Μέχρι και… τη στήριξη της ΝΔ κέρδισαν οι αιτιάσεις του πρωθυπουργού ότι το Βερολίνο οδηγεί τις αδύναμες χώρες σε χρεοκοπία. Η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να επιχειρεί τη διαμόρφωση ενός μπλοκ χωρών εντός της Ευρωζώνης που θα βάλει «φρένο» στο γερμανικό δόγμα. Τη σχετική συζήτηση προσπερνούν οικονομολόγοι όπως ο καθηγητής, Γιάννης Βαρουφάκης, ο οποίος τονίζει στο tvxs.gr ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν και υποστηρίζει κατηγορηματικά την αναδιάρθρωση του ευρωπαϊκού χρέους.

Ads

Η ελληνική επίθεση

Οι βολές Παπανδρέου κατά Μέρκελ καταδεικνύουν την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να εκμεταλλευτεί τη δυσαρέσκεια και άλλων χωρών (νότια Ευρώπη και Ιρλανδία) από την πολιτική λιτότητας ως κεντρική επιλογή της Ευρωζώνης. Σημειώνεται ότι επίκειται σύνοδος κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών το Δεκέμβριο.

Στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης χαρακτηρίζουν τη στάση του πρωθυπουργού και ως συνέχεια της θεώρησης η οποία διατυπώνεται από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Το ψήφισμα της πρόσφατης συνεδρίασης, υπό την προεδρία του κ. Παπανδρέου, καλεί τις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις για «βιώσιμη ανάπτυξη, ισοσκελισμένους κρατικούς προϋπολογισμούς και μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος». Τα συγκεκριμένα συμπεράσματα είχαν το χαρακτήρα μηνύματος στο G20, την προεδρία του οποίου ανέλαβε η Γαλλία (το Μέγαρο των Ηλυσίων επισκέφθηκε προχθές ο πρωθυπουργός).

Συνεχίζοντας την ελληνογερμανική διένεξη, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του ΟΑΣΕ, Πέτρος Ευθυμίου, υπονόησε -στον 9.84- ότι το Βερολίνο επιδιώκει τον αποκλεισμό αδύναμων χωρών από τη ζώνη του Ευρώ, την οποία σκοπεύει να μετατρέψει σε μία μικρή ομάδα ισχυρών οικονομικά παικτών (κάτι το οποίο χαρακτηρίζει ασύμφορο για τη Γερμανία ο κ. Βαρουφάκης / βλ.παρακάτω).

Η γερμανική αντίδραση

Ο γερμανικός Τύπος έκανε λόγο χθες για «επίθεση οξέων τόνων» σε βάρος της γερμανικής κυβέρνησης από την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιρλανδία, συμπεραίνοντας ότι «οι οφειλέτες ξεσηκώνονται εναντίον των πιστωτών τους». «Δεν νομίζω ότι η Ευρωζώνη βρίσκεται σε κίνδυνο, αλλά σημειώνονται αναταραχή και καταστάσεις που ούτε καν θα ονειρευόμουν πριν από 1,5 χρόνο», δήλωσε η καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, η οποία επέμεινε ότι «όσοι δεν είναι τόσο ανταγωνιστικοί σήμερα πρέπει να βελτιωθούν».

Υπενθυμίζεται ότι ο υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας, Γιόζεφ Πρελ, διαμήνυσε ότι «η Ελλάδα δεν τήρησε τις υποχρεώσεις της στο θέμα της ανόρθωσης των δημόσιων οικονομικών της», εγείροντας θέμα μη καταβολής του μεριδίου της χώρας του (190 εκατ.ευρώ) στο μηχανισμό στήριξης της Αθήνας. Στη συνέχεια «μάζεψε» την αρχική του δήλωση, την οποία ακολουθούν «παιχνίδια» με αντικείμενο το χρόνο καταβολής της τρίτης δόσης του δανείου προς την Ελλάδα.

Τα νούμερα δεν βγαίνουν

Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο κ. Γιάννης Βαρουφάκης, δεν εμφανίζεται ιδιαίτερα αισιόδοξος από την προοπτική αλλαγής της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, χωρίς την αναδιάρθρωση του συνολικού χρέους της Ευρωζώνης.

Ο ίδιος εκφράζει την πεποίθηση ότι η γερμανική κυβέρνηση βρίσκεται «υπό καθεστώς σύγχυσης» και χαρακτηρίζει τη Γαλλία «απαραίτητη σε οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας μιας συμμαχίας».

Επιπλέον, αποδίδει στην ελληνική κυβέρνηση την αναθεώρηση του ελλείμματος και τονίζει ότι «το Μνημόνιο δεν μπορεί να μας βγάλει από την κρίση σε 2-3 χρόνια».

