τον κόσμο και δείχνοντας κάποια πλακάτ με συνθήματα. Δεν έμοιαζε με αυθόρμητη έκφραση συναισθημάτων αλλά περισσότερο θύμιζε επαγγελματική υποχρέωση.

Μεγαλύτερο ντόρο έκανε το πρωί της Κυριακής ένα βαν με μαγνητοφωνημένο κήρυγμα και επιγραφές που καλούσαν τον κόσμο να μετανοήσει και να ασπαστεί τον Χριστό αν ήθελε να μην πάει στην κόλαση. Σε μια προσπάθεια στροφής προς την Δύση, ο Χριστιανισμός εισήχθη σχετικά πρόσφατα στην Κορέα και με 47% υπερτερεί έναντι του Βουδισμού (46%) που είναι άρρηκτα δεμένος με τον Κορεάτικο πολιτισμό. Μιλώντας για τις εκλογές αρχικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι το βασικό θέμα στην συζήτηση ήταν το δημογραφικό σε μια χώρα που έχει το 75% της έκτασης της Ελλάδας και 52εκατ. κατοίκους. Ο δείκτης γεννήσεων (ο,6) είναι πραγματικά χαμηλός καθώς οι σύγχρονες γυναίκες αρνούνται να παντρευτούν επειδή του απορροφάει ο εξοντωτικός ρυθμός της δουλειάς και θεωρούν ότι οι άντρες δεν συμμετέχουν στα βάρη του σπιτιού.

Πολύ πρόσφατα μια γυναίκα που δουλεύει στην τηλεόραση δήλωνε στον Gardian ότι η δουλειά της την γεμίζει αλλά περιέγραφε το πρόγραμμά της ως εξής : Πέντε μέρες δουλειάς με τρελούς ρυθμούς και το Σαββατοκύριακο κάνει ενέσεις πολυβιταμινών για να αντέξει την επόμενη εβδομάδα. Ανάμεσα σε αυτά φαντάζομαι ότι η διάθεση για σεξ θα είναι δυσεύρετη πολυτέλεια εκτός και αν η τεχνολογία επιτρέψει να γίνεται μέσω κάποιας εφαρμογής του κινητού. Μια άλλη γυναίκα δήλωνε ότι έψαξε και βρήκε ότι ισότητα μεταξύ των δυο φύλλων ισχύει στην Νέα Ζηλανδία όπου αποφάσισε να μεταναστεύσει μέχρι να παντρευτεί. Πιθανώς το προξενιό να το αναλάβει η Google λέω εγώ…

Ένας υπουργός προκειμένου να δελεάσει τους ψηφοφόρους ανακοίνωσε την λειτουργία ενός ταχύτατου τρένου το οποίο από 80 λεπτά θα συντομεύσει σε 20 λεπτά την καθημερινή διαδρομή για μέρος έξω από την Σεούλ. Οπότε , είπε, τα ζευγάρια θα μπορούν να έχουν μεγαλύτερο χώρο από τα διαμερίσματα – κλουβιά του κέντρου και περισσότερο χρόνο για να μεγαλώσουν παιδιά.

Τα σκεπτόμουν όλα αυτά όταν πήγα για καφέ σε ένα αλλόκοτο φουτουριστικό πολιτιστικό κόμπλεξ το οποίο δεσπόζει μπροστά από ένα πάρκο όχι μακριά από το παλιό τοίχος της Σεούλ που σκαρφαλώνει για αρκετά χιλιόμετρα στο βουνό έχοντας δίπλα του τα γνωστά κτίρια της εποχής. Έξω από το κτίριο μια κυριούλα είχε στήσει το <<πάλκο της>> και με μουσική – κονσέρβα τραγουδούσε και χαμογελαστή χαιρετούσε τους διαβάτες. Το τι ακριβώς έλεγε με τα τραγούδια της δεν το ξέρω αλλά σίγουρα έμοιαζε πολύ πιο αυθεντικό από το καρναβάλι της Eurovision. Στο πάρκο γύρω από το κτίριο μια φορά το χρόνο διοργανώνεται υπαίθρια βιβλιοθήκη με κόσμο που αράζει και διαβάζει βιβλία που διανέμονται δωρεάν.