Λίγοι είναι αυτοί που τη βρίσκουν με το τρέξιμο και ακόμη λιγότεροι εκείνοι που γουστάρουν να τους τρέχουν. Γι αυτό το μεγαλύτερο κόμμα στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές δεν θα είναι το κόμμα του μαραθωνοδρόμου Γιωργάκη. Θα είναι το κόμμα της αποχής.

Ads

Η συμμαχία της αποχής είναι εντυπωσιακά ετερόκλητη. Από αναρχικούς μέχρι απολιτίκ σκιέρ, επίδοξους παρτουζιάρηδες του Σαββατοκύριακου και αλλεργικούς στο μπλε χρώμα του παραβάν. Οι περισσότεροι βέβαια υποστηρικτές της αποχής είναι απογοητευμένοι πολίτες. Πολίτες που δεν ελπίζουν τίποτα, γιατί έχουν καταλάβει καλά ότι όποιον και να ψηφίσουν, εκείνο που θα γίνει τελικά, θα είναι άσχετο με τα όσα τους υποσχέθηκε. Το ομολογώ, λοιπόν, ότι κι εγώ φλερτάρω με αυτό το κόμμα.

Παρ’ το αλλιώς

Το πολίτευμά μας έχει χάσει το Δημοκρατικό του νόημα. Οι κυβερνώντες δεν ακολουθούν τη βούληση του λαού, αλλά τη βούληση του εαυτού τους και λίγων πονηρών. Ο Αριστοτέλης, ο Ρουσσώ, ο Καστοριάδης και τόσοι άλλοι διανοητές συμφωνούν, ότι από τη στιγμή που υπάρχει μια elite που ψηφίζεται για να κυβερνά, και ο λαός απέχει ουσιαστικά από τις αποφάσεις, το πολίτευμα δεν είναι Δημοκρατία, αλλά Ολιγαρχία ή Αριστοκρατία (εάν αυτούς τους λίγους τους θεωρείτε άριστους).

Ρομαντισμοί, φτηνοί ρομαντισμοί θα μας πουν. Εμείς θα χαμογελάσουμε πονηρά και θα τους ζητήσουμε μόνο μια χάρη, εφόσον είναι τόσο πολύ δημοκράτες. Να επαναφέρουν μόνο ένα απλό, εύκολο, ανέξοδο κι εύχρηστο μέτρο που εφαρμοζόταν στην παλιά καλή Δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας. Τη ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ.

Το κόλπο

Εκτός από τον υποψήφιο δήμαρχο, να ψηφίζουμε σε διπλανή κάλπη, για το αν ο απερχόμενος έκανε πράξη εκείνα που μας υποσχέθηκε. Και αν τα 2/3 των πολιτών αποφασίσουν ότι ο δήμαρχος, ο βο(υ)λευτής, ο πρωθυπουργός, μας ξεγέλασαν και δεν έκαναν εκείνα που υποσχέθηκαν, δεν ακολούθησαν δηλαδή τη βούληση της ψήφου μας (ΕΜΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ), αλλά μόνο τη δικιά τους (ΕΓΩΚΡΑΤΙΑ) και των φίλων τους (ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ), τότε οφείλουν να πληρώσουν.

Κάνοντας αυτό το απλό κόλπο μετατρέπουμε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ από ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ σε ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ. Ένα απλό πχ. Έκανε ο Καραμανλής όσα είχε υποσχεθεί στο πρόγραμμά του; Ας λογοδοτήσει στους πολίτες. Και αν καταψηφιστεί, η τιμωρία του θα είναι να χάσει (για πχ.) τα 2/3 της περιουσίας του. Σκληρή, αλλά αποτελεσματική. Τι λέτε, αξίζει να χάσει ο Κωστάκης τα 2/3 της περιουσίας του; Ή μήπως προτιμάτε να τον αφήσουμε ανενόχλητο στη Ραφήνα να χλαπακίζει γουρουνόπουλα με καλεσμένο (στα κρυφά) τον Πάγκαλο;

Με λίγο φαντασία

Σας ερωτώ λοιπόν. Θα πήγαινε να πολιτευθεί κάποιος με στόχο να πλουτίσει, εάν εφαρμοζόταν η Λογοδοσία; Θα είχανε τα λαμόγια πλέον κίνητρο; Θα τολμούσαν να μας πουν ψέματα προεκλογικά οι υποψήφιοι; Με το μικρό αυτό κόλπο, στην ουσία δεν θα ψηφίζαμε ανθρώπους-αντιπροσώπους (που διαφθείρονται εύκολα) αλλά προγράμματα. Το παιχνίδι θα ήταν πιο καθαρό. Η βούλησή μας θα γινόταν πράξη.

Θα μου πείτε, καλά αυτά, αλλά αφορούν μελλοντικές καταστάσεις. Τώρα όμως τι κάνουμε; Απέχουμε; Παρότι αισθάνομαι ότι το κόμμα της αποχής έχει δίκιο, με χαλάει ότι η στάση της αποχής είναι παθητική. Λέγοντας απέχουμε, δεν συμμετέχουμε, σας μουντζώνουμε, ουσιαστικά αρνούμαστε τη δική μας ευθύνη στο κατάντημά μας. Γιατί μπορεί να μη «τα φάγαμε όλοι μαζί», αλλά αρκετοί φάγαμε το παραμύθι ή αποδράσαμε ή μείναμε με τα χέρια σταυρωμένα. Και να σου οι κύριοι «άριστοι» που τα έχουν κάνει σκατά, να παίζουν με τις ζωές μας και το μέλλον μας, να κάνουν κουμάντο στη γη μας, στη γη των ζώων, των λουλουδιών και των παιδιών μας.

Αχ, αυτά τα μαθηματικά

Αρκεί λοιπόν η αποχή; Έστω ότι το εκλογικό σώμα αποτελούνταν από 100 άτομα. Αν ψήφιζαν όλοι, και 25 από αυτούς ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ θα ήταν 25%. Αν οι μισοί απείχαν, και το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε πάλι 25 σταυρούς, το ποσοστό του θα ήταν 50%. Χμμμ. Το γεγονός αυτό με κάνει να εξαγριώνομαι. Απέχοντας από τις εκλογές ουσιαστικά τους ισχυροποιώ. Το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ. Αντίθετα, ενισχύοντας κάποιο μικρό προοδευτικό κόμμα, εκείνο που είναι πιο κοντά σε εκείνα που πιστεύω, αποδυναμώνω τους μεγάλους (και τους ακροδεξιούς). Ψηφίζω το κόμμα εκείνο που μελλοντικά, ποιος ξέρει (καλό είναι όσο ζεις να ελπίζεις), ίσως μαζί με άλλους να συμφωνήσουν να εφαρμόσουν τη Λογοδοσία (ο καθένας με τα κολλήματά του). Ελπίζω λοιπόν σ’ εκείνους που κατεβαίνουν στις εκλογές για λόγους ιδεολογικούς, και όχι για την τσέπη τους. Δεν είναι δύσκολο να τους ξεχωρίσεις.

Γι αυτό θα πάω να ψηφίσω στην Πρέβεζα. Γι αυτό και για να επιστρέψω στη φύση…

Άρθρο του Βαγγέλη Μπέκα για το acidart.gr