Η απεργία των σεναριογράφων (WGA) του Χόλιγουντ μεγάλωσε καθώς μαζί τους τάχθηκαν και οι ηθοποιοί με το κάλεσμα απεργίας του Σωματείου Ηθοποιών (SAG-AFTRA).

Οι ηθοποιοί όπως και οι σεναριογάφοι διεκδικούν δίκαιες αυξήσεις στις αμοιβές τους, ενώ αντιστέκονται σε μία προσπάθεια των studios να αντικαταστήσει μέρος της δουλειάς τους χρησιμοποιώντας την τεχνητή νοημοσύνη.

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις σχετικά με την απεργία έκανε ο ηθοποιός Mark Ruffalo (Zodiac, Shutter Island, Avengers, Spotlight) ο οποίος κάλεσε τους ηθοποιούς να κάνουν ένα άλμα προς τις «ανεξάρτητες» ταινίες.

Συγκεκριμένα, ο γνωστός ηθοποιός με αναρτήσεις του στο twitter ανέφερε «Τί λέτε να κάνουμε άλμα στις ανεξάρτητες ταινίες; Οι δημιουργοί να φτιάξουν ένα σύστημα δημιουργίας ταινιών και τηλεοπτικών σειρών παράλληλο από τα στούντιο; Τότε θα υπάρξει πραγματικός ανταγωνισμός».

Στην συνέχεια προσθέτει «Έπειτα θα κάνουμε αυτό που κάνουμε πάντα, δηλαδή θα δημιουργήσουμε εξαιρετικό περιεχόμενο και θα τους το πουλήσουμε ή το διανέμουμε μόνοι μας και μοιραζόμαστε από τις πωλήσεις. Δημιούργησαν μια αυτοκρατορία δισεκατομμυριούχων και πιστεύουν ότι δεν έχουμε πλέον αξία. Ενώ κάνουν παρέα στις καλοκαιρινές κατασκηνώσεις δισεκατομμυριούχων γελώντας σαν χοντρές γάτες. Θα οργανώσουμε έναν νέο κόσμο για τους εργαζόμενους».

Συνέχισε λέγοντας πως «Ένας σίγουρος τρόπος για να δυναμώσουμε τη θέση μας αυτή τη στιγμή είναι να γίνουμε αμέσως υποστηρικτικοί και φιλικοί προς όλα τα ανεξάρτητα έργα. Πιέστε κάθε μέλος του SAG-AFTRA να πλαισιώσουν τους σεναριογράφους (WGA) που παραιτήθηκαν και απεργούν. Τα στούντιο δεν έχουν ανταγωνισμό και μία τέτοια κίνηση θα το αλλάξει αυτό».

Κλείνοντας ανέφερε ότι «Μοιραστείτε μετά τα κέρδη. Αν το έργο πάει καλά, όλοι πάμε καλά. Αυτό θα βοηθήσει επίσης τους υπόλοιπους εργαζόμενους του κλάδου, που τους αγαπάμε, να συνεχίσουν να εργάζονται. Είναι επίσης μέρος της Αλληλεγγύης. Πρέπει να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον».

Όσο και να μοιάζει ουτοπικό αυτό που προτείνει ο Mark Ruffalo τουλάχιστον με τους όρους που προτείνει είναι μία καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για τον «ανεξάρτητο» κινηματογράφο καισυγκεκριμένα τις μικρότερες σε budget ταινίες που πασχίζουν να επιβιώσουν.

Αρχικά πρέπει να αναφέρουμε ότι ανεξάρτητη ταινία θεωρείται εκείνη που δεν έχει χρηματοδοτηθεί και δεν έχει παραχθεί από τα πένε μεγάλα studio του Χόλιγουντ, δηλαδή Paramount, Warner Bros., Disney, Sony, Universal.

