του Μιχάλη Γουδή, Ομάδα tvxs Θεσσαλονίκης

Σε δύο χρόνια η Θεσσαλονίκη θα γιορτάζει 100 χρόνια ελευθερίας. Η θητεία του δημάρχου που θα αναδειχθεί από τις σημερινές εκλογές θα βρίσκεται στο μέσον της. Άραγε, θα έχει κάνει η πόλη επαρκή βήματα προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων της και προς την ανάπτυξή της, ώστε να μπορεί να περηφανεύεται και για κάτι περισσότερο από το ιστορικό παρελθόν της; Κρίνοντας από την προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων δημάρχων, δεν μπορεί παρά να είναι κανείς απαισιόδοξος…

Είναι ξεκάθαρο ακόμη και στους επισκέπτες της Θεσσαλονίκης πως η πόλη αντιμετωπίζει μία σειρά από πολύ σοβαρά προβλήματα που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της και δυσχεραίνουν την καθημερινότητα. Κυκλοφοριακό, έλλειψη ελεύθερων δημόσιων χώρων, ατμοσφαιρική ρύπανση, άναρχη δόμηση είναι μόνο μερικά από τα χρονίζοντα προβλήματα. Ένας σώφρων πολίτης θα περιμένε από τους υποψήφιους δημάρχους να ασχοληθούν αποκλειστικά και μόνο με τα προβλήματα αυτά, παρουσιάζοντας τις θέσεις τους και κάνοντας προτάσεις που θα ανακουφίσουν την πόλη. Και σε αυτές τις εκλογές, όμως, τα προγράμματα είχαν τυπικό χαρακτήρα…

Η προεκλογική περίοδος στη Θεσσαλονίκη με τις καμπάνιες των υποψηφίων δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία φαρσοκωμωδία που προσέφερε άλλη μία χειροπιαστή εξήγηση γιατί η πόλη έχει βυθιστεί σε ένα τέλμα τα τελευταία 20-25 χρόνια. Τι είδαμε τους τελευταίους μήνες στη Θεσσαλονίκη;

Είδαμε έναν υποψήφιο να προσπαθεί απεγνωσμένα να πείσει ότι είναι ανεξάρτητος και ότι δεν είναι συνέχεια της προηγούμενης, καταστροφικής για το Δήμο, διοίκησης. Την ίδια στιγμή που μιλάμε για ένα στέλεχος της Ν.Δ. που έφτασε να καταλαμβάνει αξιώματα. Την ίδια στιγμή που στο συνδυασμό του συμπεριλαμβάνονται σημαντικά πρόσωπα της διοίκησης Παπαγεωργόπουλου, μεταξύ των οποίων και αρκετοί αντιδήμαρχοι. Η «Ομάδα Δημιουργίας» του Κώστα Γκιουλέκα, που «έρχεται τώρα στην τοπική αυτοδιοίκηση», όπως τόνισε ο ίδιος εκατοντάδες φορές, προσπάθησε επίμονα να αποφύγει την οποιαδήποτε ταμπέλα. Όμως, η διαδρομή στο χώρο της πολιτικής δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Μολονότι οι θέσεις του κ. Γκιουλέκα φαίνονται συγκροτημένες και παρουσιάζουν ενδιαφέρον, αν τις διαβάσει κανείς, ο ίδιος επέλεξε σε όλες τις τηλεοπτικές εμφανίσεις και τις συνεντεύξεις του να επιτίθεται στον βασικό αντίπαλό του, Γιάννη Μπουτάρη. Φυσικά, και το μνημόνιο είχε την τιμητική του…

Από την άλλη, η «Πρωτοβουλία» με επικεφαλής τον Γιάννη Μπουτάρη. Τέσσερα χρόνια πριν ο «κυρ Γιάννης» της Θεσσαλονίκης ήταν για μεγάλη μερίδα του κόσμου συνώνυμο της ελπίδας για την πόλη, κάτι που φάνηκε από το 17% που απέσπασε ως ανεξάρτητη υποψηφιότητα. Αυτή τη φορά, δυστυχώς, τα πράγματα ήταν αρκετά διαφορετικά. Με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, που τόσο ήθελε, αλλά δεν είχε το 2006, ο Γιάννης Μπουτάρης θα μπορούσε να αναζοπυρώσει το ρεύμα του στην πόλη. Παρότι καταξιωμένος πολίτης της Θεσσαλονίκης και όχι πολιτικός, ο κ. Μπουτάρης αυτή τη φορά έπαιξε με τους όρους που ασκείται αυτό που αποκαλείται πολιτική στην Ελλάδα. Έτσι είναι, η στήριξη από το κυβερνών κόμμα φέρνει μαζί της ποικίλους περιορισμούς και εξαναγκαστικούς συμβιβασμούς. Και αυτό δεν ταιριάζει στον Μπουτάρη… Οι θέσεις της «Πρωτοβουλίας» για τη Θεσσαλονίκη παρουσιάστηκαν με σημαντική καθυστέρηση και σε πολλές περιπτώσεις παρά τις καλές ιδέες η παρουσίαση υστερούσε σημαντικά. Αυτό που θα θυμούνται όλοι από την καμπάνια του Γιάννη Μπουτάρη είναι η ανοιχτή ρήξη του με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Άνθιμο. Σίγουρα, η ξεκάθαρη ανάδειξη του συντηρητικού προσώπου της πόλης και πρακτικών που ξεπερνούν τις αρμοδιότητες ενός προσώπου πιστώνεται στα θετικά του κ. Μπουτάρη. Ίσως, η χρονική συγκυρία να μην ήταν η κατάλληλη…

