Τελικά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έγινε για να αποφασίσει ότι δεν χρειάζεται νέα εκλογή προέδρου.

Το πολυαναμενόμενο συνέδριο, που υποτίθεται ότι θα συζητούσε τις πολιτικές του θέσεις και θα ήταν η αφετηρία της αντεπίθεσης του κόμματος, τελικά αναλώθηκε στο να αποφασίσει ότι η παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη, στην θέση του προέδρου, δεν αμφισβητείται.

Συνέδριο χωρίς όραμα, χωρίς πολιτική συζήτηση, χωρίς προτάσεις, χωρίς προοπτική.

Αφού ο Αλέξης Τσίπρας με την άστοχη χρονικά παρέμβαση του τίναξε στον αέρα το συνέδριο και τορπίλισε κάθε πιθανότητα πολιτικού διαλόγου, εντέλει αποφασίστηκε από το σώμα του συνεδρίου ότι εκλογές για πρόεδρο δεν θα γίνουν. Ένα τετραήμερο μάδημα της μαργαρίτας. Τελικά η μαργαρίτα αποφάνθηκε: Όχι εκλογές.

Μετά την επεισοδιακή συνεδρίαση της πολιτικής γραμματείας της περασμένης εβδομάδας, το συνέδριο έστειλε στο κλείσιμο του μήνυμα ενότητας. Όμως ποιος τα πιστεύει όλα αυτά τα ωραία περί ενότητας; Ποιος πιστεύει ότι από εδώ και πέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει απερίσπαστος και χωρίς εσωτερικές τριβές στην αντιπαράθεση με τη ΝΔ; Κανένας δεν τα πιστεύει. Ούτε ο Στέφανος Κασσελάκης, ούτε τα διάφορα στελέχη, ούτε και αυτό είναι το σημαντικότερο, η κοινωνία που δεν παραμυθιάζεται από δήθεν όρκους αγάπης και αφοσίωσης.

Ουσιαστικά το συνέδριο έγινε και η κατάσταση είναι χειρότερη από ότι ήταν πριν να γίνει. Δεν πρόσθεσε τίποτα το θετικό. Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν εμπιστεύεται τα περισσότερα στελέχη και δεν τα εκτιμά και αντίστοιχα τα περισσότερα στελέχη δεν τον εμπιστεύονται και δεν τον εκτιμούν.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, μετά το τέλος, ερμήνευσε τα αποτελέσματα του συνεδρίου σαν μια μεγάλη δική του νίκη. Και ότι θα κριθεί ο ίδιος ως πρόεδρος μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές και όχι τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Όλα αυτά βέβαια αποδεικνύονται στην πράξη.

Το σίγουρο είναι ότι ξεκάθαρη λύση στις εσωκομματικές διαμάχες δεν δόθηκε. Όμως ποιος στ’αλήθεια μέσα στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δύναμη να αμφισβητήσει τον Στέφανο Κασσελάκη; Κανένας. Ούτε όλοι μαζί και αυτός μόνος του. Πλέον το τι θα πει ο Παπάς, ο Πολάκης κι ο ίδιος ο Τσίπρας δεν έχουν και πολύ σημασία.

Ο Στέφανος Κασσελάκης σήμερα είναι ότι πιο ενδιαφέρον έχει να παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα από το γκρίζο των κομματικών διαδρόμων και διαδρομών, ο Στέφανος Κασσελάκης έχει ακόμα μια λάμψη. Απροσδιόριστη, αδιαμόρφωτη άγνωστο που θα καταλήξει αυτή η λάμψη. Αριστερή, κεντρώα, κεντροαριστερή οι λάμψεις δεν έχουν ταμπέλες. Όμως είναι λάμψη.

Η εποχή του ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε τελείωσε. Ουσιαστικά η τελευταία αναλαμπή της ήταν οι εκλογές του 2019. Σήμερα έχουμε την εποχή του Στέφανου Κασσελάκη. Ο οποίος ήρθε και θα μείνει. Ανταποκρίνεται στην αισθητική της «νέας εποχής». Όχι απαραίτητα στην αισθητική της αριστεράς.

Ας πάρουμε ποπ κορν, ας κάτσουμε στις θέσεις μας. Το έργο συνεχίζεται. Ας το απολαύσουμε έχει ενδιαφέρον.