Ακολουθεί η τηλεφωνική συνομιλία με τον καθηγητή Βαρουφάκη:

Οι δηλώσεις Παπανδρέου, σύμφωνα με τις οποίες το Βερολίνο ωθεί χώρες στη χρεοκοπία, αποτελούν ένδειξη ότι αρχίζει να δημιουργείται ένα μπλοκ ευρωπαϊκών χωρών που θα επιχειρήσουν να περιορίσουν την οικονομική πολιτική λιτότητας;

Θα ήθελα να πιστεύω πως ναι. Από την άλλη μεριά δεν έχω δει τις ενδείξεις εκείνες που θα με έκαναν να νιώσω αισιοδοξία ότι δημιουργείται αυτό που πραγματικά χρειάζεται: μία δυναμική που θα οδηγεί σε μία πολυμερή διαπραγμάτευση για το θέμα του συνολικού χρέους της ΕΕ.

Η αναδιάρθρωση χρέους είναι σαν μία ιατρική επέμβαση. Πάντα τη φοβάσαι, αλλά θα πρέπει να φοβάσαι και τι θα γίνει αν δεν την κάνεις. Από την άλλη μεριά πρέπει να φοβάσαι και πώς θα γίνει η επέμβαση αυτή. Υπάρχουν επεμβάσεις και επεμβάσεις, αναδιαρθρώσεις και αναδιαρθρώσεις. Αυτή τη στιγμή αυτό που θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνει είναι η αναδιάρθρωση του ευρωπαϊκού χρέους.

Είναι αστείο αυτή τη στιγμή η ΕΕ να μην έχει καθόλου χρέος. Το οποίο ακούγεται λίγο περίεργο. Στο σύνολό τους τα ευρωπαϊκά κράτη δεν έχουν πολύ μεγάλο χρέος σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο, έτσι όπως είναι καταμερισμένο το χρέος μεταξύ των ελλειμματικών και πλεονασματικών χωρών, δημιουργείται μία διαδικασία ντόμινο. Ένα πρόβλημα, το οποίο θα μπορούσε να διαχειριστεί και να αναδιαρθρωθεί στο επίπεδο της ΕΕ ορθολογικά και με τρόπο που μέσα σε μία εβδομάδα να σταθεροποιηθεί η ευρωπαϊκή οικονομία, μετατρέπεται σε μία κατάσταση εκρηκτική που κινδυνεύει να διαλύσει την αρχιτεκτονική του ευρώ.

Αυτή η αναδιάρθρωση του συνολικού ευρωπαϊκού χρέους, ιδιωτικού και δημοσίου, είναι αναπόφευκτη. Πώς θα δρομολογηθεί, πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι το ζητούμενο σε μία σύνοδο σε επίπεδο Ευρωζώνης, στην οποία θα πρέπει να εκπροσωπούνται τα ελλειμματικά κράτη, οι ευρωπαϊκές τράπεζες που είναι άκρως προβληματικές και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με ένα θέμα στην ατζέντα τους: Πώς παράλληλα θα μειωθεί το δημόσιο χρέος, μέσα από μία αναδιάρθρωση που θα συμφωνήσουν να κάνουν μόνο οι ευρωπαϊκές τράπεζες, όχι οι υπόλοιποι πιστωτές, έτσι ώστε να μπορούν να εξασφαλίσουν συνεχιζόμενη βοήθεια από την ΕΚΤ. Μία τέτοια αναδιάρθρωση του χρέους θα είχε μόνο κερδισμένους, κανέναν χαμένο.

Σε ποιο πλαίσιο εντάσσονται οι τελευταίες δηλώσεις υψηλόβαθμων Γερμανών αξιωματούχων, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα κακώς μπήκε στο ευρώ, έχει λάβει περίσσια αλληλεγγύη από την Ευρώπη και από τη Γερμανία, κ.ο.κ.

Δηλώσεις τέτοιου είδους αποδεικνύουν ότι δυστυχώς η μεγάλη δύναμη της Ευρώπης, η οποία θα έπρεπε να παίξει ηγετικό ρόλο στην προσπάθεια για έξοδο από την κρίση, αρνείται να το πράξει, και αντίθετα τελεί υπό καθεστώς πλήρους άρνησης της πραγματικότητας.

Το να κοιτάς τι έγινε το 1999 και το 2000, και αν θα έπρεπε να έχει μπει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, το να μιλάς για αλληλεγγύη προς την Ελλάδα, όταν αυτό για το οποίο ουσιαστικά μιλάμε πρόκειται για μία δανειακή σύμβαση με πολύ επαχθείς όρους, η οποία μάλιστα οδηγεί στην όξυνση των προβλημάτων, απλώς επιβεβαιώνει ότι δυστυχώς η Γερμανία δεν φαίνεται να θέλει να ηγηθεί της Ευρώπης.