Η έννοια βέβαια για κάποιους παίρνει άλλη χροιά, καθώς έχει συνδεθεί με χαμηλού budget ταινίες και με θεματικές και αποδόσεις πολύ πιο «τολμηρές» από αυτές που συνήθως επιλέγουν τα μεγάλα στούντιο. Γενικότερα, ακόμη και η εταιρεία παραγωγής A24 (“Northman”, “Midsommer”, “Everything, Everywhere, All at Once”) που θεωρείται ανεξάρτητο στούντιο είναι ένα στούντιο που δαπανά υψηλά ποσά για τις παραγωγές του. Σαν εταιρεία παραγωγής φημίζεται κυρίως για τις ελευθερίες που δίνει στους δημιουργούς του και στο πλαίσιο της απεργίας Σεναριογράφων και Ηθοποιών η A24 έκανε αποδεκτά τα αιτήματα των συνετελεστών της για αυξήσεις στις αμοιβές τους.

Ουσιαστικά είναι δύσκολο να χαρακτηρίσουμε «ανεξάρτητη» μία ταινία πλέον και λόγω των εκατοντάδων θυγατρικών των μεγάλων στούντιο αλλά και της συμμετοχής τους στην διανομή, αλλά και τα μεγάλα ποσά που δαπανούν ακόμη και τα μικρότερα στούντιο.

Ωστόσο, υπάρχουν παραδείγματα παλαιότερα όπου ανεξάρτητες παραγωγές και παραγωγές με μικρό budget κοίταξαν στα μάτια τις μεγάλες εταιρίες του Χόλιγουντ και παρά το χαμηλό κόστος παραγωγής τουw έβγαλαν εκατομμύρια στις εισπράξεις.

The Blair Witch Project (1999)

Η ταινία ορόσημο για τις ταινίες thriller και τρόμου του είδους find footage, δηλαδή ταινίες που προσομοιάζουν την κινηματογράφιση μέσα από κάμερα που κρατά κάποιος χαρακτήρας της ταινίας.. Το Blair Witch Project έκανε την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Sundance και έχοντας μία έξυπνη στρατηγική μάρκετινγκ λέγοντας πως οι πρωταγωνιστές της αγνοούνταν αλλά και λόγω της ατμόσφαιρας που δημιουργούσε με την ιδιαιτερότητα που είχε γυριστεί κατάφερε να σημειώσει τεράστιο κέρδος συγκριτικά με το budget παραγωγής της.

Το αρχικό budget παραγωγής της ταινίας ήταν μόνο 60.000$ και μετά και το στάδιο της μεταπαραγωγής (μοντάζ, μάρκετινγκ) έφτασε μεταξύ 250.000 και 700.00$. Οι συνολικές εισπράξεις τις ταινίας έφτασαν τα 248.6 εκατομμύρια δol;aria (!) παγκοσμίως, δηλαδ;h περίπου 4.000 φορές το αρχικό της budget. Αυτό την κατέταξε 10η στις ταινίες με τα μεγαλύτερα έσοδα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το 1999.

https://youtu.be/MBZ-POVsrlI

Mad Max (1979)

To Mad max ήταν η αρχή του franchise που μετράει τέσσερις ταινίες και τελευταία το «Mad Max: Fury Road» με την εξαιρετική σκηνοθεσία του Geroge Miller και τα εκθαμβωτικά πρακτικά εφέ. Η πρώτη ταινία είχε budget περίπου 300.000$ χρηματοδοτήθηκε από τους δύο δημιουργούς τον George Miller και Byron Kennedy και αποτελεί τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο του Mel Gibson σε κινηματογραφική ταινία μεγάλου μήκους. Επιπλέον, αποτέλεσε την αρχή του New Wave κινηματογραφικού κινήματος της Αυστραλίας.

Η ταινία η οποία αφορά ένα δυστοπικό μέλλον χωρίς καύσιμα σε μία ερημωμένη κοινωνία όπου κυριαρχούν το έγκλημα και οι δολοφονίες, ενώ τις περιοχές ελέγχουν συμμορίες απέκτησε τεράστια φήμη με την εγχώρια επιτυχία της φτάνοντας σε εισπράξεις τα 378,9 εκατομμύρια δολάρια από τα οποία τα 154,1 εκατομμύρια τα έκανε εγχώρια και τα 100 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Μάλιστα το Blair Witch Project ήταν η ταινία που εκθρόνισε το Mad Max στις πιο κερδοφόρες ταινίες με βάση το budget παραγωγής τους.

https://www.youtube.com/watch?v=caHnaRq8Qlg

Halloween (1978)

Ένα από τα πιο γνωστά franchise ταινιών τρόμου είναι το Halloween το οποίο πλέον μετά από 13 ταινίες έχει πολλούς φανατικούς οπαδούς και αρκετά εκατομμύρια δολάρια σε εισπράξεις.

