Την εθνική της κυριαρχία χάνει η Ιρλανδία, στον τομέα της δημοσιονομικής της πολιτικής, «την οποία αναμένεται να παραχωρήσει εντός ολίγων ωρών στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ και με μόνο όπλο στα χέρια της την διαπραγμάτευση των όρων του δανείου για τη διάσωση των τραπεζών της», αναφέρει δημοσίευμα της Wall Street Journal.

Ads

Στο άρθρο, που υπογράφεται από τον Irwin Stelzer, σημειώνεται ότι η διάσωση της Ιρλανδίας αποτελεί μείζον πολιτικό λάθος από την πλευρά της κυβέρνησής της, όμως ήταν αναπόφευκτο τη στιγμή που η Ιρλανδία δεν μπορούσε να βρει κανένα σύμμαχο μεταξύ των εταίρων της στο Eurogroup που να θέλει να τα βάλει με τη Γερμανία, μία χώρα που εδώ και καιρό ήθελε η Ιρλανδία να αυξήσει τον φόρο των επιχειρήσεων, ο οποίος κυμαίνεται στο 12,5%).

Γερμανία και Γαλλία, αλλά και το σύνολο της «ευρωκρατίας» χαρακτήριζε την πολιτική του χαμηλού φόρου για τις επιχειρήσεις στην Ιρλανδία ως επιθετική, δηλαδή ανταγωνιστική προς τις δικές τους υψηλές φορολογίες. Το μόνο ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι εάν στο πακέτο δανειοδότησης θα περιληφθεί και ο όρος για την αύξηση αυτού του φόρου όπως απαιτούν οι αξιωματούχοι της Γαλλίας και της Γερμανίας».

«Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι οι Ιρλανδοί δεν θα αυξήσουν τη φορολογία των επιχειρήσεων και εάν η Ιρλανδία υποχωρήσει στην πίεση των Βρυξελλών, τότε θα χάσει την μοναδική της ευκαιρία να ανακάμψει από τα προβλήματά της μέσω της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων».

Ο αρθρογράφος επικρίνει και τη στάση της Βρετανίας απέναντι στην ιρλανδική διάσωση, κατηγορώντας την βρετανική κυβέρνηση ότι ψεύδεται για τους λόγους για τους οποίους θα συμμετάσχει η χώρα στο δάνειο της Ιρλανδίας. «Ο υπουργός Οικονομικών Όσμπορν θα συνεισφέρει στο δάνειο το ποσό των επτά δισ. λιρών, το οποίο δεν διαθέτει, γιατί όπως λέει, “είμαστε καλοί γείτονες και όχι επειδή έχουμε σοβαρές ανησυχίες για τις βρετανικές τράπεζες”».

Επομένως, η βρετανική συμμετοχή δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, Μέρβιν Κινγκ, εκτιμά την έκθεση των βρετανικών τραπεζών στο ιρλανδικό χρέος να πλησιάζει τα 83 δισ. λιρών ή ότι η Βόρεια Ιρλανδία δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με τη χαμηλή φορολογία της Ιρλανδίας ή ακόμα ότι επιχειρήσεις όπως η Essenta Foods μεταφέρει την έδρα της στην γειτονική Ιρλανδία για να επωφεληθεί από τους χαμηλούς φόρους».