Θεωρείτε ότι η Γερμανία επιδιώκει μία πιο μικρή Ευρωζώνη; Ή μία Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων; Και αν ναι, τη συμφέρει τελικά κάτι τέτοιο;

Νομίζω πως όχι. Μία Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων θα έπληττε σοβαρά τις εξαγωγές της. Η ίδια η Γερμανία δεν ξέρει τι επιδιώκει, βρίσκεται υπό καθεστώς σύγχυσης.

Πού τοποθετείτε στο «κάδρο» την προχθεσινή συνάντηση Παπανδρέου – Σαρκοζί;

Η Γαλλία είναι απαραίτητη σε οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας μιας συμμαχίας, έτσι ώστε το αυτονόητο να επικρατήσει, δηλαδή ότι η σημερινή πορεία οδηγεί σε αδιέξοδο. Αν η γαλλική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη επιτέλους να χρησιμοποιήσει τη σχετική ισχύ που έχει εντός της ΕΕ, για να ξεκινήσει μια συζήτηση για το πρόβλημα, που δεν έχει ξεκινήσει καν ακόμα, τότε αυτές οι κινήσεις είναι πολύ θετικές και αποτελούν προμήνυμα κάποιων θετικών εξελίξεων στο μέλλον.

Ο ρόλος χωρών όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία ή η Ισπανία;

Είναι οι τόποι στους οποίους εξελίσσεται το δράμα το οποίο ξεκίνησε το 2008, με τον παγκόσμιο σεισμό στη σαθρή, όπως αποδείχθηκε, αρχιτεκτονική της πολυκατοικίας που ζούμε, του ευρώ. Ένα ένα τα διαμερίσματα αρχίζουν να παρουσιάζουν ρωγμές, και οι ρωγμές διαπερνούν τα διαμερίσματα το ένα με το άλλο. Το πρόβλημα δεν είναι στο να τσιμεντώσουμε τις ρωγμές στα διαμερίσματα, αλλά καθαρά στο πώς θα στηρίξουμε ολόκληρο το αρχιτεκτόνημα και θα το επανασχεδιάσουμε.

Πώς εξηγείται η πρόσφατη αναθεώρηση του ελληνικού δημοσιονομικού ελλείμματος, η οποία ίσως να λειτουργεί και ως χαριστική βολή στις προσπάθειες που καταβάλλει η ελληνική κυβέρνηση για την υλοποίηση του Μνημονίου; Ανεξάρτητα από την ορθότητα και την αποτελεσματικότητα του όλου εγχειρήματος.

Από τη μία μεριά καταλαβαίνω γιατί η ελληνική κυβέρνηση έδωσε εντολή στο νέο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής να είναι «βασιλικότερος του βασιλέως», δηλαδή να εφαρμόζει τους κανόνες με μεγαλύτερη αυστηρότητα. Δεν ήταν τόσο πολύ αναθεώρηση από τη Eurostat, αλλά από τη μεριά τη δική μας. Μετά το διασυρμό και τα greek statistics, κατανοώ γιατί η κυβέρνηση λέει: καλύτερα να έχω μία αρχή η οποία υπερβάλλει στην εκτίμηση για το έλλειμμα, παρά να δεχόμαστε συνεχώς τα πυρά ότι τα στοιχεία μας υποτιμώνται.

Από την άλλη μεριά, όποια φόρμουλα και να χρησιμοποιήσουμε για να υπολογίσουμε τα ελλείμματα και τα χρέη μας, οι στόχοι του Μνημονίου, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, θα αποδεικνύουν ότι είναι φρούδες ελπίδες, και ότι το Μνημόνιο δεν μπορεί να μας βγάλει από την κρίση σε 2-3 χρόνια. Αυτό το ξέρουν νομίζω όλοι. Το θέμα είναι στη διάρκεια τη χρονική που έχουμε εξαγοράσει με πολλούς κόπους και θυσίες, στο πλαίσιο του Μνημονίου, πότε επιτέλους θα ξεκινήσει η δρομολόγηση μιας λύσης του ευρωπαϊκού πλέον προβλήματος.

Δηλώσεις όπως αυτές του υπουργού Οικονομικών της Αυστρίας έχουν μεγάλη πρακτική σημασία για την ελληνική οικονομία;

Το γεγονός ότι έχουν μεγάλη σημασία οι ανοησίες που λέει ο κάθε υπουργός της κάθε χώρας καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος. Το βαθμό στον οποίο η κρίση έχει ξεφύγει.