Η αρχή του όμως δεν ήταν τόσο εύκολη να γίνει. Ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του είδους ο John Carpenter ο οποίος άφησε το σημάδι του στις ταινίες τρόμου των 80s, χρησιμοποίησε 300.000$ για την πρώτη εμφάνιση του χαρακτήρα Michael Myers.

Η θρυλική πλέον χαρακτηριστική μάσκα του χαρακτήρα ήταν απλά μία πολύ φθηνή μάσκα του Captain Kirk του χαρακτήρα από το Star Trek την οποία έβαψαν με άσπρo xr;vma. Επίσης, πολύ από τους ηθοποιούς που χρησιμοποιήθηκαν έκαναν μόνο ένα γύρισμα, ώστε να μην χαθεί μεγάλο budget. Ωστόσο, το σκηνοθετικό μάτι Carpenter, με μία εξαιρετική και ιδiαίτερη εναρκτήρια σεκάνς αλλά και την θρυλική πλέον μουσική που προσέθετε στην ήδη ανατριχιαστική υπόθεση κατάφεραν να σημειώσουν εισπρακτική επιτυχία.

Συγκεκριμένα, 255,5 $ δολάρια παγκοσμίως.

https://youtu.be/T5ke9IPTIJQ

The Night of the Living Dead (1967)

Μένοντας στον χώρο των horror ταινιών πάμε ακόμη λίγο πιο πίσω σε μία ταινία που απογείωσε το είδος των ταινιών zombie το «The Night of the Living Dead» από τον «μαέστρο» του είδους George Romero.

Μία πλέον κλασική cult ταινία που ενέπνευσε όλο το είδος τα επόμενα χρόνια, δημιουργήθηκε με 114.000$ – 125.000$ και έφτασε σε εισπράξεις τα 30,2 εκατομμύρια παγκοσμίως, δηλαδή περίπου 250 φορές το budget της. Η ταινία φημίζεται για την αισθητική και την ατμόσφαιρα της αλλά και τις αρκετά αιματηρές για την εποχή σκηνές.

https://www.youtube.com/watch?v=V5XwrRFP7Zw

Once (2007)

Το Once ήταν μία ιρλανδική παραγωγή του 2007, μία ρομαντική ταινία που έχει ως βάση την μουσική. Ο james Cairney γνωστός πλέον για την θεματική της μουσικής στις ταινίες του «αφηγείται» την ιστορία ενός έρωτα ανάμεσα σε έναν μουσικό του δρόμου και μίας μετανάστριας από την Τσεχία. Οι δύο τους εκφράζουν τα συναιsθήματα τους μέσα από την μουσική.

Γυρισμένη με ένα ντοκουμενταρίστικο ύφος με κινούμενη κάμερα και με τραγούδια όπως το «Falling Slowly» που κέρδισε και το Oscar εκείνη την χρονιά δημιουργούν μία εξαιρετικά feel good ταινία. Το budget της ταινίας ήταν 150.000$ και τα έσοδα της έφτασαν τα 20,7 εκατομμύρια δολάρια, πράγμα στο οποίο βοήθησε και το Oscar της.

https://youtu.be/K4uFFNl6FQ4

Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Μιλώντας ουσιαστικά για χαμηλού budget ταινίες, καθώς ο όρος «ανεξάρτητες» σαν έννοια είναι πολύ πιο σύνθετος πλέον, βλέπουμε ότι ίσως θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν παράλληλο μοντέλο ειδικά αν σε αυτού του είδους ταινίες έπαιζαν διάσημοι ηθοποιοί που από μόνο του είναι ένα είδος μάρκετινγκ. Αυτό όμως το μοντέλο δεν θα ήταν μόνο μία απάντηση προς τα μεγάλα στούντιο, αλλά ίσως κατάφερνε να επιστρέψει τον κινηματογράφο πίσω στην παραγωγή «ιδεών» και όχι προϊόντων.