Ο κ. Στεργίου από τη μεριά του προέτρεπε τους Θεσσαλονικείς να αναδείξουν δήμαρχο πολίτη και όχι πολιτικό. Απορίες προκάλεσε η κατά καιρούς εμφάνιση φυλλαδίων με έρευνες κάποιας εταιρίας με το όνομα Galop που παρουσίαζε τον κ. Στεργίου να έχει πολύ υψηλά ποσοστά και ζητούσε από τους πολίτες να τα εξηγήσουν, απαντώντας σε μία σειρά από πολύ… φιλικές προς τον υποψήφιο του ΛΑ.ΟΣ. ερωτήσεις.

Από τους υπόλοιπους υποψηφίους, ξεχώρισε η- όπως πάντα- αξιοπρεπής παρουσία του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη.

Ο έμπειρος δημοσιογράφος, Χρήστος Μάτης δοκίμασε αυτή τη φορά τις δυνάμεις του στο Δήμο Θεσσαλονίκης μετά την υποψηφιότητά του το 2006 στο Δήμο Αγ. Παύλου. «Εκπρόσωπος των κοινωνικών δυνάμεων της αλλαγής, που σε μεγάλο βαθμό υποστήριξαν το πρωτοποριακό εγχείρημα της διαπαραταξιακής επιτροπής, αλλά όχι όλων των δημοτικών κινήσεων και παρατάξεων που τη συνέθεσαν», αυτοχαρακτηρίστικε κατά την παρουσίαση της υποψηφιότητάς του.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της μακράς προεκλογικής περιόδου ήταν η απόσυρση υποψηφιοτήτων με κυριότερες αυτές των κ.κ. Ευθυμιάδη και Τζήκα. Ειδικά ο τελευταίος αν και εμφανίστηκε με μεγάλη διάθεση, ιδέες και με την υποστήριξη επιφανών πολιτών στην παρουσίαση της κίνησης «Θεσσαλονίκη-δημιουργική πόλη», εντούτοις αποσύρθηκε μάλλον νωρίς…

Φυσικά, οι υποψηφιότητες δε σταματούν εδώ… Ο πλουραλισμός ξεχείλισε φέτος στη Θεσσαλονίκη. Κανείς δε γνωρίζει με βεβαιότητα πόσοι είναι τελικά οι υποψήφιοι δήμαρχοι της πόλης. Πολλοί από αυτούς μάλλον ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν γιατί είναι υποψήφιοι…

Έτσι, μολονότι η Θεσσαλονίκη βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της, κανένας απ’ όσους θέλουν να εμπλακούν στα κοινά δε φαίνεται να ασχολείται σοβαρά μαζί της. Κανένας από τους υποψηφίους, φυσικά και με την προκλητική ενθάρρυνση των ΜΜΕ, δεν αντιμετωπίζει αυτές τις εκλογές ως τοπικές. Ίσως, ο πολύ πιθανός δεύτερος γύρος να προσφέρει σε κάποιους από τους υποψηφίους μία τελευταία ευκαιρία να αντιληφθούν το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών. Και το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι ούτε το μνημόνιο ούτε αν η πολιτική Παπανδρέου θα αποδοκιμαστεί. Το ζητούμενο είναι η Θεσσαλονίκη να μπορέσει να ανακάμψει από την πολύπλευρη λεηλασία των τελευταίων ετών.

Αλλά αυτό θα συμβεί μόνο αν η ήδη σχετικά δυναμική κοινωνία πολιτών της πόλης ενισχύσει την παρουσία της και αν αντιληφθεί τον κρίσιμο ρόλο της σε μία συγκυρία που η πολιτική τόσο σε τοπικό όσο και εθνικό επίπεδο έχει ξοφλήσει.